Geplaatst Robin, ja wat heb ik daar allemaal wel niet over te vertellen, robin was mijn verzorgpaard, je was een grote lomperik, op buitenrit een watje maar in de bak kon je er wat van. Knuffelen en poetsen vond je heerlijk en kon je uren van genieten. misschien dat ik je daarom ook altijd zwart uit de wei haalde ipv wit.
Het maakte me allemaal niet uit als ik maar lekker tijd met je door kon brengen.
Tot op de dag van 16 december je in een keer onregelmatig liep tijdens de les. In stap niet maar in draf liep je toch niet helemaal lekker.
gelijk afgestapt en even met je gestapt en je maar weer op stal gezet en eventjes rust gehouden.
na ongeveer 3 dagen hebben we even gekeken hoe je liep nou daar was zeker niet over te spreken. je zakte door je benen heen van de pijn.
We hebben de dierenarts erbij gehaald en die heeft rust voorgeschreven en iedere dag 10 tot 15 minuten met je op het harde stappen.
Dit hebben we 6 weken gedaan en daarna is de dierenarts er weer bij geweest. ze heeft ons erop gewezen dat het misschien nog wel een tijdje kon duren omdat we niet precies wisten wat het was. Dus hebben we ongeveer 2 a 3 maanden iedere dag gestapt op het harde. wat een hell was dit voor je want je wou zo graag springen en gek doen en het liefst zo hard mogelijk door de weide crossen.
Op 30 maart de dag voor mijn verjaardag hebben we besloten naar de kliniek te gaan de lingehoeve omdat je nog steeds niet helemaal rat was. het werd wel steeds beter maar je was er gewoon nog niet helemaal.
Hier even het verslag van wat we daar allemaal hebben meegemaakt :
Naja trailer laden ging perfect liep netjes met mij mee de trailer op en dus onderweg naar lienden gegaan.
Daar aangekomen hebben we ons eerst gemeld en toen mochten we hem in de rust/wacht stallen zetten.
Dus robin heeft daar ongeveer 10 minuutjes lekker gestaan en hij vond het allemaal prima niks eng alles op zijn dooie gemakje nou helemaal fijn.
Daarna kwam echt een super aardige man die ons vandaag zal helpen naar ons toe stelde zich netjes voor en wij het verhaal vertelt hoe en wat.
Toen wou hij eerst natuurlijk zien hoe hij liep dus eerst moesten we achtjes gaan lopen.
Toen kon hij al wel het een en ander zien maar natuurlijk nog niet precies wat er aan de hand was.
Toen moesten we met robin op een rechte lijn heen en weer draven en toen zag hij al dat hij echt niet goed liep.
Hier heb ik een filmpje van.
http://www.youtube.com/watch?v=pvt5vi97 ... e=youtu.be
Hierna ook nog de buigproef gedaan.
http://www.youtube.com/watch?v=FUCjAqKz ... e=youtu.be
Toen ze dat allemaal gezien hadden wou die meneer ( erik ) gelijk een röntgen foto!.
Meneer robin was nog steeds heerlijk relaxt en vond het allemaal prima. Hij vond het wel heel erg spannend om de röntgen ruimte in te lopen, Maar ook dit ging goed en hij stond er in. Hij was wel toen hij er eenmaal instond heel erg gespannen en we hebben hem met 2 man vast moeten houden omdat hij anders aan de voorkant er weer uit zou denderen. ( allemaal sissende geluidjes en veel apperatuur )
Deze foto's hebben ze bekeken maar konden het net niet goed zien door de ijzers. Dus bij het linkervoorbeen het ijzer eraf gehaald door de hoefsmid.
daarna mocht robin weer terug de röntgen kamer in maar vond het dit keer helemaal niet zo leuk meer haha :p
Hier kreeg hij een soort klei in die hoef omdat dat dezelfde substantie had als iets in de hoef dus zo konden ze eventuele afwijkingen heel erg goed zien! hij matchte zelfs met zijn halster haha roze klei
Nou de foto's waren gemaakt en het goede nieuws was er op de foto's was niks verkeerds te zien qua breukjes scheurtjes of iets vreemd was dus helemaal goed.
Op naar het volgende. We gingen een echo maken van het been. En toen is de ellende eigenlijk een beetje begonnen.
Hier kreeg hij een plaatselijke verdoving waardoor ze gingen kijken waar de pijn zat. (zo'n soort verdoving kun je een beetje vergelijken met een verdoving bij de tandarts ) Was niet zo'n fijn prikje maar wat deed hij het geweldig.
Maar toen. Hij moest weer 10 minuutjes in de rust stal staan om de verdoving een beetje in te laten werken en daarna moesten we weer in een rechte lijn heen en weer draven om te kijken of hij dan minder kreupel liep.
We haalden hem uit stal en robin viel gewoon bijna om!!! Hij was totaaaaaal zijn coördinatie kwijt en wist echt helemaal niet meer waar hij mee bezig was en leek net of hij in een ander wereldje was.
Dus saskia aandraven met hem en heen en weer lopen maar hij liep heelleemaal te zwabberen over de straat heen en viel iedere keer bijna om en toen sas hem stop wou zetten lukte dat niet hij denderde gewoon door net alsof hij ons niet zag.
uit eindelijk hebben we hem met 3 man stil weten te krijgen en moesten we door naar het stukje waar ze gingen scheren omdat ze anders de echo niet goed konden maken.
Nou robin was helemaal panisch en druk en hyper en wist geen raad met zijn eigen benen. Erik zei echt van nou dit heb ik serieus waar nog nooit meegemaakt.
Dus ze hebben hem een kalmerend middeltje gegeven zodat hij iets rustiger werd en dat ze hem goed konden scheren.
Ze worden dus een beetje suf ervan en sukkelen een beetje in maar blijven altijd gewoon netjes rechtop staan.
Maar omdat robin zo heftig reageerde op die vorige plaatselijke verdoving hebben ze hem veel minder gegeven als een normale dosering.
Nou echt hij kakte helemaal in hij kon zijn evenwicht maar moeilijk bewaren.
Toen ze ging scheren moesten we hem echt tegen houden omdat hij tegen het meisje aan ging hangen die hem aan het scheren was.
Uiteindelijk gelukt en ze kon rustig verder gaan met scheren.
Maar robin begon dus echt super ver in te kakken en op een gegeven moment viel hij dus om!!! hij zakte in een keer neer maar kon zichzelf nog net op tijd herpakken en bleef net maar dan ook net staan. Hier een foto net voordat hij inzakte het was zooo zielig hoe hij erbij stond helemaal trillen enzo.
Jij die matcho man altijd stoer doen was nu 1 hoopje niks helemaal te trillen en te zweten. Hij zocht helemaal steun aan de muur.
Hier waren we wel een beetje geschrokken omdat dit nooit gebeurd en hij had zelfs een mindere dosering.
Maar toen mochten we naar de echo kamer een half uur later want hij moest eerst wat wakkerder worden voordat hij daarin mocht.
Nou alles verliep weer rustig en relaxt en we gingen de echo kamer in.
Naja helemaal gelukt en konden we dus naar de echo kamer. ( blauwe bandje zit in zijn staart zodat ze weten dat hij verdoofd was)
Beentje netjes geschoren en gel erop , dag mooi sokje haha agja groeit wel weer aan.
Toen echt ineens kwam er een beetje gestommel voorbij van een ander paard en robin raakte compleeeet in paniek. Dus toen zijn patrick en ik rustig naar buiten gegaan en hebben ze hem uiteindelijk met een praam rustig kunnen houden.
Hij was echt zichzelf niet meer.
Hierna hebben we de diagnose gehad :
Hij heeft aan de achterkant van zijn knieholte ( loopt een pees van boven naar beneden ) een oppervlakkige scheur in de buigpees.
Nu moet robin een half jaar op rust en hij krijgt speciaal beslag en dan moeten we terug komen en eigenlijk weer hetzelfde doen.
Dus naja weer naar de hoefsmid en de ijzers er allemaal af (hij is gelijk helemaal bekapt )
Hij heeft nu dit beslag voor ( achter niks meer omdat we een half jaar echt helemaal niks met hem mogen doen )
Ik ben het zelf niet op de foto's die met hem loopt want ik heb de foto's gemaakt.
Helaas heeft het allemaal niet zo mogen zijn en is robin op dinsdag 24 mei opgehaald.
Ik heb er nog steeds heel veel moeite mee, ik kan het niet geloven mijn lieve mannetje, mijn gekke aapje die altijd wel even gek of lomp moest doen.
je bent er niet meer...
hopelijk vind je nu de rust die je verdiend en ik zal je echt nooit gaan vergeten ventje.
Een van de laatste keren rijden.
een echte allemans vriend, mijn nichtje en haar beste vriendinnetje reden er zo mee weg!
gek genoeg was nooit genoeg haha! ook tijdens een van onze laatste foto's
en toen was daar de laatste fotoshoot, wat was dit moeilijk
Heb net de sleutelhanger gekregen die net af is. ben er ontzettend blij mee.
sorry voor het lange verhaal maar wou het graag van me afschrijven.
R.I.P robin
Onze man loopt momenteel 'spierschade' op. Reden moeten we nog achterhalen........... Heel diep in mijn hart ben ik bang dat het ons niet gegund is en wij straks dezelfde beslissing moeten maken
