Geplaatst Mijn alles,
Is er niet meer.
Die zware koliek aanval die je hebt gehad, heb je niet kunnen overleven.
En je was zo sterk. Je kreeg die aanval ongeveer zaterdag ochtend heel vroeg.
En je hebt het tot zondag ochtend volgehouden.
Wat ben ik trots op je, sterke meid.
De dierenarts is 2 keer bij je geweest.
Dit vond je helemaal niet leuk, en je moest ondanks je zo veel pijn had, nog een
praam om, omdat je toch probeerde tegen te stribbelen.
De dierenarts zag al dat het goed mis was, maar durfde het niet tegen mij te zeggen.
Maar ik zag het al in zijn ogen.........
Ik ben zaterdag avond zo lang mogelijk bij je gebleven, maar ik zag dat je alleen wilde zijn,
dus heb ik je vrij gelaten om even lekker in de wei te gaan.
Ik heb heel dicht bij je geslapen, maar werd vaak wakker omdat ik zo bang was voor je...
Die ochtend ben ik je uit de wei gaan halen, en het zag er niet goed uit.
Toen de dierenarts kwam, wist ik het zeker, je gaat het niet redden.
De dierenarts heeft alles geprobeerd wat hij kon, en is toen naar huis gegaan.
Toen ik je in de wei zetten, stonden mijn vader en broertje er ook bij.
Ik heb je afscheid van ze zien nemen........
Toen ik terug kwam van huis ben ik meteen de wei in gegaan, en wat ging het toen snel zeg.
Je liep een rondje langs de veulens en de andere paarden, en ging toen naar een hoekje
van de wei... Ik stond nog bij de veulens in tranen, toen ik je zag bibberen.
Ik ben meteen naar je toe gegaan, zo snel als ik kon.
Eenmaal bij je, viel je om, je ogen trokken weg, je snakte naar adem, en ik zag dat het zover was.
Ik heb je lekker over je hoofdje geaait, totdat je onze wereld verlaten had.
Het was verschrikkelijk om je zo te zien gaan, maar ik ben blij dat ik tot het bittere eind bij je ben geweest, om je te steunen, want je had zoveel pijn.
Nadat ik zeker wist dat je weg was, ben ik gaan schreeuwen en huilen tegelijk.
Mijn broertje kwam meteen.....
Ik was helemaal overstuur, nu ben je er echt niet meer.
Je bent rond kwart voor 12 gestorven, en ik heb tot zeker 4 uur bij je gelegen, samen met mama, en de andere paarden die je kwamen bezoeken. Wat hadden die het moeilijk.
De grote leider van de kudde, stond niet meer op, wat vonden de veulens het raar...
Ik ben tegen je aan gaan zitten, en heb je nog lekker vertroeteld, en we hebben samen onze herrineringen opgehaald, de leuke, en de iets minder leuke.
Ik wist dat je altijd mama had willen worden, en bijna was het vorig jaar gelukt, alleen is het veulentje toen dood geboren.. Ik zag hoe moeilijk je het daar mee had... Gelukkig zijn jullie nu samen in de hemel...
Als laatste heb ik een roosje bij je gelegd, en fijn afscheid van je genomen, en heb je een kus op je neus gegeven... Ik hoop dat je daar blij mee bent.
Ik koester de dingen die wij samen gedaan hebben.
Je was zo'n groot deel van mijn leven... Het allerbelangrijkste was je voor mij...
We hebben samen zoveel mooie herrineringen, ik weet zeker dat wij ze altijd zullen onthouden en bewaren in ons hart.
Meisje, je weet niet half hoeveel ik je mis, en hoe moeilijk het voor mij is....
Maar weet dat ik je nooit vergeet, dat je een speciaal plekje hebt, die niemand afneemt.
Het ga je goed.
29-06-1994 20-03-2011
ik wil je heel veel sterkte wensen met deze trieste gebeurtenis 
