Geplaatst 
Chester, mijn Chester..
5 Juli 2000, de dag dat ik jou kreeg, ik zal het nooit vergeten.
We gingen naar een stal en daar stond jij, ik was opslag verliefd! We gingen naar nog meer pony's kijken maar jij had gelijk mijn hart gestolen, liefde op het eerste gezicht!!!
Daarna mocht ik op je rijden, je was zo lief en dat voor een 3 jarige die pas ingereden was. Daar zat ik dan, 11 jaar en zo trots als een pauw!
Aantal dagen later werd jij gebracht op stal, je was 1 bonk adrenaline. We zetten je op het land en je ging helemaal uit je stekker!
Daarna begon de "ellende", je was aan het puberen dus je was lekker dwars en stond te steigeren, bokken en je gooide iedereen eraf. Op een gegeven moment was je zo "ontspoord" dat ik bang van je werd.. Ik zat er over na te denken om je te verkomen maar gelukkig hebben een aantal meiden op stal mij geholpen.
Op een gegeven moment was ik de enige nog wie je vertrouwde en er ontstond een band tussen ons die nooit meer weg is gegaan. We werden maatjes en samen konden wij alles aan!
Zoveel mooie momenten gehad maar ook veel droevige momenten. We zijn verhuist van stal en je werd rustiger gelukkig!
We konden heerlijk samen naar buiten enz.. Totdat je op een dag kreupel werd. Eerst je voorbeen en toen je achterbeen.
15 keer hebben wij de kliniek gezien, zoveel ups en dows maar samen zijn wij er bovenop gekomen!
Toen kwam ineens Mattie een shetlander. Hij moest bij een vriendin van stal weg en heb ik hem gekregen. Dit was voor ons beide heel erg wennen want ik moest ineens mijn tijd en aandacht gaan verdelen wat jij niet altijd accepteerde maar na een poosje raakte je aan Mattie gewend en werden jullie vriendjes!
Maar ooh ooh Ches, wat had jij af en toe toch lompe actie's. Elke winter lag je wel een keer in de sloot waardoor je een bekende was geworden bij de brandweer omdat hun jou er af en toe is uit moesten halen.
Je had dagen dat je alles eng vond zoals je eigen schaduw, witte herders(andere herders niet haha) en winkelwagentjes enz.. en er waren dagen dat het je allemaal niks kon schelen.
Je heb me er wel is afgegooit waarbij ik me kaak kneusde en problemen kreeg met me rug maar nooit kon ik lang boos op je blijven want die lieve en eigenwijze ogen die me aankeken maakte me weer aan het lachen!
Tja zo kan ik nog wel even doorgaan, je bent nog steeds me alles, me leven, me maatje en me held!
Helaas werd jij slachtoffer van de rotziekte hoefbevangenheid. Ik heb alles geprobeerd en je hebt zelfs nog 3 weken in de kliniek gestaan om te kijken wat hun eraan konden doen. Helaas heb ik je daar moeten laten.
Het ging met ups en downs, dan weer 1 stap vooruit, dan weer 2 stappen terug.
Op een dag zag ik dat je niet meer kon en hebben we een heel gesprek gehad met de dierenarts en heb ik het besluit gemaakt om jou te laten gaan. Ze konden niks meer doen en je werd maar niet beter.
Ik hou teveel van je om je met pijn te laten leven en heb ik besloten om je de volgende dag (maandag 21 maart) in te laten slapen.
Maandag 21 maart, de dag dat Setje jarig is(vriendin die op 16 jarige leeftijd is overleden). Ookal geloof ik niet, jij ging naar Setje.. Setje was altijd dol op jou!!
Bijna 11 jaar zijn wij samen geweest, je bent nog steeds mijn nummer 1!!!
Helaas mocht je maar 13 jaar worden..
Lieve lieve Ches, slaap zacht..
Nog elke dag mis ik je!!
Uit het oog maar echt nooit uit het hart!!
Hier een aantal foto's van onze laatste dagen/uren samen..
Laatste uurtjes samen;
