Geplaatst: 14-10-11 16:02 Mijn boek heeft nu een hoofdstuk minder, ik heb in sprookjes nooit geloofd,
maar er was eens kreeg ineens zijn ware betekenis
Ik had gehoopt dat het nog járen zou duren voordat ik hier een topic aan zou moeten maken. Helaas mocht dit niet zo zijn
Afgelopen juni is Sally geopereerd aan een tumor aan haar lip. Er was mij verteld dat het zou kunnen uitzaaien maar dit kon ook nog wel jaren duren. Helaas zag ik tijdens onze vakantie alweer dat ze weer plekjes kreeg en ook haar ogen waren niet goed.
Na de vakantie dus maar weer naar de kliniek en daar kwam de uitslag.... kanker.... 'We kunnen niks meer voor je pony betekenen en je zal als het erger gaat worden afscheid van haar moeten nemen'
Dat was uiteraard een klap in je gezicht die ik ergens ook wel verwacht had. Mijn standpunt is vanaf begin af aan duidelijk geweest. Ze is 5 jaar goed voor mij geweest dus ik zou haar laten afmaken vóór dat ze zou gaan lijden. Ze verdiende het om nog paardwaardig naar de paardenhemel te gaan.
Ik heb lang gezocht naar informatie over het beëindigen van het leven van je paard en uiteindelijk heb ik gekozen voor de slager. Dit omdat het imo vriendelijker is dan inslapen.
Vanmorgen om half 8 zijn we vertrokken naar stadskanaal naar de slager. Naast Sally was er ook een weidegenootje van haar mee die vanwege ataxie afgemaakt moest worden. De rit is goed verlopen en we kwamen om half 9 aan. De paarden hebben we even lekker in het zonnetje in de buitenbak gezet. Waar ze nog heerlijk gestaan hebben! Ondertussen heb ik alle papieren in orde gemaakt en daarna kwam de dierenarts om de paarden te keuren. Alles was in orde en toen was het moment dan daar.. Afscheid nemen. Hier namen de slagers ook uitgebreid te tijd voor dat je dat nog kon doen. Daarna namen ze de paarden 1 voor 1 heel rustig mee, ze kregen nog wat aaitjes een klopje en wat lieve woorden van ze. Stalgenoot was zo lief om met haar mee te gaan en heeft ze ook dood gezien allebei. Ik stond buiten te wachten. Het ging ontzettend snel ze ging naar binnen je hoort een harde klik gevolgd door een plof en binnen een seconde is je paard er al niet meer.
Die mensen daar doen ontzettend hun best alles zo netjes mogelijk te laten verlopen en dat vind ik echt respect! Als ik nog eens voor deze keuze kom te staan gaat mijn paard zonder twijfel daar direct weer naartoe.
Ik ben uiteraard ook mijn stalgenootje en vriendin die meewaren heel erg dankbaar! Het is goed zo, juist omdat alles zo rustig verlopen is kan je het veel beter verwerken. Ik heb het goed kunnen afsluiten op deze manier.
Met Sally kon ik lezen en schrijven, alles hebben we gedaan. Wedstrijden, vakanties etc. Met als hoogtepunt de shows van ons profielwerkstuk waarmee we een 10 behaald hebben.
Rust zacht meisje en geniet van je leven zonder pijn daarboven! Ooit zal ik je weerzien.
16 mei 1993 - 14 oktober 2011
Als ik jou naam hoor wil ik praten.
Vertellen hoe speciaal jij was, maar er zijn geen woorden.
Als ik jou naam hoor wil ik lachen.
Laten zien hoe leuk jij was, maar het is te moeilijk.
Als ik jou naam hoor wil ik huilen.
Laten zien hoe dierbaar jij was, maar er zijn geen tranen.
Als ik jou naam hoor wil ik alleen zijn.
Denken aan hoe het samen was, net zoals eerst.
