Geplaatst Maandagochtend werd ik gebeld door iemand van stal dat hij vast gelegen had??! Raar want hij heeft nog nooit vast gelegen maar het kan toch.... voor de zekerheid ben ik toch maar even gaan kijken! Onderweg in de auto werd ik weer gebeld en zeiden ze dat ze dachten dat hij koliek had. (ook nog nooit gehad maar ook dat kan)
Toen ik op stal kwam was hij niet heel ziek maar dacht laat ik voor de zekerheid toch maar de dierenarts bellen want je weet maar nooit! Zo gezegd, zo gedaan………. dierenarts erbij en die constateerde dat hij gaskoliek had.. Hij kreeg een prik tegen de pijn en een darm ontspanner. Na een uurtje voelde hij zich weer een heel stuk beter dus ik dacht we zijn er voor de zekerheid nog eventjes in de molen, stalletje zo goed als leeg gehaald en klaar.
S middags was ik weer terug (iemand anders had hem eventjes voor me in de gaten gehouden) en zoals ik met de dierenarts afgesproken had zou ik hem eventjes laten draven in de longeercirkel maar daar had meneer niet zo heel veel zin en was een beetje onrustig en stond maar met zijn voorbeen te schrapen en te draaien.
Na een uur getwijfeld te hebben wat ik nou moest doen, heb ik de dierenarts gebeld met de vraag wanneer hij helemaal opgeknapt moest zijn etc?! Nadat hij mijn verhaal aangehoord te hebben besloot hij toch nog even langs te komen en vond dat het allemaal wel mee viel….... hartslag goed, kon helemaal niets voelen in zijn darmen dus weer een ontspanner, pijnstiller en wat vocht toegediend en afwachten maar.
Nog geen uur later begon hij te zweten en weer te schrappen dus weer de dierenarts gebeld om te vragen hoe en wat en weer zei ze/hij; ik kom wel eventjes kijken! Zelfde verhaal............. hartslag goed, kon helemaal niets voelen in zijn darmen dus weer een ontspanner, pijnstiller. Gevraagd wat zij zou doen als het haar paard was en ze zei; "ik zou het aankijken, sommige paarden hebben wel 5 dagen koliek"
Om 23u werd hij moe en ging liggen in zijn stal en wilde steeds plassen wat maar niet lukte en werd nog onrustiger dus weer de dierenarts gebeld! Na ongeveer 3 kwartier kwam ze er aan en vertelde me dat ze toen voor het eerst zijn dunne darmen voelde en zij hier niets meer voor hem kon doen en we nu naar Utrecht moesten
Toen wist ik het, althans dat dacht ik maar je hoopt het niet!!! 3 weken geleden hebben we zijn vriend (Heros) weggebracht met een verbult/poliep in zijn dunne darm! Iets wat niet heel vaak voorkomt.
Ze vertelde me dat het misschien wel mee zou vallen want het kon ook een ontsteking zijn en zou hij een antibiotica kuur kregen en konden we weer naar huis.. Ik vond dat wel de moeite waard om naar Utrecht te gaan dus spullen bij elkaar geraapt en meneer op de trailer.. iets wat hij normaal niet echt een probleem vind maar nu met geen stok erop te krijgen! Na een half uur van alles nog wat geprobeerd te hebben heb ik hem uit frustratie/ angst een hele hard klap met de zweep op zijn kont geven en gelukkig stond erop.
De rit naar Utrecht was raar, hoe dichter wij bij Utrecht kwamen hoe stiller we werden…… Daar aan gekomen gingen we via de zelfde route naar het zelfde kamertje als drie weken daarvoor met Heros. Na zijn bloed getest te hebben en zijn hartslag, bevestigd hebben dat er iets niet goed was met zijn dunne darmen gingen ze een buikpunctie nemen! Van de vorige keer wisten wij dat dit wit/geel moest zijn maar ook bij Ed kwam er bloed uit. Dit hield in dat er net als bij Heros er al wat lekte in zijn buik door de afknelling in zijn dunne darm.
De arts vroeg toen wat we wilde ? Legde ons uit dat hij ongeveer 30/40 procent kans had om de operatie te overleven en dat hij er dan nog niet was omdat het een hele zware operatie is.. Na heel veel wikken en wegen heb ik tegen de dierenarts gezegd dat ik hem dat niet meer aan kon doen !!
Lieve Ed! Ik mis je vreselijk ……. We hadden nog zoveel plannen en wilde nog zoveel doen. We zouden nog op vakantie gaan om lekker door de bossen te rennen en de Paasrit bij Enjoy the Ride te rijden en zo nog wel duizend dingen.
New je vriendje, is zijn beste maatje en buurman kwijt! Jullie waren bijna 10 jaar onafscheidelijk.
[img]http://94.100.116.138/592850001-592900000/592897601-592897700/592897673_5_GYaK.jpeg[img][/img]http://i137.photobucket.com/albums/q203/jo-new/New%20katwijk/New/NewenEd.jpg[/img]
Ik hoop dat je samen met Heros de mooie groene weides op stelten zet net zoals jullie dat hier deden.
Rust zacht!
Samen met mijn lieve vriendinnetjes! Friend Forever …. Ik hou van jullie
Koliek prijkt helaas bovenaan de lijst van mogelijke doodsoorzaken van het paard. De hoge morbiditeit
en mortaliteit die kenmerkend zijn voor equine koliek werden reeds in talrijke studies beschreven.
Vooral problemen ter hoogte van de dunne darmen van het paard blijken een ongunstige prognose te
hebben. Uit onderzoek blijkt dat ongeveer 19,1% van de koliekgevallen die in veterinaire klinieken
worden aangeboden kunnen gecatalogeerd worden als dunne darm probleem. Deze koliekpatiënten
kennen in maar liefst 67,3% van de gevallen een fatale afloop. In een meer recente studie heeft men
aangetoond dat maar liefst 51% van 140 paarden die geopereerd werden voor dunne darm
strangulatie, stierven in de eerste dagen na de operatie en dat slechts 24% van de geopereerde
paarden nog leefde 36 maanden na de operatieve ingreep. Deze abominabele resultaten zijn niet
zozeer te wijten aan het technisch niet haalbaar zijn van deze operaties, maar wel aan de talrijke
postoperatieve complicaties waarmee men geconfronteerd wordt. Zo komen complicaties als ileus,
reperfusion injury en peritonitis veel frequenter voor na dunne darmoperaties dan na colon operaties.
Vooral ileus is een belangrijke pathologische entiteit waarop de clinicus tot op de dag van vandaag
geen sluitend farmacologisch antwoord kan bieden.
