Geplaatst Woensdagochtend ben ik wakker geworden in een nachtmerrie. Het ergste wat je als verzorgster kan overkomen, is mij overkomen.
Ik zit al vanaf maandag in Frankrijk op vakantie in Center Parcs. Ik heb alles wat ik weet gehoord van mijn moeder en van de eigenaar.
Dinsdagavond heeft Vriska koliek gekregen. Mijn ouders zijn er van 8 tot 12 bijgeweest, een andere verzorgster (van een ander paard) is er nog een half uurtje langer geweest.
Er zat een kronkel in haar darmen. Er waren totaal geen darmgeluiden meer, en ze had veel pijn. Ze heeft paraffine gekregen, en heeft nog een scheet gelaten, ze gingen redelijk hoopvol de nacht in. Helaas was het 's ochtends nog niet goed. Omdat zij zoveel pijn had, en de dierenarts eigenlijk niets meer kon doen, is de beslissing gemaakt om haar te laten inslapen.
Het besef van "ze is er niet meer" is er nog niet helemaal. Het is voor mij nog heel onwerkelijk en ver weg. Zó onverwacht, zó plots...
Ik wil je bedanken.
Bedanken voor die wedstrijd waar we eigenlijk nog niet aan toe waren, maar die we toch met een winstpunt gereden hebben.
Bedanken voor het buitenritje wat zo fijn en vertrouwd aanvoelde, ook al vonden we het beiden best spannend.
Bedanken voor de rondjes in de bak, ook al was het regenachtig weer of was het koud.
Bedanken voor het vertrouwen dat wij in elkaar hadden, dat ik zonder tuig op je kon zitten.
Bedanken voor het geduld dat je met me had, toen ik leerde mennen.
Bedanken voor het geweldige jaar dat wij samen hebben gehad.
Nu mag je rusten, zonder pijn en zorgen. Ooit zien zullen wij weer samen zijn.
All of my memories keep you near.
In silent moments imagine you here.
All of my memories keep you near.
Your silent whispers, silent tears.
Vriska. 28-05-2000 - 06-07-2011
Ik heb toestemming van de eigenaar om dit topic te openen.
Vooral omdat je ook nog in Centerparcs zat en het dus niet van dichtbij hebt kunnen meemaken. je hebt dus ook geen afscheid kunnen nemen of wel?