Geplaatst Een aantal jaren later was het dan eindelijk zover, mijn droom werd werkelijkheid en mijn droompaardje kwam thuis!
Altijd enthousiast en werkwillig (soms een beetje te), je gaf me zoveel vertrouwen want normaal ben ik niet zo een held, maar met jou durfde ik alles.
Maar jammer genoeg begonnen een 6tal jaren geleden de problemen. Op een onbekende manier (waarschijnlijk in de wei, want ik zou niet weten hoe anders) had je de gewrichtsbanden of kruisbanden (DA wist het niet zeker) van je achterbeen gescheurd en hier was niets meer aan te doen, ik heb je nog met laserbehandeling laten behandelen, dit hielp een beetje maar niet voldoende,heb toen besloten om je gewoon op de wei laten staan en je van je pensioentje laten genieten (af en toe had je wel pijnstillers nodig) maar voor het grootste gedeelte was je pijnloos en had je het best naar je zin zo op de wei. We genoten gewoon van elkaars gezelschap en dat was voor mij allang genoeg.
Naarmate de jaren verstreken begon je meer en meer kwaaltjes te krijgen je begon ook te kreupelen op je andere achterbeen(wegens overbelasting om je andere been te ontzien), regelmatig hoefbevangen (terwijl je echt niet zoveel gras kreeg), astma en op het laatste was, ook door overbelasting om je andere been te ontzien,de band rond de pees van je linkervoorbeen versteend en kon je bijna niet meer op je voorbeen staan. Dit was jammer genoeg de druppel en de DA adviseerde mij om je nu toch maar in te laten slapen.
Het heeft me veel moeite en vele tranen gekost om deze beslissing te nemen, ik heb ganse dagen bij je in de wei gezeten maar zag dat het niet goed met je ging, je ging dikwijls liggen (hetgeen je anders nooit deed als er iemand bij was) en keek me aan precies of je wou zeggen “help me, het is genoeg geweest”.
Je kwam nog even met je hoofd op mijn schouder hangen en met de kraag van mijn jas prullen maar ik wist dat ik het niet meer kon uitstellen en heb toen maar het onvermijdelijke gedaan en een afspraak met de dierenarts gemaakt om je te laten inslapen.
Op 25 maart ’s avonds ben je heel zachtjes in je eigen weitje ingeslapen, heel rustig,je hinnikte zelfs nog even zacht toen de DA met de verdovingsspuit kwam net of je wou zeggen “het is goed, doe maar”.
Het is nu ondertussen 9 maanden geleden maar ik mis je na al die tijd nog evenveel, iedere keer als ik aan je denk klopt mijn hart in mijn keel en krijg ik tranen in mijn ogen.
Dag Star, mijn droompaardje maar vooral mijn aller aller allerliefste vriend
Vergeten doe ik je nooit!!!
Tears stream down your face, when u loose something u can't replace
They say memories are golden, well maybe that is true,
I never wanted memories, I only wanted you
...A million times I needed you, a million times I cried,
If love alone could have saved you you never would have died
In life alone I loved you dearly, In death I love you still
In my heart you hold a place, No one could ever... fill
If tears could build a stairway, and heartache make a lane I'd walk the path to heaven,and bring you back again...miss you so much
