Geplaatst Citaat:Dan ineens... stort je hele wereld in. Mijn trots, mijn maatje, mijn vriendje mijn minifalabella... Mijn alles... Fidjaro.. ga je goed, zal je missen mijn vriend.. Rust in Vrede en zonder pijn in de eeuwige groene weides... Huil niet om mij, want moet je weten.. Dood ben ik pas, als jij mij bent vergeten. Je bent dan misschien uit het oog, maar je blijft voor altijd in je eigen plekje in mijn hart
Ik weet het nog goed, ik kwam voor het eerst op de manege. Ik zag jou staan in de eerste stal aan de linkerhand. Ik weet nog goed dat ik jou daarin zag staan en dat ik dacht: " Wauw, wat een joekel." En dat ik je voor het eerst een aai over je hoofd gaf. Ik herinner me nog goed.. In de zomer van 2006 dat ik een vriendin leerde kennen, en dat ik met haar meeging naar haar pony. Jij stond met hem, in hetzelfde land. Jullie waren de beste maatjes. Toen haalde mijn vriendin je maatje uit het land en jij moest mee, want je wilde niet alleen staan. Ik weet het nog goed, ik nam jou mee. Voor het eerst hield ik je vast en liep je met mij mee. Het is al even geleden, maar ik herinner het me nog zo goed. Je 1.85m maakte je erg lomp, waardoor ik goed moest opletten waar ik mijn voeten neerzetten en waar jij die van jou plantte. Toch voelde ik een vlaag van bewondering, want wat was je mooi. Steeds vaker ging ik met mijn vriendin mee, en steeds vaker liepen we samen van het land naar de stal. Tot op een zeker moment, ik ophield bij mijn oude manege, en ik op de manege, waar jij stond, ging rijden. Het eerste jaar ging ik op de ' kleine pony's ', wantja zeg nou zelf, in vergelijking met jou, waren alle andere paarden maar klein. Ik met mijn lengte van 1.80m zat dan ook niet bepaald lekker op zo'n iele kleine pony. En toen stond jouw naam achter de mijne op het bord, ik... ik mocht voor het eerst rijden op jou! Oke, ik geef toe, in het begin was ik wat bibberig, maar dat is niet meer dan normaal want ik had immers nog nooit op zo'n fantastische reus als jou gereden. En ik vond het fantastisch. Die week daarna moest ik weer gewoon op de andere paarden en pony's, en wat vond ik dat jammer. Maar toch op een of andere manier, mocht ik na een tijdje weer op jou en dat ook nog week na week. Een jaar vloog voorbij en wat ging dat snel. Ik herinner me nog een vrouw, die eerst altijd op jou reed, ik weet nog goed hoe mijn mond openviel van bewondering, want wat kon ze jou mooi laten lopen. Ik weet nog goed hoe ik ervan droomde om dat ook ooit eens te kunnen, niet wetend dat dat ooit sneller zou komen dan ik had verwacht. Er waren van die dagen dat jij onder mij net zo liep als onder die vrouw en wat was ik elke keer trots op je, want wat deed je altijd goed je best.
Altijd zat ik met een glimlach op jouw rug, ik weet nog wel dat iedereen jou ' mijn mini-falabella' noemde, ikzelf begon je ook zo te noemen. Elke keer als ik je in het begin op wou zadelen, moest ik je eerst vangen in de stal, want je draaide altijd weg. Ik was er wel gewend aan geraakt en pakte altijd automatisch je halster, voordat ik je ging borstelen. Maar op een dag besloot ik het zonder te proberen en warempel, je bleef gewoon staan. Toen was ik zelfs ontzettend trots op je en sinds die dag hoefde ik je niet eerst te vangen. Ik weet nog goed hoe jij altijd je snuit op mijn schouder legde en dat je rustig zo een hele tijd bleef staan. Elke keer kreeg je dan ook een knuffel van mij. Soms, ik weet het heel goed, was je kreupel, wantja je was al oud en had snel last van je benen. Die keren moest ik op een ander paard en elke keer deed je daar naar tegen, alsof je jaloers was. Maar je wist ook dat ik je altijd aandacht gaf en een dikke knuffel. De dagen dat ik weer op je mocht, genoot ik dan ook met volle teugen van je geklungel. Je was altijd zo geduldig als ik iets niet begreep en ik kon altijd mijn ei en verdriet bij je kwijt, wat voelde het toch goed om jou mijn geheimpjes te vertellen, want ik wist, dat al mijn geheimen veilig waren bij jou. Op school vertelde ik altijd wat ik meegemaakt had, ik vertelde alles over jou, iedereen wist hoeveel ik van je hield. Als je vervelend was onder het rijden, vergaf ik het je vrijwel meteen, want na de les kroop je in mn broekzak en volgde je mij als een puppy, met uitstappen liet ik je los lopen want je bleef standaard naast mij lopen. Als ik stopte, stopte jij, maakte ik een rondje, maakte jij gezellig een rondje mee.
http://img263.imageshack.us/img263/4489/dsc3811.jpg
Toen stond toch het afscheid voor de deur, ik zou al snel 18 worden waardoor mijn ouders mijn lessen niet meer konden betalen en ikzelf had geen tijd voor een baan in verband met mijn school. Natuurlijk baalde ik daarvan, maarach ik dacht bij mezelf, dat ik je af en toe wel eens op kon zoeken 's avonds.. Niet wetend wat ik nu weet. Iedereen wist hoezeer ik hoopte dat ik op jou kon rijden mijn laatste les. Een vriendin had nog foto's van ons gemaakt, diezelfde foto's koester ik nu met mijn hart. Want afgelopen vrijdagmiddag kreeg ik op school te horen dat jij er niet meer was. God wat heb ik gehuild, 2 van mijn vriendinnen wisten wat ik kwijt was en hoeveel ik van je hield, die vrienden omhelsten me en huilden mee. Die avond wist ik dat ik jou niet meer aan zou treffen in de stal maar een ander paard, wat deed dat zeer. Ik hield van je, we hadden een band.. En ineens.. Was je er niet meer.
http://img593.imageshack.us/img593/3306/dsc3830.jpg
May I go now?
Do you think the time is right?
May I say goodbye to pain filled days and endless lonely nights?
I’ve lived my life and done my best an example tried to be.
So can I take that step beyond and set my spirit free?
I didn’t want to go at first, I fought with all my might.
But something seems to draw me now to a warm and living light.
I want to go, I really do.
It’s difficult to stay.
But I will try as best I can to live just one more day.
To give you time to care for me and share your love and fears.
I know you’re sad and afraid, because I see your tears.
I won't be far, I promise that, and hope you’ll always know...
That my spirit will be close to you where ever you may go.
Thank you so for loving me
You know I love you too.
That’s why it’s so hard to say goodbye and end this life with you.
So hold me now just one more time and let me hear you say:
Because you care so much for me,
You’ll let me go today.
http://img204.imageshack.us/img204/2613/dsc3803r.jpg
Vaarwel, mijn vriend
