Geplaatst Alweer een jaar geleden dat het begon, hij werd steeds kreupel, viel met
wedstrijd plots op de grond, gleed uit in de wei, maar zette door. Altijd.
Tientallen onderzoeken gedaan, artsen zagen niks, er was niks aan de hand,
gewoon door trainen. Met zo'n rotgevoel toch elke keer gereden, niet veel,
een rondje in stap of rondjes lopen aan de hand. De dierenarts zei: '' Gewoon
door rijden met die handel, word vanzelf beter '' . Er was iets aan
de hand met mijn vriendje, en toen die die dag plots neer viel in de wei was
het over. Dierenarts erbij , en weer zei hij; ik weet het niet. Alles was goed,
zijn botten waren nog als een heel jong paard, uitstekend zagen ze eruit,
met monsteren ook, alles prima.. Maar als je eenmaal zijn rug aanraakte, hij kromp
in elkaar van de pijn.. Jammer dat de arts het niet wou zien en we besloten
naar holistisch centrum te gaan, hij kon nauwlijks lopen en strompelde mee.
Daar zagen ze het, hij had attactie onder zijn heupen , in zijn laatste ruggenwervel,
in zijn achterbenen werden de zenuwen afgekneld. We konden hem nog lijdend in een
wei laten staan, of na een lange revaliditie het minder laten worden maar hij
zal altijd plots neer kunnen vallen. Die pijn verdiend hij niet en dus hebben we hem
in september zijn leven laten verlossen. Ik mis hem kapot erg, enhebben avonden roepen
schreeuwen dat hij wel terug kwam.. Nu besef ik me dat ik het beste heb gedaan,
samen met zijn andere eigenaar. Hij heeft nooit wat laten merken van die attactie,
nooit en daarop hoef ik geen nare reacties. Als die altijd keurig rond liep, M2 heeft
gelopen , 1 meter sprong en nooit iets liet merken.. Maar plots alles vorige zomer
liet merken? Dan is het toch echt een kanjer geweest, ik mis je promise.
http://www.youtube.com/watch?v=3lK34wgbeiY&feature=plcp
