Je was bijna 24. Je was op en van stilstaan werd je niet vrolijk en dof. Je glimde niet meer zoals je altijd deed. Je benen deden pijn.
Voor ons was het de allermoeilijkste beslissing ooit. Maar hoe konden we jou pijn laten lijden terwijl jij ons 10 jaar lang zoveel plezier hebt gegeven?
Veel paardenvriendjes gingen je al voor. En voor ons kwam eind december de doorslag dat je nooit meer de oude zou worden. We hebben de gekste, leukste en mooiste dingen nog met je gedaan. Totdat het 3 februari was en we jou moesten laten gaan. Zelfs s'ochtends hebben we nog om je gelachen. En zelfs bij de veearts toen je ons over het terein heen sleurde. Je was een geweldig paard! Toen je je roesje kreeg stond je heerlijk in het zonnetje met je oren naar voren. Dat gaf ons het gevoel dat het goed was geweest zo.
Lieve cham wat jij voor ons hebt betekent is in geen woorden te omschrijven!
We missen je kanjer. En zullen je nooit vergeten. Ons eerste paard die ons altijd trouw is gebleven. Je was onze topper. Annelie en Eva
