Geplaatst Het zou niet meer helemaal goed komen, of het uberhaubt zo ver zou komen dat het iets genezen zou was nog onduidelijk.. het ging wel steeds beter dus ze hielden hoop, het was uiteindelijk zo goed dat ze geen last meer had, geen pijn.
aantal mooie jaren had je nog tot oktober 2009..
haar gekantelde hoefbeentje kwam terug het ging echt steeds slechter, haar baasje besloot dat het voor haar beter was om in te slapen, ze was tenslotte al oud (29) en de kans dat het over ging was nog kleiner dan de vorige keer..
29 oktober 2009 was het zo ver, we zijn naar bodengrave gegaan en hebben haar in laten slapen..
het is nu al bijna een jaar geleden en dan blijf je er aan denken hoe erg je een pony kan missen..
De dag in bodengrave ik kan alles nog vertellen ben overal bij geweest maar heb wel een geweldige tijd gehad met deze oude dame, ook al was het alleen rondjes stappen buiten, en verzorgen op stal het was t allemaal waard.
De sprankelende ogen,
de ogen die de waarheid vertelden,
de ogen die mij zeiden hoe je je voelde
de ogen worden gedoofd,
langzaam beginnen ze in te zakken,
beginnen ze droever te kijken als normaal,
door pijn en ellende,
word het hele zicht verwoest,
word alles vernietigd wat goed scheen te gaan,
het één worden met elkaar,
het gezonde leven,
het vrolijke geraas,
er word alles aan gedaan,
alles om die ogen weer te laten gloeien,
die ogen weer vrolijk te laten staan,
maar die ogen hebben het al voor zichzelf gezien.
Waar de ogen tegenover zo bang voor waren.
Dat jou ogen
nooit meer zouden glinsteren van plezier.
Dat je je laatste zucht hebt geslagen,
De mooie ogen
de ogen die altijd glinsteren,
altijd vrolijk stonden,
de vertrouwde ogen waar ik mijn hart aan kon geven,
die ogen
die zullen nooit meer opengaan
ik moest het even allemaal van me afschrijven..
dit was mn mooie merrie
