Dinsdag 13 September.
Ik kwam op de manege en zag dat jij een het rijden was. Het was springweek. Ja springen dat kon jij het allerbeste. Maar ik zag dat er iets mis was. Je zweette heel erg terwjl je normaal bjna niet zweet. En je gooide bijna iedere balk eraf. En toen gebeurde het. Misschien wel het ergste wat ik ooit heb gezien. Je zakte inelkaar op de grond. Ik stond als versteend in de kantine. Ze probeerden je overeind te krijgen, maar het ging bijna niet. Uiteindelijk was het dan toch gelukt. Ze brachten je naar de buitenbak en gingen daar met je stappen. Na een tijdje mocht je de stal in, maar daar zakte je weer in elkaar dus je moest weer stappen. Zo ging het een tijdje door. Tot ik uiteindelijk om 8 uur maar naar huis ging. Was ik maar bj je gebleven, lieve lieve starlight. Want toen ik de volgende dag meteen uit school naar de manege ging zag ik een ander in jou box staan. Manon vertelde me dat je de vorige avond om 11 uur was ingeslapen.
Je had darmkoliek. Je had geopereerd kunnen worden, maar de kans was heel klein dat het zou werken. Dus werd gedaan wat het beste voor je was.
Lieve Starlight ik zal je nooit vergeten
