Geplaatst Usha, mijn trots, mijn maatje, mijn alles. Een bijzondere dame, een echt zorgenkindje waar ik 7 1/2 jaar door de problemen met haar gezondheid diepe dalen maar gelukkig ook vele hoogtepunten heb beleefd.
Usha betekent “zonsopkomst”. De zon schijnt nu voor altijd voor Usha.
Twee weken geleden nog bij Steffi van der Laarse geweest die maar niet uitgepraat raakte over hoe geweldig Usha haar conditie was en hoe top ze eruit zag. Ze was zelfs ondeugend, we hebben er nog om gelachen.
Door een heftige astmatische aanval 3 weken geleden, had Usha net 10 dagen prednisolon erop zitten. Vervolgens kregen we een dag later een vervelend ongelukje waardoor Steffi wel wat werk had om haar weer los en recht te krijgen. “We overwinnen echt alles”, dacht ik toen nog.
Vorige week woensdag voor de eerste keer na de medicijnen en de behandeling bij Steffi begonnen met wat werken aan de hand en voor het eerst op mijn barebackpad wat rondgestapt, wow wat een gevoel en wat voelde ik mij trots! Precis een week geleden een klein rondje buiten gereden. Het viel me op dat Ush een tikkeltje sloom was, verder niets bijzonders. Niet al haar hooi was op maar verder at ze prima. Zaterdag idem, temperatuur was 37,4 verder niets bijzonders te zien. Zondagmorgen werd ik door de staleigenaar gebeld: “Usha is heel sloom en wil helemaal niet meer eten”. Dan is er echt iets aan de hand want Usha eet altijd, het was haar grootste hobby.
Eenmaal bij stal was ze ook enorm aan de diarree. Meteen dierenarts gebeld die me gerust stelde en adviseerde het even aan te zien, mits ze dronk. In de middag toch weer de dierenarts gebeld, ze was zo sloom, liep zelfs ongecoördineerd en de diarree bleef lopen. Ze reageerde alleen als ik haar riep, zo bijzonder. Na een onderzoek en een darmontspanner adviseerde de DA de nacht af te wachten en anders maandag infuus dan wel naar de kliniek. Zover heeft het niet meer mogen komen.
Zondagnacht om 01.00 stond ze nog rustig toen de staleigenaar voor het slapen gaan, ging kijken. Om 04.11 werd ik thuis even wakker en kreeg een heel berustend gevoel. Achteraf ben ik ervan overtuigd dat ze toen is heen gegaan. De staleigenaar belde om 07.15 dat Usha languit in de stal lag, toen wist ik genoeg. Binnen 10 minuten waren we op stal, ze was al enkele uren overleden.
We zullen nooit weten wat er precies de oorzaak is. Onderzoek heb ik niet laten doen. Ik besef nog niet wat er allemaal is gebeurd. Ik probeer me vast te houden aan de vele bijzondere, mooie en intieme momenten die ik met Usha heb mogen beleven. Vooral ben ik onwijs dankbaar dat dit hele bijzonder paard ruim 7 ½ jaar deel heeft mogen uitmaken van mijn leven. Ze was mijn grootste leermeester en een enorme verrijking. Zeker het laatste jaar hebben mij heel veel nieuwe inzichten gegeven door mijn opleiding "Mens en Paard" en de kennismaking met de Academische Rijkunst. Ik heb ervan mogen proeven en het smaakte nog naar zoveel meer. Zo graag had ik deze groei samen met Usha willen voortzetten.
Ik moet nu verder zonder dit hele bijzondere paard. Een troost is dat ze zeker het laatste half jaar echt helemaal paard en gelukkig kon en mocht zijn, 24 uur per dag buiten samen met haar grootste paardenvrienden Irzan, Mara en Amber.
Ik prijs mij gelukkig dat Usha ondanks haar onstabiele gezondheid toch nog zo lang bij mij heeft mogen zijn. Ik kijk en denk vooral liefdevol terug aan de vele jaren dat Usha deel van mijn leven heeft mogen uitmaken en koester de herinneringen.
Bedankt lieve Usha voor alles wat je mij hebt gegeven, rust zacht…ik zal je zo ontzettend missen.
In mijn gedachten was je
In mijn gedachten ben je
In mijn gedachten zul je altijd blijven
Carolien
heel veel sterkte 
