Geplaatst Paard is niet van mij, maar van de staleigenaar waar mijn verzorgpony staat.
Gistermiddag las ik een tweet van een vriendin: 'soms zit het mee, soms zit het tegen ..' Ik dacht oke dat kan, maar toen ik later een tweet van haar las: 'een van de paarden is naar de slacht gebracht' dacht ik eerst niks, later pas drong het tot me door. Heb haar meteen gevraagd wie, het drong nog steeds niet helemaal tot me door. Toen ik hoorde dat het Pepper was schrok ik, vele vragen; 'waarom? Het ging toch weer iets beter met hem?' 'Waarom zo plotseling?' Pepper had al langer last van zijn benen, was vaak kreupel, moest wrken stilstaan, vaak heen en weer naar de kliniek, had van die speciale omgekeerde hoefijzers. 2weken geleden heb ik hem voor het laatst gezien, ik liep langs hem in de wasplaats, hij had bandages om en die moesten nat gemaakt worden met koud water, hij had toen namelijk weer opgezwollen en warme benen.. Ik zei toen 'hoi Pepper!' En gaf hem een aai. Wist ik veel..
Zoals ik eerder zei had Pepper vaak en veel last, eerst zijn achterbenen, die later volgens de kliniek wonderbaarlijk goed waren genezen voor zover je het kon noemen, later ook zijn voorbenen toen kreeg hij dat speciale beslag.
Vorige week heeft de eigenaar besloten dit niet langer meer zo wou doen, haar paard zat al langer niet goed in zijn vel en had weinig plezier in het leven.
Ik heb me altijd heel fijn gevoeld bij Pepper, het was echt een enorme lieverd en hij zou nooit iemand ten onrechte pijn doen. Ik leef heel erg mee met de eigenaar maar ik weet dat het goed is zo.. Ik kan het nog steeds niet bevatten, dat ik daar vrijdag kom en Pepper er niet is, ik word er nu al niet goed van. Hij heeft waarschijnlijk artose gehad.
Vaarwel, Black Doggie's Pepper..
niet alle eigenaren gaan akkoord met plaatsen van info en fotos 
Zo voorkom je problemen