twee benen. Dus ze heeft gelijk een kuur gekregen van de da en dat moest het 'redmiddel' worden.
Zaterdag ging het gelukkig al iets beter en de vooruitzichten bleken positief, totdat
we zondag aankwamen en ze helemaal niets meer wou eten, zelfs haar allerlekkerste maaltijd genaamd: wortels,
ook niet....

bij de buren als een gezelschap pony). Nu ze toch weer wat had binnen gekregen gingen mijn mondhoeken wat omhoog staan.
Want tjaa elk hapje was er weer een inmiddels.
Maandag aangekomen met een goed gevoel, maar die verdween als sneeuw voor de zon. Nu at ze zelfs al geen slobber meer

en het hooi en wortels liet ze ook gewoon staan, omdat het al aardig laat werd 's avonds zijn we naar huis gegaan en toch maar overlegd dat de da de volgende dag moest komen.
Vandaag werd ik al opgebeld dat het helemaal misseboel was, dus ben er gelijk heen gegaan en het was inderdaad een klein
zielig hoopje dat in de bak stond, zelfs de oortjes namen geen moeite om naar voren te staan toen ik er aankwam

We hadden eerst nog even in huis gezeten bij de buren en toen we naar buiten keken zagen we haar kameraadje al staan, hoe die ook stond
toen zijn grote vriend overleed. Dus we zijn snel naar de bak gerend en daar lag ze al...
We hebben haar toen weer in de benen geholpen en toen 'liep' ze toch weer wat in de ronde,
maar even later ging ze weer liggen. De da moest nu per direct gebeld worden, want ze had zoveel pijn dit kon gewoon voor haar
niet meer langer duren en ze moest gewoon uit haar lijden verlost worden. Maar de da had een spoedgeval van één uur rijden van ons vandaan
en daarna kwam ze bij ons langs, dus al met al moesten we gewoon nog ruim 2,5 uur wachten tot de da gearriveerd was.
Helaas er zat niks anders op dan wachten, wachten en wachten. Gelukkig belde de da, niet lang daarna dat ze toch eerst gelijk bij ons
kwam, gelukkig

Bonnie wou weer gaan lopen en probeerde op te staan, maar ze viel, toen wou ze weer proberen en hebben we een handje meegeholpen,
want lopen dat wou ze graag. Dus toen liep ze tien meter, maar het leek wel alsof ze dronken was,
ze had totaal geen controle over haar benen, en dat ze nog zover is gekomen dat bleek later, dat was haar doodstrijd.
Ze is toen gaan liggen en wat we toen hebben meegemaakt, dat ging ik niemand, het leek alsof ze een epileptische aanval kreeg,
en ze is toen gestikt (dit alles behoorde ook nog bij de doodstrijd). Heel akelig om het te horen en te zien en dat terwijl de da onderweg is en jezelf machteloos staat toe te kijken

Ze blies haar laatste adem uit en toen arriveerde de da....
De da heeft nog bloedmonsters afgenomen, want het was een bizar overlijden...Aangezien ze van hoefbevanging niet komt te overlijden en dat
was dus nu echt gebeurd. Zonet heeft de da gebeld dat er heel veel vet in het bloed zat... Dit is geleidelijk gaan toenemen, het afgelopen half jaar. Toen ze bij de buren als gezelschappony is komen te staan, toen had ze last van overgewicht....maar doordat ze daar is terecht gekomen heeft ze gewoon 'normale porties' gehad, hierdoor is ze op lange termijn veel komen af te vallen en daardoor is er veel vet in het bloed ontstaan. Dit heeft veel organen aangetast en zo is ze tot haar verstikking gekomen.

De da heeft vanmiddag gebeld en geconstateerd dat Bonnie veel vet in haar bloed heeft gekregen. Ze is in het half jaar dat ze als gezelschappony heeft gediend heel veel afgevallen. Toen ze daar kwam te staan, had ze last van overgewicht en ze is dus afgevallen omdat ze daar 'normale porties' krijgen. Hierdoor is het vet binnen dit half jaar geleidelijk aan in het bloed geslopen.
Ik ben gewoon heel boos, aangezien we dit makkelijk hadden kunnen voorkomen, maar het is er gewoon binnen een half jaar ingeslopen zonder wat te merken, waren we er eerder achter gekomen, dan hadden we het ook niet meer kunnen verhelpen is ons gezegt door de da.
In die jaren dat ze bij ons is geweest zijn er veel leuk herinneringen ontstaan en heeft ze twee prachtige zonen Bing en Boy gekregen.

Net een trotse mama geworden van Bing

met je maatje Sundance, jullie waren echt een verliefd stel
