Hierbij wil ik eigenlijk twee shetlanders herdenken en daarmee in het zonnetje zetten: Sammy en Jantje.

Sammy was van mijn tante. Die heeft haar ergens in 1983 gekocht en in 2011 is ze ingeslapen. Sammy was al bij een eerder baasje geweest en daar werd gezegd dat Sam 7 jaar was toen ze haar kochten. Sammy had geen papierenn of paspoort e.d. dus waarschijnlijk is ze gestolen geweest (maar dat blijft altijd een vraag).
Als je niet meer aan de tanden kan zien hoe oud ze zijn, dan schijnen "foute" handelaren en te zeggen dat paarden dan 7 jaar oud zijn. Dan lijken ze natuurlijk nog jong. Sammy was intussen al spierwit. Het was echt onze familie pony. Iedereen van de neven en nichten heeft er minstens 1x op gezeten. Sammy heeft ook veel mensen gehad die ze op haar rug heeft gedragen, daarvan weten de sommige ook dat ze overleden is.
Sammy heeft lang in Bodegraven gestaan. De laatste 5 jaar denk ik, is ze verhuisd naar Reeuwijk, (Sam dr stal moest gesloopt worden i.v.m. de bouw van de N11) en daarna stond ze in Friesland, daar is mijn nicht heen verhuisd. Sam had erg slechte longen. Ze hoestte erg veel en als ze zich rustig hield (dus stappen beetje draven) ging het goed. Dan had ze nergens last van en kon ze een normale shet zijn. Ik dacht altijd dat die longen haar fataal zouden worden, dat ze gewoon zou stikken in dr hoest buien. Sammy is uiteindelijk overleden aan een tia. Ze was er af en toe niet meer bij dan gingen die oogjes dicht en daarna was ze weer wakker. Ze heeft nog één rondje gelopen om de boerderij. Mijn nicht en tante hadden de staldeur open gezet. Sam is toen overal op de boerderij geweest. Ze is aan de overkant van de weg gelopen en nog gehinnikt. Ik denk dat het een bedankt hinnik was. Daarna was ze weer even "weg" toen deed ze haar hoofd naar beneden en rustte haar neus op de grond. Toen ze er weer even was is ze naar de stal gebracht en heeft de dierenarts daar haar spuitje gegeven.

Sammy had ooit een vriendje. Jantje een gepensioneerde Heineken mascotte. Jantje was een zwarte shetlander hengst met witte sokjes. Die was ook ergens in de 30 toen hij zijn been brak. Hij was aan het spelen met een veulen en gleed uit. Vlak daarna kwam de Friese merrie nog en die stond op zijn been... Mijn nicht heeft toen besloten om hem in te laten slapen. Sam en Jan zijn heel lang bij elkaar gebleven, en dat vind ik mooi. Deze twee zijn nu samen in de eeuwige groene weides aan het grazen zonder de slechte longen en zonder het gebroken been zijn ze lekker aan het rennen. Dat is een mooie gedachte dat ze weer samen zijn.

Deze twee shetlanders waren bijzonder, voornamelijk het verhaal en wat ze hebben uitgespookt (daar zijn het immers shetjes voor). Daarom wilde ik dit even kwijt.

Ik ben benieuwd of er verder nog bijzondere pony's zijn waar jullie altijd aan zullen blijven denken omdat ze een bijzonder verhaal hebben of gewoon omdat je zoveel van ze houdt!