Nellie en Polly. Nellie was mijn verzorgpaardje, sinds begin vorig jaar. Ik maakte lange wandelingen met haar en poetste haar. Meer kon ze eigenlijk ook niet doen. Rijden kon zéker niet meer. We wisten niets van haar. Haar leeftijd (ze was ergens tussen de 30 en 35, dus ik maakte er 33 van), haar ras... We vermoeden dat ze 3/4 Welsh en 1/4 Shetlander was. We wisten niet wie haar ouders waren, en waar ze vandaan kwam.
Ze had geen tanden meer in haar mond, en kon dus nauwelijks nog eten, waardoor ze steeds magerder werd. Na lang rekken is dan dus toch besloten dat Nellie ingeslapen werd.
Polly was haar beste vriendinnetje. Als ik Nellie weghaalde, begon Polly te hinniken en te steigeren in haar box. Polly had een groot gezwel, waar niets meer aan te doen was. Zij was ook al in de 20. Ze zijn op de ochtend van maandag 25 juli samen ingeslapen.
Het is nu vreselijk stil aan de overkant van de stal. Ze stonden naast elkaar tegenover mijn huurpony.
Nellie en Polly, ik ga jullie vreselijk missen, lieve meisjes!


Nellie en Polly samen in het weiland. Sorry voor de slechte kwaliteit, maar ik kreeg deze van een stalgenoot en zij heeft hem waarschijnlijk met haar mobiel gemaakt. Polly is de achterste, en Nellie de voorste.
We wisten dat het eind eraan zat te komen. We wisten alleen niet wanneer. En toen was het moment ineens daar. Rust zacht, dames.