Geplaatst [BEH] Advies gevraagd: veulen kreupelt
En in dit topic zal ik alles nog even op een rijtje zetten.
25 mei 2010
Bij mijn verzorgpaarden aangekomen zag ik een enorm klein hummeltje staan naast haar mama. Ik heb haar Isa genoemd. Ze was zo klein, echt mini voor een Fries. Wel meteen lekker brutaal. Mijn zusjes blonde haar was vanaf het begin erg aantrekkelijk voor haar, elke keer begon ze erop te kauwen.
oktober 2010
De dag voor de veulenkeuring wilden mijn zusje en ik haar even mooi oppoetsen, om goed voor de dag te komen. Toen we haar uit het land haalden, bleek ze kreupel aan haar linkerachterbeen. Ontzettend kreupel, ze liep heel raar. De dag daarna zijn we naar de DA geweest om te chippen, zo kon de DA meteen even naar haar been kijken. Hij dacht dat het in haar bil zat en gaf het advies om, als het over een maand nog niet over was, terug te komen voor foto's. De weken daarna ging Isa wel wat meer op haar been staan en gebruikte ze het wel wat meer, maar nog lang niet genoeg. De eigenaar vond eigenlijk dat ze wel vooruitging en ondernam geen actie wat betreft foto's maken.
januari 2011
Op een zondagmiddag vond ik haar liggend in de inloopstal. Helemaal nat van het zweet en de uitwerpselen waar ze in lag. In paniek heb ik de DA gebeld, die langskwam en haar eigenlijk alleen maar overeind heeft geholpen. Ze lag op het verkeerde been dus kon ze niet opstaan. Ook deze DA zei dat we het beste wat foto's konden laten maken.
februari 2011
Nadat ik erop aangedrongen had bij de eigenaar om foto's te laten maken, en aangeboden had om ze zelf te betalen gingen we toch maar heen. Toch kwam daar niets uit. Op de beenfoto's was niets te zien. De DA (weer een andere) dacht dat het in haar heup zat, maar zij hadden geen rontgenapparaat dat sterk genoeg was om daar foto's van te maken.
maart 2011
Op een dag in maart vroeg de eigenaar of ik nog iemand voor Isa wist. Ik was verbaasd, zo kon je haar toch niet verkopen? Maar nee, wie haar wou hebben mocht haar hebben zei hij. Ik heb het op dat moment niet serieus genoeg genomen, hij zei wel vaker wat. Bovendien: Wie wil er nou zo'n kreupel veulen hebben? Toch kwamen we eind maart op een dag bij de paarden en was ze weg. De eigenaar had haar verkocht aan een handelaar zei hij. Ik schrok me dood, wat moest een handelaar met haar? Na dat weekend helemaal depressief te zijn geweest, besloot ik dat ik ìets moest doen. Dus ging ik naar de manege waar de handelaar stond. Daar was hij op dat moment helaas niet. Wel zag ik Isa staan, in haar eentje op zo'n 10 vierkante meter gras. Zonder water, terwijl het 20 graden was. Diezelfde dag nog, 29 maart, heb ik de handelaar opgebeld en haar voor het dubbele teruggekocht als wat hij ervoor betaald heeft. (Terwijl ze daar nog maar 2 dagen stond.)
Diezelfde avond zijn we haar gaan ophalen en gelukkig mocht ze weer bij haar moeder staan. Die hereniging was trouwens erg mooi om te zien.
april 2011
Tja, en toen had ik dus mijn eerste eigen paard. Duidelijk was dat ik zo snel mogelijk iets gedaan wou hebben aan haar been! In ieder geval een diagnose en prognose. Maar foto's maken van de heup kost je €350,-! Ik had het wel gedaan, als dat de enige mogelijkheid was. Maar ik kreeg van alle kanten advies en tips (vooral op bokt, bedankt daarvoor!) en daartussen zat Albert van Es. Een afspraak met hem is €70,- en hij scheen zò te zien wat er mis was met een paard, nog voordat je het uit de trailer had zegmaar. Dus, wij op een woensdagavond naar Beilen.
Nouja,.. wat ik gehoord had was niet overdreven. Hij zag meteen wat ze had. Zelfs hoe het was gekomen. Ze had dus een spier gescheurd in haar bil. En deze spier hield haar kniegewricht op z'n plek. De knie ging dus elke keer uit de kom, die banden eromheen waren helemaal opgerekt. (Ik hoop dat ik het goed zeg want ik was er maar half bij omdat hij meteen in het begin al zei dat het niet meer goed zou komen.) Heel eerlijk gelukkig. Hij was er echt 100% zeker van dat het nooit meer goed ging komen. Ze had geen pijn op dat moment, maar als ze zou blijven leven zou alles gaan vergroeiien en zou ze zeker pijn krijgen. Het was gekomen doordat ze was gevallen in het land zei hij. Hij zei ook dat we nog rustig afscheid konden nemen omdat ze geen pijn had op dat moment. Nou, en dat was het dan. Alle hoop in een paar seconden weg. Natuurlijk hou je in je achterhoofd rekening met zoiets, maar je hoopt toch.. dat het op de een of andere manier nog goedkomt..
18 april 2011
Vanmorgen heb ik haar laten inslapen. Ik was er zelf niet bij, was zo al emotioneel genoeg. Gelukkig was de DA (volgens mijn moeder, die was er wel bij) vol begrip en heeft hij haar echt een enorme dosis gegeven zodat het snel over was. De paarden stonden te hinniken zei ze. Isa's moeder zal nog wel een paar dagen van slag zijn. En ikzelf ook. Maar ik weet ook dat het beter is zo. Ik had niets anders willen doen. Ik had het mezelf altijd kwalijk genomen als ik haar die kans niet gegeven had en haar bij die handelaar had laten staan. Wat was er dan mee gebeurd? Ze had een heel goed papier, dus was er toch mee gefokt op een gegeven moment? Daar hoef ik me nu geen zorgen over te maken, ze heeft nu rust. Ik ben meerdere malen voor gek verklaard, om geld uit te geven aan een veulen dat ten dode opgeschreven is. Maar dat geld heb ik er graag voor over nu ze op een mooie, respectvolle manier aan haar einde gekomen is. Èn nu ik weet: Ze heeft de kansen gehad die ze verdiende.
Dag meisje, ik zal je missen.
Sorry voor het lange verhaal.
Vind het nog steeds ontzettend goed van je, dat je Isa deze kans hebt gegeven...Meer had je niet kunnen doen! Vind het echt top van je, wat je gedaan hebt en echt Isa is beter af zo....
. 
