Geplaatst 17 september 2010.....
Een donkere, zwarte dag.
Eigenlijk begon het allemaal als een hele normale dag.
Opstaan, ontbijten, naar school....
Maar dan wordt je opeens gebeld, dat het niet goed gaat het je paard en dat hij met spoed een dierenarts nodig heeft.
Hij heeft een vreselijke dik been en kan niet meer lopen.
Met een vreemd gevoel de auto ingesprongen en na veel moeite eindelijk de juiste dierenarts te pakken gekregen.
Op stal aangekomen zie ik m'n lieve Kadansje in de wei staan. Slaan met z'n linker voorbeen en schuddend met zijn hoofd. Helemaal in de stress.
Toen ik naar zijn rechter achterbeen ging kijken zag ik al dat dit niet goed was.
Hij kon er niet op staan en zijn bot was een helemaal van zijn plek.
Eigenlijk heb je op zo'n moment al een gevoel dat het niet goed gaat aflopen.
Wachtend op de dierenarts, hebben we kadans een beetje rustig gehouden met wat hooi.
Ondertussen bekijk je eens goed zijn been, en zie je eigenlijk zelf al dat het gebroken is.
Uiteindelijk kwam Piet (dierenarts) aan in Strijen...
Hij bevestigde eigenlijk alleen wat ik al dacht.. een gebroken been, vlak onder zijn spronggewricht.
Een breuk als deze kan niet geopereerd worden, en al kon het geopereerd worden zal Kadans zijn leven lang steen kreupel lopen.
De enige keus die we hadden was om hem in te laten slapen en hem te verlossen van de pijn die hij op dat moment had.
Hij is vredig in de wei ingeslapen in m'n armen...
Volgens Piet was Kadans een sterk paard met een sterk hart. Hij moest hem een paar keer bijspuiten voordat hij zijn laatste adem uit blies.
We hebben geen idee hoe hij zijn been gebroken heeft. Hij kan zijn gevallen of getrapt.
M'n moeder en ik hebben ervoor gekozen om Sokkie te laten cremeren. Hij is vanavond al opgehaald door het crematorium en we kunnen morgen nog afscheid van hem nemen.
Op dit moment voel ik me intens verdrietig en ontzettend leeg van binnen. Kan ook nog niet bevatten dat Kadans er gewoon niet meer is.
Ben m'n allerbeste vriend en maatje verloren!
Een vriend die altijd naar me luisterde, waarbij ik altijd kon uithuilen en het belangrijkste, hij was er ALTIJD voor me! En hoe slecht ik me ook voelde, het lukte Sokkie altijd me weer blij en gelukkig te maken.
Lieve Kadans,
Ik heb zoveel van je mogen leren in de afgelopen 5 jaar. En we hebben zoveel prachtige momenten beleefd! Je bent en blijft voor mij altijd nummer 1!!!
En ookal ben je er niet meer, in mijn hart zal je altijd voortleven!!
Lieve Sokkie, ik hoop dat je lekker oneindig kan rennen in een mooie wei daarboven.
You're a star in heaven now!
***********************************************
Als twee lieve ogen je vragen,
help me want ik voel me niet fijn.
Mag je dan,omdat je voelt dit is het einde, egoïstisch zijn?
Als je van de dierenarts hoort ,
Dit komt nooit meer goed,
en hij krijgt steeds meer pijn .
Mag je dan,omdat je hem niet kunt missen, egoïstisch zijn?
Als twee lieve ogen zich sluiten voorgoed, en je zonder hem naar huis moet.
Met niets in je hand , en je hart vol pijn .
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
ik mocht niet egoïstisch zijn, .
Al die tijd met z'n tweetjes,
Elke dag was het een feest .
En in al die jaren is hij zelf niet 1 keer egoïstisch geweest.
***********************************************
paar maanden later
liet ik iemand komen die contact kon maken met (overleden) paarden
en na heel veel moeite kregen we contact met Kadans,
en toen zei kadans ;
''ik vond dat ik een mooi leven heb gehad,
en ik heb zelf besloten om een einde van mijn leven temaken
ik heb de mooiste jaren in m'n leven gehad met jou''
het was hardverscheurend om dit te horen, dat hij zelf een einde aan zijn leven wilde maken
omdat hij wilde dat het de tijd was,
het ergste was nog kadans was al oud.. maar hij gedraagde zig soms als een paard van 3...
en ik heb altijd gezecht ''Ik ben echt bang dat hij zijn been breek'' en ik heb best wel spijt
dat ik dat heb gezecht
R.I.P Kadans 17-09-10
het filmpje wat ik heb gemaakt
http://www.youtube.com/watch?v=oG8RitfC ... r_embedded
plotseling 
