Geplaatst Toen ik 12 jaar was kreeg ik mijn eerste echt eigen paardje. 4 juni 1992 stond Form Mistress voor het eerst in de stal op de boerderij. Haar naam werd verandert naar MIsty.
Misty was een engels volbloedje. We kochten haar van een handelaar die het paardje op zijn beurt had gekocht in Engeland. Enige wat bekend was, was dat ze op de renbaan gelopen had en daar niet snel genoeg voor was.
Wat heb ik uiteindelijk veel meegemaakt met dit paardje.
Na een jaar begonnen de problemen. Lichamelijk niet zo op dat moment. Daar heb ik ook genoeg mee gehad. Meestal in de winter.
De tweede winter dat ik haar had begon ze met bokken. Niet zomaar bokken. Nee rondjes achter elkaar met 4 benen in de lucht en zo ging het rodeo. Uiteindelijk ben ik er 6 keer met een salto vanaf gevallen. 1 keer kreeg ik een trap na tegen mijn hoofd maar verder gelukkig zonder gevolgen.
Wat ben ik bang geworden van haar. Maar toch bleef ik op je gaan. Iedereen die jou kende vond jou een vuil kreng enz enz. Mijn eerste les weer in de buitenbak na de winter stapte ik op en kwam je overeind en viel opzij. Ik kwam onder jou terecht.
Mijn instructrice was het geloof ik ook beetje zat. Die vond dat ik haar maar moest verkopen. HEt zou mijn dood betekenen als ik doorging met haar.
TJa ik heb erover gedacht maar toch ben ik doorgegaan. Ben dat jaar ook gestart met een paar wedstrijdjes. Dit ging dus niet. Kreeg haast verliespunten. BEn toen maar priveles met je gaan volgen en ons vertrouwen groeide en groeide.
Daarna op kamp in ERmelo. Dit hebben we 4 keer gedaan. Oooh wat zijn wij daar hard gegroeid.
Uiteindelijk had ik na de eerste keer kamp weer wedstrijd gepland. WEl te verstaan op 20 november. Helaas op 19 december glijd ze uit tijdens de les en ik breek mijn been.
in het volgende jaar ben ik dan toch gestart met wedstrijden en we gingen als een speer.
Meid wat kon jij lopen. Veel eerste prijzen weggereden en binnen een jaar reden we M1 dressuur.
Ook begonnen met springen. Dat ging ons minder goed af. Je weigerde met regelmaat of je deed net of je ging weigeren en sprong dan toch ohoh. toch ook doorgezet en een hoop lol hadden we samen wel.
Toen ging ik studeren en ging op kamers. Helaas dus minder tijd voor je. Alleen in de weekenden reed ik. En volop. Is helaas een keer bijna fataal geworden maar je kwam er weer boven op. Helaas ging het niet zo in het M wat hadden we moeite. Toch hebben we de punten bij elkaar gesprokkeld.
Toen werd ik 18. Besloot om jou te koop te zetten. Kwam geen reactie op. We hadden je laten keuren en je werd ook afgekeurd. Je had artrose aan je benen. Maar je liep verder nog helemaal zuiver en prima. Dus besloot om zelf door te gaan.
Op dat moment leek de knop bij ons om te gaan met het springen. Je sprong de sterren van de hemel. Wat ging dat super. Op indoor zeeland sprong je zomaar een foutloos parcours en eindigde we 3e in een groep van ??? achter 2 grote namen. Wat was ik trots. 2e parcours hadden we een balkje maar goed we hebben de finale gereden.
In de dressuur zijn we uiteindelijk Z1 gestart. Je ging lopen wow. Behaalde nog 2 winstpunten in 4 wedstrijdjes .
Springen ben ik nog een keer L gestart met je. Helaas kwamen we niet goed uit voor de laatste hindernis en viel ik van je af. Maar je sprong geweldig.
Toen ging het mis. Je werd kreupel. We wisten waarvan het was. Je hebt veel rust gekregen zonder veel succes. Uiteindelijk kon je echt niet meer en hebben we besloten om je te laten gaan. Helaas moest hier eerst een traject aan vooraf met verzekering.
OP 27 juni 2003 ben jij naar de groene weides gegaan.
Meid wat heb ik veel van jou geleerd en hebben we veel meegemaakt. Ik mis je soms enorm. Vooral op momenten als het even niet gaat met rijden dan denk ik terug aan jou.
NIemand die ooit gedacht heeft dat ik het Z zou halen met jou. Wat hebben we deze mensen te kijken gezet.
Misty 4 juni 1989 - 27 juni 2003
Ik begon het rijden erg te missen en ben ik op zoek gegaan naar een ander paardje. Kwam op internet Tyke tegen. Een ruin 3,5 jaar net zadelmak. Lief karakter. Mooiman x julio Marinier. Ben gaan kijken en was gelijk verliefd. Wat een braaf lief en zachtaardig paardje was je.
17 oktober 2003 kwam jij in je stalletje te staan.
Zijn rustig aan de slag gegaan en gewoon lekker begonnen. ooh wat was je braaf. Geen stap verkeerd zetten. Een keer de eerste keer in de binnenbak wilde jij naar rechts en ik naar links. Tja boem daar lag ik. Dat is enige keer geweest dat ik niet heb kunnen rijden door blessure.
Helaas na een maandje bij ons te zijn gebeurde er wat. Je stond lekker in de wei met je vriendjes de schapen. Deze kregen de ram op visite. Ai daar was jij het niet mee eens. Je beschermde je meisjes flink. Na een tijdje was de rust er weer in de wei. MAar toen kwam er ineens een traktor van achter die aan het klepelen was. Die raakte blikjes enz. Je raakte in een volledige paniek en gallopeerde zo richting het hek. Mijn vader zag het gebeuren die dacht ooh nee die gaat er dwars doorheen. Maar nee meneer sprong er netjes overheen. Helaas kwam je uit bij de waslijnen en had je teveel vaart. Je gleed onderuit. Vervolgens ben je opgestaan en over de dijk naar de buren gerent. (inmiddels was ik ook buiten) Hebben je gepakt en naar huis gebracht. Op zicht geen verwondingen. Je liep niet kreupel. Toch heb ik je een aantal weken rust gegeven.
Half jaar later begon je met longerne onderuit te glijden. Ik vertrouwde het niet en we zijn naar de kliniek gegaan. Na onderzoek op ataxie en een onderzoek met stroomschokjes (kan naam even niet vinden) werd de conclusie zwakke achterhand maar ataxie kon haast niet omdat het onderzoek helemaal prima was.
Ben er mee doorgegaan. Opbouwen, spierversterkers erin enz. Na een tijd startkaart maar aangevraagd. MAar toch altijd het gevoel het klopt niet. Het voelt niet goed.
Ben toen naar een andere kliniek gegaan. Die zei het gelijk. Dit is WEL ataxie. Ik zakte door de grond. Ik kon dit paardje niet zomaar laten gaan. Opnieuw alles uit de kast. osteopaat, acapunctuur enz enz. En ook gezegd. Als ik winst rijd volgende wedstrijd dan ga ik door. En dat reden we dus ging door.
Helaas in Juni liep je weer minder. Ik dacht dit is wat anders maar helaas het was niets anders dan de ataxie.
Nog doorgegaan maar uiteindelijk verslechterde je met de dag.
De verzekering was gelukkig dit keer wat sneller in reactie.
Je kon niet meer. op 22 november ben jij helaas ook naar de groene weides verhuisd.
Jongen wat mis ik jou ook
Waarom moet ik 2 paardjes in 3 jaar naar de groene weides brengen heb ik me vaak afgevraagd. Heb van jou ook veel mogen leren en mis je ook ontzettend.
tyke: 30 april 2000 - 22 november 2006.
