Ik verzorgde 2 shetlanders, moeder en zoon. Ik was er elke dag en het veulen was 3 geworden, tijd om hem te beleren. Longeren ging super, liep al mooi mee aan het halster, verkeersmak.. Dit zou een geweldige pony worden! Ik was elke dag op stal te vinden en toen ik 's avonds een keer thuiskwam, vroegen mijn ouders of ik even wilde zitten, ze vertelde mij dat we gingen verhuizen.. 100 km verderop. Ik ben direct weer terug gegaan naar mn pony's en heb daar de hele avond zitten huilen totdat mijn vader me kwam halen. Ik kwam er elke dag en de eigenaar had geen oog meer voor ze, we hadden op dat moment geen geld om ze te kopen en te onderhouden. Ik moest dus de eigenaar bellen om het te vertellen, ze vond het ontzettend vervelend omdat ze wss nooit meer iemand vond in 3 weken tijd. Om te voorkomen dat de paardjes stil kwamen te staan, ben ikzelf opzoek gegaan, tientallen meisjes laten komen, maar ik was te precies. Ik kon niemand vinden, totdat de dag van te voren dat we weggingen.. 2 meisjes, niks mis mee. In overleg met de eigenaar mochten ze de 2 shetlanders verzorgen en inrijden. Ik ging met een goed gevoel weg. Maar toen kwamen de mailtjes... De verzorgsters hielden zich niet aan de afspraken en kwamen bijna nooit. Ik was zo teleurgesteld en vaak aan mijn ouders gevraagd of we ze toch niet konden kopen, maar nee.. Geld was er niet. Ik ben tientallen keren langsgeweest en wat zagen ze eruit, de stal was inmiddels gestopt en alleen mijn 2 oude verzorgshetlanders stonden er nog. Niemand keek naar ze om. Daarom heb ik ook gevraagd aan de eigenaar waarom ze, ze nog hield.. Ze deed er niks mee en de verzorgsters ook niet. Maar nee, ze kon geen "afstand" doen. Toen was het raak, Rizzo het 3-jarige hengstje kreeg longontsteking, dierenarts erbij en alles daaromheen. Ik was echt bezorgd, ik zat 100 km verderop! Rizzo moest goed uitrusten in een warme stal en kreeg antibiotica. Er was hoop! Maar de eigenaar had hem gewoon buiten laten staan, midden in de winter. De volgende dag is hij dood gevonden door de boer. Toen ik gebeld werd, heb ik dagenlang gehuild, gehuild en gehuild. Ik was er zo kapot van, ook het idee dat Rieneke (de moeder van het hengstje) nu alleen stond, alleen in de wei te hinneken naar haar overleden zoontje. Het is al een tijdje geleden, 151011, maar elke dag kijk ik naar de foto's op mijn kamer en denk ik er weer aan, toch wel een beetje een trots gevoel, dat ik hem 3 prachtige jaren heb gegeven. Dat ik elke dag met hem speelde. Ondertussen is Rieneke verkocht aan een kinderboerderij, waar ze het ontzetttend naar dr zin heeft, ze is namelijk gek op kinderen. Nooit zal ik deze lieverds vergeten. Ik ga nog af en toe langs om bij Rieneke te kijken, maar Rizzo zal ik nooit meer kunnen zien. 
Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het even kwijt.
Geplaatst door de TopicStarter : 12-06-12 14:21 
