
Vandaag was het zo ver, Judith, onze 10-jarige ontzettend mooie bonte merrie met maanogen werd opgehaald. Het ging niet meer, chronisch hoefbevangen door onervarenheid waardoor toen ik hier kwam er niks meer aan kon doen. Het ging met ups en downs, ik heb je leren meelopen aan een touw, ik heb je weer vertrouwen in mensen gegeven, want goh wat was jij kopschuw zeg. Je vertrouwde me, liep alleen met mij mee en was vrolijk. Je hinnikte áltijd als je me zag, maar je liep steeds slechter, je stond op zand, kreeg alleen hooi, maar het mocht niet baten. Je mag nu genieten op de eeuwige groene weides waar je heerlijk rond kan galopperen zonder pijn, dag meisje, ik hou van je en ik zal je nooit vergeten.
Foto's van jou laatste dagje hier:

http://i1254.photobucket.com/albums/hh6 ... C04397.jpg
http://i1254.photobucket.com/albums/hh6 ... C04375.jpg
http://i1254.photobucket.com/albums/hh6 ... C04357.jpg
http://i1254.photobucket.com/albums/hh6 ... C04341.jpg
Ik pak de klink en loop naar buiten,
Loop richting de wei waar ik zo vaak ben,
Vrolijk wordt ik begroet door een prachtige hinnik,
Ik kijk op en zie jou daar staan,
Mijn prachtige meisje wie ik zoveel vertrouwen heb kunnen geven,
Een pony die niet veel kende maar voor je door het vuur wil gaan.
Ik pak de klink en loop naar buiten,
Ik hoor jou hinnik altijd zo vrolijk,
Als ik je zie doet het me pijn,
Je strompeld alleen nog maar en ziet er ongelukkig uit,
Maar je ogen stralen nog steeds,
Jou ogen hebben tot het einde gestraald.
Ik pak de klink en loop naar buiten,
Ik hoor geen gehinnik,
Een steek gaat door mn hart,
Ik mis jou meisje,
Je vrolijke stralende uitdrukking waar ik zo blij van werd,
Ik weet dat je het goed hebt op de groene weides,
Maar toch mis ik je nog elke dag.
