Mijn grote 7 jarige ruin van 1.81.
Het ging ons allemaal voor de wind, we gingen lekker in de M1 dressuur en pakten hier en daar een springlesje mee.
Totdat arie steeds meer uit het niets begon te protesteren, op een gegeven moment is hij volledig geflipt tijdens een privéles.
De dagen erna heb ik telkens geprobeerd er weer op te stappen, maar zelfs instappen kon hij niet.
Na veel gedoe hebben we besloten om foto's te laten maken van zijn rug: Kissing spines in zijn schoft, een vrij ernstige vorm ook nog.
Een grote schok voor ons allemaal.
Maar de grootste schok kwam toen we voor verder onderzoek naar de universiteitskliniek in Utrecht gingen.
Na een lange dag van onderzoeken bleek de pijn niet eens uit zijn schoft te komen.
Arie had naast kissing spines op 3 (!) plekken, ook nog eens beginnende ataxie en twee geblesseerde voorbenen.
Waar kwam dit nou weer vandaan? Het arme paard was op, en liep hartstikke kreupel.
Het is ons nog steeds niet duidelijk waar dit alles wegkomt. Voordat hij op rust ging heeft hij nooit ergens last van gehad qua kreupelheid of andere dingen. De artsen stonden voor een raadsel. Het enige wat mogelijk was, is dat hij door de rust zijn spieren kwijt is geraakt, en de onderliggende aandoeningen naar boven zijn gekomen.
Ik heb het in mijn hoofd nog steeds niet in orde. Wat leek op alleen op één plek kissing spines, werd een groot aantal aandoeningen.
Dit geeft wel aan hoe zo'n geweldig paard ik had. Wat een karakter!
Ik ga zijn humor, zijn uitstraling, zijn geweldige karakter nooit vergeten.
Rust zacht lieve grote reus!!


Filmpje over arie zijn twee jaren bij mij:
http://www.youtube.com/watch?v=5MMTP4oK5l0