Geplaatst 
Ons verhaal/avontuur ... met Ugara ( niagara x rex magna x liberoH)
Ja wij waren 2 jaar geleden op zoek naar een springpaard, schimmel, en zijn zo bij een verkoopsstal in nederland aangekomen.
Ze haalden toen eerst Ugara uit de stal (omdat we voor haar gekomen waren) en ze zadelden haar op. Maar in de paddock was het een ramp, ze steigerde, bokte, en dat meisje dat haar reed kon haar gewoon niet in bedwang houden. Ik zei toen nog tegen mijn dochter (Aurélie toen 13 jaar) : Daar kruip jij niet op! Dat meisje stapte van haar af en zei: dit is niet te doen, ik zet haar weg, kijk maar voor een ander paardje ... Aurélie heeft er toen een stuk of 6 gereden, prima paardjes, (met knopjes) die alles deden ... maar voor Aurélie was het niets..
Toen vroeg ze om toch Ugara nog eens op te zadelen, en buiten in de paddock te rijden ... Ze is er toen dadelijk zelf op gekropen, en twas alsof ze jaren op Ugara gereden had ...
Alleen dat schudden met het hoofd was wel opvallend, maar dat kon Aurélie niet van haar keuze afhouden.
We zijn Ugara dan enkele dagen later gaan halen ( was toch 3 uur rijden met haar in de Trailer). Hier op de manege aangekomen, was Ugara blij dat ze van de trailer afkon. En omdat het zo mooi weer was hadden ze haar even in de weide gezet, de achterste, dus ver van de rijbaan. Op de weide ernaast stonden toen ook enkele paardjes , en na een kwartiertje hadden ze die paarden binnen gehaald. Ineens begon ugara te rennen, sprong over de omheining, de volgende weide in , dan weer over de omheining en tenslote nog eens, toen stonde ze op de grote rijweg, en begon in volle galop te rennen richting Hasselt... de mensen die achter haar aan renden, hebben vervolgens een auto tegengehouden, en hiermee Ugara achterna gegaan ... In volle galop rende ze dus naar de stad , 10 km heeft ze gelopen en toen konden ze haar op rodeo wijze met lasso te pakken krijgen ...
Ze zijn haar dan gaan halen met de trailer ... wat hebben wij geluk gehad, en zij ook, want het is een drukke rijbaan ... en als ze onder een auto of tegen een auto terecht was gekomen ...
We hebben haar toen in de stal gezet, en de volgende ochtend is de veearts dadelijk gekomen, we hadden schrik voor letsels of dikke benen, maar ze mankeerde gelukkig niets, enkel haar hoefijzers waren zwart afgesleten...
Wat waren wij opgelucht!
We hebben haar toen ook dadelijk laten keuren en rontgenfoto’s laten nemen, en dat was allemaal ok, dus hebben we haar dadelijk gekocht.
Ze had wel een oorontsteking, en dus we dachten dat dat hoofdschudden daardoor kwam ...
Maar aan haar oren mocht je bijna nooit komen, dat wilde ze niet.
Aurélie is toen beginnen rijden met haar, dressuur een half jaar, wat niet altijd simpel was omdat Ugara ook veel bloed had hé ... maar Het werden de beste maatjes!
Ze zijn dan vorig jaar in de winter begonnen met oefenjumpings en springlessen, en dat vond Ugara geweldig, Zij deed het geweldig!
Ze sprongen nu de meter, en je zag dat Ugara nog veel meer in haar mars had. Ieder weekend gingen ze op jumping ...
Qua gezondheid hebben we met Ugara geen problemen gehad, ze at goed en mankeerde nooit iets.
Ze vond het ook zo heerlijk wanneer ze gewassen werd, en dan dottent en haar staart vlechten dat liet ze graag toe! Het scheren viel ook goed mee, behalve haar achterbenen, dat was minder
Iedereen in de manege vond het zo een mooi paard, wel pit en kracht, ma een heel goede combinatie met Aurélie .
Wel konden we er niemand anders op laten rijden, want dat ging mis ! Dus wanneer we met vakantie waren, had Ugara ook vakantie.
In de stal naast Ugara stond “Boyke” een ruin van 1m80 en dat was hare vriend, ze staken hun neuzen tegen mekaar boven de muur, of Ugara beet in zijn lippen
Begin februari was alles normaal, alleen zei Aurélie soms dat Ugara soms “vreemd “reageerde. Wanneer Aurélie aangaf van naar links te gaan, dan ging Ugara eerst naar rechts en dan plots naar links. En Aurélie is er tijdens de laatste 3 weken ook 3 keer af gevallen, door dat “plots” omkeren van Ugara..
We hebben dan ook een jongen (zeer ervaren ruiter) een paar keer op laten rijden,
En volgens hem had ze echt problemen, vooral in de bochten, ze deed dan “vreemd”.
Maandag 28 februari had die jongen Ugara rond 11 uur uit de stal gehaald, alles ok, en wilde haar longeren, omdat Aurélie savonds dressuur les had en dan zou Ugara toch beetje minder fris zijn.
Ze begon te lopen aan de longe, en plots begon ze met haar hoofd te schudden, haar ogen te draaien en ze viel neer, ze bloedde uit haar neus, ze is nog een paar keer recht gestaan , en telkens viel ze om. Uiteindelijk hebben ze haar kunnen kalmeren, en bleef ze wankelend staan . Toen ben ik er aangekomen, want ze hadden de veearts en mij gebeld.
De veearts was er even later en ik zag dat het niet goed was ... een hersenbloeding of hersentumor... ze heeft een inspuiting gehad en ze hebben haar naar de dichtsbijzijnde stal geholpen, want ze kon haar evenwicht niet houden. De veearts zei dat we 24 uur moesten wachten en kijken hoe ze er door kwam. (soms is dat voor 80 à 90%) . En dan zou ze nog op een weide kunnen staan en eventueel gedekt kunnen worden, maar dan moest ze er echt bijna voor 100% doorkomen.
Ik ben dan om 4uur Aurélie gaan halen op school, en ik wist niet wat zeggen, ik wilde haar niet onnodig ongerust laten maken. Ik heb toen gezegd dat Ugara heel erge koliek had gekregen en door spierstijfheid in de stal stond en daarom niet rondliep (wat met koliek altijd moet).
Ik heb ook gezegd dat we nu beetje moesten afwachten... We zijn dadelijk naar Ugara gereden, en Aurélie heeft Uren bij haar in de stal gezeten. Ugara doet zo raar mama, die heeft iets anders, zei Aurelie ... pfff ja erg...
De dag erna ben ik smiddags terug naar Ugara gegaan en de veearts was er ook. Maar t was niet goed met haar, ze kon niet meer slikken, het hooi viel na heel lang kauwen gewoon uit haar mond, en haar ene oog hing half dicht. Ook stond ze nog net op dezelfde plaats als de dag ervoor, ze durfde niet bewegen, dan zou ze omvallen, en gaan liggen durfde ze ook niet, want dan zou ze niet meer recht kunnen staan. (terwijl ze vroeger zelfs in de namiddag ging liggen om wat te rusten, en snachts sliep ze altijd liggend)
De dierenarts zei dat het beter was om haar in te laten slapen, en liefst meteen...
Maar dat kon ik niet, Aurélie moest de waarheid weten en haar nog zien.
Ik ben Aurélie toen van school gaan halen en haar alles uitgelegd, en ook waarom ik eerst dat van koliek gezegd had ... Dat begreep ze, maar Ze wilde Ugara, haar beste vriendin niet kwijt !
Ze heeft weer uren bij Ugara in de stal staan huilen en praten en we hoorden haar zo lief praten tegen Ugara dat we zelf allemaal stonden de janken...
Aurélie “bedankte” Ugara voor alles en voor de goede zorg die Ugara altijd voor Aurélie had, maar dat t zo jammer is dat dit veel te vroeg moet stoppen, en dat ze samen nog zoveel zouden moeten doen ... Ugara begon plots met haar hoofd tegen Aurélie te strelen, zeker een kwartier lang, en plots hield ze daarmee op en draaide haar een beetje met haar hoofd naar de hoek van de stal . Net alsof ze afscheid van Aurélie nam....
De hele manege stond bij Ugara en tranen in overvloed !
Ik hoorde Aurélie toen zeggen, : en nu mag je gaan rusten, je bent moe en hebt altijd uw best gedaan ... bedankt mijn lieve Ugara, bedankt meidje!
Ik ben toen met Aurélie naar huis gegaan.
De mensen van de manege zouden me bellen wanneer Ugara “ ingeslapen” zou zijn.
Om 22 u belden ze me, en Aurélie wilde er absoluut naartoe... Dus wij naar Ugara, en daar ben ik nu ook wel blij om, ze lag daar zo mooi buiten op t gras onder de treurwilg.
Ze lag zo rustig en ontspannen ( in de stal zag je dat ze niet meer kon, en stond ze heel ineen gestuikt onder haar dekens, dat was Ugara niet die wij kenden) En daar buiten, was het alsof ze lag te slapen, ze was nog warm, en voelde heerlijk aan. Aurélie die ging op haar liggen en hield haar hoofd vast en natuurlijk wenen, hysterisch bijna ... maar we lieten haar haar verdriet echt uiten.
De vrouw van de manege heeft haar mooie dikke witte staart afgeknipt en we hebben ook een hoefijzer kunnen houden . ( dat was losgekomen toen ze haar naar buiten moesten helpen, want haar achterhand kond ze niet meer bewegen, en met een paar mannen hebben ze haar geholpen) Ze hebben haar onder de boom ook de injectie gegeven, dan kon ze daar mooi blijven liggen.
Daarna zijn we naar huis gegaan, met eigenlijks “niets “ meer ...
En het doet zo’n pijn om je kind zoveel verdriet te zien hebben en er niks aan kunnen doen ...
Ze is dus op 1 maart gestorven .
En, Boyke , het paard in de stal naast die van Ugara, die gooit iedere dag wortelen over de muur in die lege stal ....
(Dit was dus het hele verhaal, doet wel eens goed om het te kunnen vertellen )
Volgend gedicht verwoord eigenlijk alles waarvoor er geen woorden te vinden waren.
Als twee ogen vragen,
Help mij, want ik voel me niet fijn,
Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde,
Egoïstisch zijn?
Als je van de dierenarts hoort,
Dit komt nooit meer goed,
En ze krijgt steeds meer pijn,
Mag je dan omdat je haar niet kan missen,
Egoïstisch zijn?
Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed,
En je zonder haar naar huis toe moet,
Met een halster in je hand,
En je hart vol pijn,
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
Ik mocht niet egoïstisch zijn.
Al die tijd met zijn tweetjes,
Elke dag samen was een feest,
En in al die tijd,
Is ze zelf niet een keer,
egoïstisch geweest.
Slaapzacht lieve Ugara...
wat een byzonder paard was het! en wat een geweldige band hadden die 2 
snapt niet waar ze is..
