[IM] Passia 24-04-1989 - 20-12-2010

Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
peach2001

Berichten: 4253
Geregistreerd: 02-08-03
Woonplaats: Almelo

Passia 24-04-1989 - 20-12-2010

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 21-12-10 10:33

Maandag 20 december heeft onze Passia de strijd tegen haar zeer snel aftakelende lichaampje opgegeven. Haar benen konden en wilden haar magere en kalende lichaam niet meer dragen, ze wilde niet meer geholpen worden en weigerde alle medewerking tijdens onze pogingen om haar weer in de benen te krijgen. Ze is ’s avonds laat vredig ingeslapen.

Ze heeft het dit afgelopen jaar zwaar gehad, ze werd in hele korte tijd ineens heel erg oud en vermagerde enorm, verloor bossen vacht en werd steeds strammer en stijver. Ze kreeg uiteindelijk zo’n 50 liter vloeibaar voedsel per dag, waarvan ze zo’n 5 liter niet opkreeg (elke dag een beetje meer, ze moest erg wennen aan de hoeveelheden, dat moet je opbouwen, ze kreeg altijd zo’n 20 liter en bleef daar normaal goed mee op gewicht, zelfs met een veulen aan de voet), en kwam niet of nauwelijks nog wat aan of verloor zelfs nog wat gewicht.

Het gemis van kiezen, de hevig lekkende hartklep en haar leeftijd zijn haar uiteindelijk fataal geworden. Ondanks alles heeft ze geen enkele dag gehad waar ze niet vrolijk was en ze heeft ook geen of weinig pijn gehad, ze ging ook nog altijd met een bokje de weide op en draafde dan een pas of 5, meer en harder ging niet meer, maar ze nam het zoals het kwam. Tijdens onze pogingen om haar weer in de benen te krijgen lag ze met haar oortjes naar voren onverstoorbaar hooipropjes te maken en uit te spugen.

Eerder dit jaar (een maand of 3 geleden) kwam ze ook al eens niet meer in de benen, maar wilde het toen nog wel proberen; toen ze eenmaal in de benen was draafde ze een rondje en liet zich niet vangen zolang de dierenarts er was, ze was nog te goed om in te slapen zei hij, maar het zou niet lang meer duren…
Het kwam voor ons niet geheel onverwacht en hoewel wij haar eeuwige vrolijkheid en haar vrolijke geroep gaan missen, zijn wij blij dat ze eindelijk het gevecht tegen het onvermijdelijke heeft opgegeven. Ze heeft ons een prachtige zoon en dochter nagelaten.

Het is goed zo meisje, je hebt alles gegeven wat je kon geven, je hebt het geprobeerd.

peach2001

Berichten: 4253
Geregistreerd: 02-08-03
Woonplaats: Almelo

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 21-12-10 10:33

Lief Pasje,

Wat hebben wij een boel meegemaakt samen! Je hebt ons je vertrouwen gegeven, je genegenheid en liefde. Zo beschermend bij de geboorte van je dochter, zo vol vertrouwen bij de geboorte van je zoon.

Ik zal nooit vergeten die dag dat we een halve wereldreis maakten, even een jaarling wegbrengen en een 2-jarige ophalen, het hele land door, jij mee als reismaatje want je was zo makkelijk met vervoeren, je bleef rustig en kalm en gaf daardoor vertrouwen aan de kleintjes. Vrachtwagentje op en af, op iedere locatie even de benen strekken. Later met Mina nog naar belgie om haar weg te brengen, zelfs als reismaatje was jij je gewicht al driedubbel in goud waard.

Je was een dame en eiste ook zo behandeld te worden, met respect en geduld en vertrouwen, en dat gaf jij ons er ook voor terug. Je begon bij ons als een merrie die het een en ander had meegemaakt, je was niet de makkelijkste, liet je moeilijk dekken en je was staatsgevaarlijk als de dierenarts in de buurt was en toen je dochter net geboren was leek je wel een verwilderd paard vol beschermingsdrang. Door de maanden erna besefte je dat wij je veulen niets zouden doen, dat we haar niet van je af zouden pakken en het volgende jaar bij de geboorte van je zoon gaf je vanaf de eerste minuut ons je complete vertrouwen, en dat voelde heel fijn.

Je hebt je laatste jaren bij ons kunnen slijten, zorgeloos en vertrouwd, je kon altijd op ons rekenen. Misschien dat je daarom zo vocht, omdat je nog niet wilde gaan, misschien was het juist die rust waardoor je alertheid en de spanning wegvielen waardoor je lichaam zo plotseling achteruit ging.
Het was heel naar en verdrietig om te zien hoe je lichamelijk in elkaar zakte, maar zolang jij vocht, vocht ik met je mee. Zolang jij door wilde, bleef ik bij je staan om je te helpen. Meer dan eens heb ik je verteld dat het goed was zo, dat je kon gaan, dat je niet hoefde te vechten tegen je lichaam dat duidelijk op was. Meer dan eens heb ik ook gehoopt op een wereldwonder, dat je ineens zo compleet op zou knappen zodat je nog jaren mee zou kunnen, zodat je nog jaren lekker van je pensioen zou kunnen genieten.

Nu is het voorbij, de strijd is gestreden. Ik hoop dat je nu in de eeuwig groene weide daarboven kunt genieten van je rust, samen met Hallim. Het verdriet en gemis is enorm, maar ik ben ook een beetje opgelucht, want het deed zo’n zeer om je zo te zien vechten, om je fragiele magere lichaam met kale plekken te zien, om te weten dat je nooit meer zou herstellen, want ouderdom met al zijn gebreken is een slopende ziekte welke onvermijdelijk komt en onvermijdelijk eindigt met het scheiden van lichaam en geest. Je bent de eerste van onze oudjes die moest gaan…

Lief Pasje, ik mis je!

Liefs Ylona

peach2001

Berichten: 4253
Geregistreerd: 02-08-03
Woonplaats: Almelo

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 21-12-10 10:34

Lieve Passia
Al een jaar dat je moeite had met je gezondheid.
Al een jaar zat deze dag er al aan te komen.
Al een jaar wisten we dat dit moeilijke afscheid zou komen.
Een mooie merrie die een zwaar leven achter de rug heeft gehad.
Een schuw dier dat het niet kon waarderen als we aan je zaten.
Meissie wat ben jij veranderd toen je bij ons was.
We konden je vertrouwen winnen, en we konden je nog een gelukkige ouwe dag schenken.
Maar dat maakt het afscheid alleen maar moeilijker.
De band die we samen opgebouwd hebben, de liefde die je voor ons voelde, de liefde die we je konden geven.
Die liefde zal ik ook altijd bij me dragen. En ik hoop dat jij die liefde van mij met je meeneemt als je graast op die mooie eeuwige groene weide.
De pijn die ik voelde toen mij werd verteld dat je niet meer op wou staan en het zien dat je het zomaar opgaf. Die pijn zal me voor altijd bijblijven lieve Passia.
Ben je nu bij Hallim’s Shah?
Ben je blij dat we de beslissing hebben genomen jouw aardse leventje te beëindigen?
Ik mis je nu al en dat zal ik ook blijven doen.
Je was echt een hele goede moeder en ik ben je zo dankbaar voor de 2 fantastische nakomelingen die je ons geschonken hebt.
Ik hoop wel dat je van tijd tot tijd even je kids in fluistert dat ze lief moeten zijn, net zoals jij was voor ons.
Ik weet dat het verdriet zou slijten met de tijd en dat er dan alleen maar mooie herinneringen overblijven, maar lieverd ik voel nu echt alleen maar verdriet. Ik voel een groot verlies.
Je hebt zoveel vreugde in mijn leven gebracht moppie.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat je heel erg speciaal bent en daar heb ik je ook altijd naar behandeld.
Ik kon ook nooit boos op je worden, wat je ook deed.
Dat wist je en daar maakte natuurlijk ook wel eens misbruik van, maar je bent nooit dat stapje te ver gegaan. Daarom heb ik ook altijd zoveel respect voor jou gehad.
Lieve schat ik had gehoopt dat ik nog iets langer van je mocht genieten, helaas mocht dat niet zo zijn.
Ik hoop dat je gevoeld hebt dat ik heel erg van je genoten hebt en dat ik heel veel van je hou.
Dit afscheid is veel te vroeg gekomen voor mij. Ik weet dat ik je moest laten gaan. Het kon niet meer anders.
Voor mij was je een heel bijzonder paard, een paard met een uniek karakter. Dat zal ik van mijn leven nooit meer meemaken.
Ik hoop dat je terugkijkt op je leven met een goed gevoel, en dat je blij bent met de rust die je nu hebt. Geen pijn meer. Niet meer stijf op je benen.
Ik zal je heel erg gaan missen. Die lange oren van je, je grote kijkers, je lieve karakter, alles.
Ik weet zeker dat ze daar een speciaal plekje voor je hebben.
Je verdient een bijzonder plekje in de hemel lieverd.
Diana

TheHorseInn
Berichten: 3092
Geregistreerd: 29-11-08

Re: Passia 24-04-1989 - 20-12-2010

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-12-10 10:36

Je hebt de goede keus gemaakt!

Sterkte! :(:)

s6801881

Berichten: 7687
Geregistreerd: 26-09-07
Woonplaats: Groningen

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-12-10 20:33

En Pas zal zeker worden gemist. Ze was altijd heel erg vrolijk en was een fantastische moeder voor haar twee kinders. Een vertrouwd gezicht zal op stal verdwijnen en dat is altijd erg naar, maar het is goed zo. Het is fijn dat ze rustig heeft kunnen gaan. Ik hoop dat ze een fijn plekje bij Hallim kan vinden en dat ze over elkaar mogen waken. Diana en Ylona, sterkte met het verlies.

djuulsie

Berichten: 12789
Geregistreerd: 13-07-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-12-10 10:14

Heel veel sterkte met dit verlies... Y;( Het was een bijzonder paardje als ik het zo lees! Ik hoop dat je dit op den duur een plekje kan geven...

Aukelizzy

Berichten: 12660
Geregistreerd: 09-10-06

Re: Passia 24-04-1989 - 20-12-2010

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-12-10 23:10

Heel veel sterkte.. Zo'n persoonlijkheid verliezen doet altijd veel pijn. Ook al weet je dat het genoeg geweest is..

Nathalie02

Berichten: 2443
Geregistreerd: 30-04-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-12-10 07:09

Wat een gemis! Heel veel sterkte!

Mitch_Beauty
Berichten: 1115
Geregistreerd: 02-11-10

Re: Passia 24-04-1989 - 20-12-2010

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-12-10 14:23

Het is moeilijk maar iedereen wordt een keer door de ouderdom ingehaald... Heeel erg veel sterkte!

Nicole21

Berichten: 1952
Geregistreerd: 29-12-09
Woonplaats: Onnen

Re: Passia 24-04-1989 - 20-12-2010

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-12-10 22:04

Ook al word het gemis er niet minder om; je hebt zeker een goede keus gemaakt! Heel veel sterkte!

REGINA76
Berichten: 2888
Geregistreerd: 02-07-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-01-11 02:16

diana en ylona.
sterkte met het verlies van jullie arab...

gr regina