Geplaatst 
Ruim 6 jaar geleden overleed mijn toenmalige paardenvriendje Evoltaire, oftewel Expert.
Hij was 20 jaar, en helaas hebben we destijds moeten besluiten om hem na een heftige koliek-aanval in te laten slapen.
Ik viel in een gat, wilde alleen maar slapen en vergeten...Tot mijn moeder met het geniale idee kwam om jou te kopen.
Je kostte niet veel, ik kende je al van toen je ongeveer 1,5 jaar was en ons doel was om je op te knappen, wedstrijden te starten en je weer te verkopen.
Maar jij, mijn lieve vriend, verbaasde vriend en vijand door je werkwilligheid en je talent.
Aan verkopen heb ik geen moment meer gedacht, jij was het paard waar ik verder mee wilde, richting de Subtop.
Helaas gooide een blessure roet in het eten, je was gevallen op straat waardoor je bloed in de kogel had gekregen.
Gelukkig konden we vrij snel weer verder, je ging beter dan ooit en je liet iedereen zien wat je waard was.
Nooit heb je me in de steek gelaten, je genoot ervan om jezelf te laten zien en het applaus te horen van jouw fanclub.
Een weekje rustig aan doen was er voor jou niet bij...Lekker genieten in het bos vond jij niets, jij was in je element wanneer je vlechtjes in had.
Thuis trainen was fantastisch, maar op wedstrijd was je een droom!
Totdat je 4 jaar geleden niet meer zo lekker liep, niemand zag er wat aan maar ik voelde het.
Je wilde niet meer fijn achterwaarts, en je was wat scheef.
We zijn kliniek in, kliniek uit gegaan, 4 stuks op een rij.
Allemaal vonden ze wel wat, maar ze konden geen van allen een bevredigend antwoord geven op mijn vraag, er was namelijk meer aan de hand, dat voelde ik gewoon.
Je hebt hele zomers op de wei gestaan, waar je mager vanaf kwam.
Bijna 3 jaar geleden kreeg ik m'n kindje, en had ik jou ver weg op de wei geplaatst.
Derden zouden jou in de gaten houden, maar helaas...
Toen heeft je leven aan een zijden draadje gehangen, je was broodmager van de wei gekomen en kreeg een slokdarm verstopping.
Midden in de nacht zijn we naar Emmeloord gereden, waar je gered bent.
Ik heb je toen verkocht, ik kon je niet meer onderhouden....
En een half jaar later heb ik je terug kunnen kopen, ik was zo ongelukkig toen ik jou niet meer had!
We hebben nog een paar weken fijn gereden, totdat de sneeuw roet in het eten gooide.
Daarna ging je zwaar in de staak, levensgevaarlijk kan ik wel zeggen...
Wéér heb ik je naar een kliniek gebracht, waar spat werd geconstateerd.
Maar ik kon niet geloven dat dit het probleem was, waarom je al zo vaak wisselend kreupel was geweest en waarom je zo enorm staakte.
Uiteindelijk ben ik gestopt met hopen dat het nog goed zou komen, ik heb je nog een zomer op de wei gezet in de hoop dat je dat nu wel zou waarderen.
Het ging iets beter dan voorgaande jaren, afgelopen winter ging het ook redelijk.
Je was niet stokkreupel, maar echt lekker liep je ook niet.
Begin deze maand heb ik je voor de allerlaatste keer naar een kliniek gebracht, nu naar Utrecht.
En ja, daar hebben ze gevonden waar je aan leed...
Een chronische ontsteking van je bekkenplaat, atrofie aan de andere kant.
Extreem heftig reageren bij druk op je lendenen, gevoelig achter je oren.
Daarbij de spat en de losse knieëen...
Het was genoeg vriend, ik had je beloofd dat je bij mij zou sterven....
Ik heb je mee naar huis genomen, waar je nog even hebt genoten.
Voor het eerst was je dik geworden van de wei, en je liep zo goed, je was zo blij.
Ik had een goede keus gemaakt door je nog even bij me te houden..Totdat je op een voorbeen kreupel werd.
Ik ben naar de dierenarts gereden en heb overlegd...
29-05-2012 zou je voor eeuwig mogen rusten.
Wat is de tijd snel gegaan, wat heb ik gehuild...En wat voel ik me leeg.
Lieve schat, mijn grote vriend, mijn trouwe danspartner...Je hebt alles gegeven, en ik heb je nooit genoeg kunnen laten merken hoeveel ik van je houd.
Want wat jij voor mij hebt gedaan, het gevoel dat jij me altijd gaf, is onbetaalbaar en niet in woorden te omschrijven.
Je wilde nooit knuffelen, je was een beetje arrogant, en dat mocht ook!
Maar toen jij je eerste prikje kreeg van de dierenarts, heb ik je toch flink geknuffeld en gekust....
We gaan je missen!
Bedankt mijn vriend!!! Hopelijk tot ooit, aan de andere kant van de regenboogbrug....
