
Op 28-11-2010 heb ik afscheid van haar moeten nemen......
Ze kon die dag van de pijn niet meer op haar benen staan, ze was het afgelopen half jaar
al 4 keer stok kreupel geweest, uit de foto's bleek dat ze zware artrose had, maar met rustig
recreatief rijden zou ik nog een tijdje van haar kunnen genieten..... Niets was minder waar, want
op de 28ste kon ze echt niet meer van de pijn.... Samen met de oude eigenaar hebben we de
knoop doorgehakt en haar laten inslapen. Dit was de allermoeilijkste beslissing uit mijn leven, maar
wel de beste beslissing voor Tinka. Ze kon niet meer van de pijn, ze legde haar hoofd op mijn schoot
en zuchtte diep. Het was net of ze wilde zeggen dat ze niet meer verder kon leven

Op 28 november is Tinka heel rustig ingeslapen......Lieve Tinka ik zal je NOOIT vergeten! I lOVE YOU
Liefste Baasje,
Ik zie de tranen in je ogen
je afhangende schouders.
naast je staat de veearts
ik zie hoe haar woorden jouw hart breken
ze legt haar hand op jouw schouder.
En zegt dat je afscheid moet nemen.
Mijn lieve baasje,
we hadden het goed samen
we maakte veel plezier
deelde elkaars verdriet
maar aan alle goede tijden komt een einde.
ik weet dat je geen afscheid wilt nemen,
dat je me niet wilt laten gaan
maar baasje, ik heb pijn
en deze pijn gaat niet over
ik heb je altijd veel gegeven,
nooit veel gevraagd
Maar nu vraag ik je, laat me gaan
naar een plek zonder pijn
neem afscheid van me
Ik zie dat je je beslissing hebt genomen,
de veearts komt dichter bij.
Nog even geef je mij een knuffel,
en zeg je dat je van me houdt.
we gaan naar een donkere ruimte,
je bent bij me, dat is fijn.
De veearts spuit me een koude vloeistof in.
IK voel me slaperig,
ik leg mijn hoofd neer,
ik sluit mijn ogen....
mijn hart slaat steeds trager,
tot het uiteindelijk stopt.
En jij begint te huilen.....
Maar baasje,
Nu ben ik ergens waar pijn niet bestaat
ik weet dat je me mist,
maar ik mis jou ook.
Baasje ik zal op je wachten,
aan het hek van de eeuwige weide...
