Geplaatst Als 2 jonge meisjes gingen we al op ons fietsje naar stal om hele dagen met je door te brengen, elk vrij uurtje waren we met je bezig. Nu meer dan 12 jaar later ben je er ineens niet meer...
Toen ik je in de wei vond op 3 benen en zag hoe erg je been eruit zag, kreeg ik gelijk een slecht gevoel en het voelde helemaal niet goed. Gelukkig was er een dierenarts die snel ter plaatse was. Na de hele middag behandelen, verbinden etc voelde het allemaal niet goed aan, je had ook zo'n pijn....
Al die jaren hebben wij alles voor je gedaan, dag in, dag uit waren we er voor je. Altijd hebben we alles wat we konden doen voor je gedaan, ondanks verschillende andere blessures, altijd hebben we alles gedaan, veel blije momenten, maar ook onze tranen met je gedeeld. Dat het nu zo moet eindigen is echt verschrikkelijk, maar voor jou wel de beste keuze om je een hoop pijn en ellende te besparen.
Het breekt mijn hart dat je mijn aanstaande kindje niet meer mag leren kennen, ik had zo gehoopt om de kleine man op jouw rug kennis te laten maken met paarden en te leren opgroeien, samen met jou....
Ondanks de pijn aan je pootje was je tot op het laatst zo opgewekt, vol met energie en levenslust. Gelukkig ben je in onze armen heen gegaan zoals je was, heel rustig en mooi en hebben we dit met z'n 3en kunnen afsluiten.
Lieve Keesje, het breekt mijn hart om je niet meer om me heen te hebben, het voelt zo onwerkelijk, zo leeg en het doet zo'n pijn. Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn zonder mijn maatje..... Rust zacht lieverd, we zullen je nooit meer vergeten...
