Geplaatst Ik mocht jou poetsen en ook na de vakantie bleef je mijn poetspaard.
Hoewel sommige mensen het saai zouden vinden nooit te rijden, heb ik daar nooit problemen mee gehad met jou.
Je was zo anders dan andere paarden, een band zoals met jou had ik nog nooit gehad. Zelfs niet met mijn eigen pony..
Al snel werd duidelijk dat je atrose en pijn in je beentjes had, sommige dagen gingen goed, sommige heel slecht.
In maart 2010 bracht je jouw veulen ter wereld, een merrietje. Je was gelukkig, en ik was blij om te zien hoe je opknapte met een veulen erbij. Het veulentje werd ouder, en ik had een aantal keer op je gezeten. Ondanks dat je niet altijd goed liep, toch lease of verkoop plannen.. Je ging naar de hengst toe, en werd drachtig gemaakt. Het maakte me niets uit als ik volgend jaar weer een tijd minder met je kon doen.
Je was zo mooi, zo anders en vooral zo lief.. Waarom jij, ik vraag het me nog steeds af.
op 12-10-10 gingen we naar huis, zoals altijd kwam ik je gedag zeggen, maar je lag.. Je lag nooit. Direct gaan lopen omdat iedereen bang was voor koliek. Na een half uur ging het weer, je had gepoept spuitje gekregen van de DA. Je mocht weer naar stal. Met iedereen even gepraat. raar hoe kon dat nou opeens.. ? Toen gingen we écht naar huis, dus weer gedag zeggen zoals altijd. Je lag weer..
Na uiteindelijk 3 uur lopen, besloten naar de kliniek te gaan. Je veulen was nog niet afgespeend, maar wat moesten we anders?
Je liet je telkens vallen, ik zag geen wilskracht meer in je ogen, je was altijd zo sterk. Maar toen? Ik had nog nooit een paard zo zwak gezien, met zoveel pijn, en ik besefte al dat het niet meer kon.
Je ging de trailer op en ik aaide je voor de laatste keer, ik zei je voor de laatste keer gedag, en toen was je op weg naar de kliniek.
We gingen naar huis, dit keer zonder jou gedag te zeggen. Ik heb gehuild, maar ik wist al dat je het niet zou redden. En inderdaad na een half uurtje het belletje dat je daar was ingeslapen..
Ik zal je nooit vergeten. Uren met je in een stal gezeten, met je gewandelt net zolang tot je het niet meer eng vond, die momenten dat je opeens door de sloot heen ging, omdat het gras aan de andere kant écht groener was. Nog steeds iedere dag denk ik even aan je. Vervangen worden kan niet, en zal ook nooit gebeuren. Vergeten wil ik niet, want jij hebt me leren begrijpen hoe sterk de band tussen mens en paard kan zijn..
R.i.p. Gillys Lil Lady
Ik mocht je niet lang mijn maatje noemen, maar ooit zullen we weer samen zijn
