Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-12 11:47

Etoile, bijna 10 jaar voorbij maar het verdriet blijft...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-12 11:47

Mijn maatje

Etoile heb ik gekregen in de periode dat mijn ouders net gescheiden waren en wij tijdelijk op een camping moesten wonen.
Even grof gezegt een klote tijd.
Etoile was mijn leven, mijn zielmaatje en mijn redder in nood.
Elke dag op staan en mijn best doen, deed ik voor haar.
Zij gaf mij het enige plezier in die tijd en dat was zooo veel!
Ze was al kreupel toen ik haar kocht...toen brak ik ook nog eens mijn been en kon ik weer niet bij je zijn.
Na ongeveer een half jaar deden je beentjes niet meer wat je lijf en hoofd wilde.
Wij besloten dat de tijd daar was om je te laten gaan.....he bah..zit ik hier weer met tranen.....

Etoile, ik heb alles gedaan wat ik kon maar het ging niet meer.
Ik hoop dat je net zo genoten heb van de tijd samen met mij als ik met jou.

Je blijft voor altijd de mijne en als ik mijn paard kon ruilen om jou er mee terug te krijgen, zou ik geen moment twijfelen.
Het is nu al weer bijna 10 jaar geleden maar het verdriet zit nog zo hoog.

Ik hoop dat je geniet daar boven meis met Kamal(haar beste maatje) en alle anderen.

Afbeelding

Hier waren wij beide op ons gelukkigst denk ik

Lekker zonder zadel ritjes maken...wij met zijn twee konden de hele wereld aan!
Afbeelding

Anne-Baukje hier van bokt is voor mij bezig een hele mooie pastel tekening te maken vaan haar.
Ik heb al een stukje gezien en de tranen sprongen al in mijn ogen toen ik haar mooie oortjes zag.
Ik heb alleen maar van die kleine foto's van haar en nu krijg ik haar mooi in het groot!

**Geplaatst**: 25-02-12 11:51

Re: Etoile, bijna 10 jaar voorbij maar het verdriet blijft...

Geplaatst: 25-02-12 11:51

Wat erg dat je nog zo veel verdriet hebt om haar.. Zo te lezen was ze echt erg belangrijk voor je.. Sterkte. :(:)

Jullie waren een mooi stel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-12 11:53

Re: Etoile, bijna 10 jaar voorbij maar het verdriet blijft...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-12 11:53

Ik hoop dat ik het ooit een plekje kan geven, ik kan bijna niet aan haar denken zonder te huilen.
Ze was denk ik veel belangrijker voor me dan ik op dat moment kon weten.

**Geplaatst**: 25-02-12 11:55

Re: Etoile, bijna 10 jaar voorbij maar het verdriet blijft...

Geplaatst: 25-02-12 11:55

Wat moet dat zwaar voor je zijn.. :(:)

Ik hoop ook echt voor je dat je het een plekje kan geven.. Probeer te denken aan de mooie momenten die jullie samen gehad hebben.. Nogmaals, veel sterkte.. Je beste maatje verliezen is verschrikkelijk..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-12 12:12

Re: Etoile, bijna 10 jaar voorbij maar het verdriet blijft...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-12 12:12

Als ik denk aan al die mooie momenten, mis ik dat ook en haar...
Maar ik hoop zo dat ik het misschien zometeen met de mooie tekening van Anne-Baukje een plek kan geven...
Ik heb ook nog een hoop filmpjes bij mijn ouders dat weet ik.
Maar ik kan er niet naar kijken...doet te veel zeer.

**Geplaatst**: 29-02-12 00:10

Re: Etoile, bijna 10 jaar voorbij maar het verdriet blijft...

Geplaatst: 29-02-12 00:10

Ik begrijp je verdriet heel goed.
Ziorgio is ook al 7 jaar geleden overleden. Ik heb een schilderij van hem en zn moeder kort na zn dood laten maken. Dit schilderij hing in mn vorige huis boven de eettafel. Toen we verhuisd zijn, heeft het een tijdje bij de verhuisspullen gestaan. Nadat de keuken klaar was, wilde ik het schilderij van Ziorgio weer graag boven de eettafel hebben. Vreselijk wat heb ik gejankt, dagenlang als ik er naar keek. Het raakte me zo verschrikkelijk. Ook heb ik het sjaaltje nog altijd om waaraan hij liep te peuteren. Dat zijn van die dingen waar ik heel veel waarde aan hecht.
Ik ben er blij om dat ik nog altijd zoveel verdriet van hem kan hebben, ik kan zeggen dat ik echt van hem heb gehouden. En ik bewaar prachtige herinneringen aan hem, zelfs aan toen we hem hebben ingeslapen.

Je moet je verdriet niet uit de weg gaan, maar accepteren. Je zult ook emotioneel worden van de tekening. Kijk de filmpjes, liefst 100x. Na een aantal keren ga je genieten van wat je ziet.
Sterkte en schaam je niet!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-02-12 19:45

Geplaatst door de TopicStarter : 29-02-12 19:45

Alani schreef:
Ik begrijp je verdriet heel goed.
Ziorgio is ook al 7 jaar geleden overleden. Ik heb een schilderij van hem en zn moeder kort na zn dood laten maken. Dit schilderij hing in mn vorige huis boven de eettafel. Toen we verhuisd zijn, heeft het een tijdje bij de verhuisspullen gestaan. Nadat de keuken klaar was, wilde ik het schilderij van Ziorgio weer graag boven de eettafel hebben. Vreselijk wat heb ik gejankt, dagenlang als ik er naar keek. Het raakte me zo verschrikkelijk. Ook heb ik het sjaaltje nog altijd om waaraan hij liep te peuteren. Dat zijn van die dingen waar ik heel veel waarde aan hecht.
Ik ben er blij om dat ik nog altijd zoveel verdriet van hem kan hebben, ik kan zeggen dat ik echt van hem heb gehouden. En ik bewaar prachtige herinneringen aan hem, zelfs aan toen we hem hebben ingeslapen.

Je moet je verdriet niet uit de weg gaan, maar accepteren. Je zult ook emotioneel worden van de tekening. Kijk de filmpjes, liefst 100x. Na een aantal keren ga je genieten van wat je ziet.
Sterkte en schaam je niet!

Wat fijn om te horen dat er ook andere zijn die maar blijven huilen bij het zien van hun overleden pony/paard.
Kijk als ik in een flits kijk dan huil ik natuurlijk niet, maar als ik naar haar kijk en aan onze tijd denk, dan komen ze gelijk

Die tekening word zeker een heel emotioneel moment.

**Geplaatst**: 29-02-12 22:39

Re: Etoile, bijna 10 jaar voorbij maar het verdriet blijft...

Geplaatst: 29-02-12 22:39

MM; dat heb ik ook als ik foto's van hem kijk. Hij was natuurlijk nog heel jong en veulenfotootjes zijn sowieso al aandoenlijk, helemaal als je dan kwijt geraakt bent.
Schaam je er in elk geval niet voor, ook al begrijpen anderen je verdriet niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-02-12 23:22

Re: Etoile, bijna 10 jaar voorbij maar het verdriet blijft...

Geplaatst door de TopicStarter : 29-02-12 23:22

Bedankt voor je reactie Alani

**Geplaatst**: 08-03-12 09:56

Re: Etoile, bijna 10 jaar voorbij maar het verdriet blijft...

Geplaatst: 08-03-12 09:56

Had je topic nog niet gezien schatje.

Moet nog steeds denken aan ons twee in de auto. Allebei tranen in ons ogen om onze verdwenen liefjes.

:(:)

Zag net ook de tekening, hij is erg mooi geworden. We moeten maar snel knuffelen.

**Geplaatst**: 08-03-12 12:01

Re: Etoile, bijna 10 jaar voorbij maar het verdriet blijft...

Geplaatst: 08-03-12 12:01

Sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-03-12 12:46

Geplaatst door de TopicStarter : 08-03-12 12:46

Bedankt voor jullie reactie meiden.
Inmiddels is de tekening van Etoile klaar en verwacht ik hem binnenkort aan de muur te gaan hangen

[UK] [TEK][WIP] Etoile

**Geplaatst**: 08-03-12 12:51

Geplaatst: 08-03-12 12:51

MiniMouse schreef:
Ik hoop dat ik het ooit een plekje kan geven, ik kan bijna niet aan haar denken zonder te huilen.
Ze was denk ik veel belangrijker voor me dan ik op dat moment kon weten.

Kun je niet proberen dit om te zetten naar een soort van dankbaarheid dat je die tijd met haar hebt mogen beleven?
Dus het accent gaan verleggen naar wat je allemaal wel met haar hebt gehad ipv naar wat je nu niet meer hebt?
Dan wordt het een hele mooie rijke ervaring en herinnering. Herinneringen aan je paardje blijven altijd bij je.
Mijn 1e paard is inmiddels 5 jaar weg. Tuurlijk mis ik hem, maar als ik aan hem denk, denk ik met dankbaarheid over alles wat we allemaal samen hebben gedaan en beleefd en wat ik van hem heb geleerd, (gelukkig) niet met verdriet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-03-12 12:56

Geplaatst door de TopicStarter : 08-03-12 12:56

Ja dat doe ik zeker, maar ik blijf mezelf altijd afvragen of het niet anders had kunnen gaan.
Had ik haar meer kunnen bieden, ik had haar nu meer kunnen bieden als toen.....ik ben gewoon verdrietig dat we allebei de kans niet hebben gehad.
Ook al weet ik en de dierenarts dat we op dat moment echt de goede keuze hebben gemaakt.
Maar de twijfel blijft...