Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-10 18:08

voel me zo rot .... nu me pony er niet meer is al 3 maanden

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-10 18:08

pff tijd vliegt voorbij maar ik kan t maar niet los laten...
heb 4 maanden lopen modderen met me pony en t heeft me geestelijk en emotioneel zo gesloopt..
heb 4 maanden hem uit stal moeten sleuren van de dierenarts om hem te laten lopen op bekant 3 benen
ze pees was kapot en hij kreeg 4 maanden stal...
a fijn omdat hij pijn had ging hij op de pijnstillers..daarna alles geprobeert om ze pees te laten helen zalfjes pilletjes hoefijzers etc..
vanwege t feit dat er meiden waren die een pony gestolen hadden op stal mocht ik niks zeggen toen ik had besloten om hem af te laten maken.
al me vriendinnen, stal genootjes mochten het allemaal niet weten... t was zo ontzettend moeilijk om te doen alsof hij beter werd..
ben wel heel blij voor hem dat hij uit ze lijden is verlost.

maar ik vind het zo ontzettend moeilijk zo zonder hem
voel me eigen steeds dieper in een put zinken en probeer zo vrolijk te doen maar ik voel me zo vreselijk rot...
ik werk op de dagbesteding (vanwege me autisme)ook met paarden maar daar voel ik me rustig maar eenmaal thuis of in de auto en ik jank me eigen kapot..
het is gewoon zo enorm stil zonder dat ik naar hem toe kan om even bij hem uit t huilen of t knuffelen of iets...

pff nu ik dit type loop ik weer t houden wil me zo graag sterk houden voor iedereen om me heen..
wil niet dat mensen zien dat ik me zo vreselijk poedersuiker voel..

weet niet wat ik moet doen om t een plekkie te geven.
nu deze maanden komt alles naar buiten aan stress emoties etc maar ik weet gewoon af en toe niet meer hoe ik ermee om moet gaan..
ook bij me vriend wil ik niet iedere keer aankomen met jank buien..of bij me ouders...
ik voel me dan net een klein kind...

pff srry voor dit lange waarschijnlijk niet te snappen verhaal maar heb t er soms zo moeilijk mee dat ik t maar opschrijf hoe ik me voel...
denk dat ik zo even stukkie ga auto rijden en misschien even langs de slagerij waar hij is overleden..om t een plekje te kunnen geven ik weet niet hoe ik t anders moet afreageren...

mensen hier nog meer moeite mee na een verlies van hun paard/pony??
weet gewoon even niet meer wat ik nou moet met me woede, frustraties emoties....

**Geplaatst**: 13-10-10 18:11

Re: voel me zo rot .... nu me pony er niet meer is al 3 maanden

Geplaatst: 13-10-10 18:11

misschien zou je naar het bos kunnen gaan, en zijn naam in een mooie boom krassen, en als je het er moeilijk hebt er even naartoe gaan en opzoek gaan naar die boom, misschien kan je het zo een plekje geven!
lijkt me makkelijker als langs de slager rijden.

stertke :(:)

**Geplaatst**: 13-10-10 18:15

Geplaatst: 13-10-10 18:15

Waarom mochten ze niet weten dat je pony niet meer beter werd? Je kon er toen dus niet goed over praten,praten is heel erg goed.Probeer lekker tegen iemand aan te zeuren.

**Geplaatst**: 13-10-10 18:17

Re: voel me zo rot .... nu me pony er niet meer is al 3 maanden

Geplaatst: 13-10-10 18:17

Vertel je verhaal aan iemand die je vertrouwd en het ook bij zich zal houden. Dat werkt altijd als een grote opluchtig. Heel veel sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 13-10-10 18:18

Geplaatst: 13-10-10 18:18

meid wat vreselijk maar waarom mogen andere niet zien hoe jij je voelt zo kunnen ze je ook niet helpen en knuffelen als je het nodig hebt. heele rg voor je dat je dit alleen moest doen. maar hij heeft rust en dat is het belangrijkst, meid sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-10 18:19

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-10 18:19

marleen_usar schreef:
Waarom mochten ze niet weten dat je pony niet meer beter werd? Je kon er toen dus niet goed over praten,praten is heel erg goed.Probeer lekker tegen iemand aan te zeuren.

omdat een week voordat t allemaal gebeurde een pony bij ons op stal naar de slager zou gaan maar door de leasertjes van die pony midden in de nacht van stal gestolen was omdat ze het zielig vonden dat hij geslacht zou worden en dr een hele heisa was de volgende dag met politie etc...
toen hebben we met ze alle gezegd van ik wil niet dat hij straks ook gestolen word door meisjes die niet willen dat hij geslacht werd dus ik moest t stil houden op stal vanwege dit allemaal...

ik voel me altijd zo kwetsbaar als ik huil bij me vrienden en familie thuis... ik wil gewoon de sterke stoere meid wezen

**Geplaatst**: 13-10-10 18:19

Geplaatst: 13-10-10 18:19

Ik vind het jammer dat je het verhaal van D en N met Y hier weer bij betrekt.

Verder moet je door een rouwproces, dat duurt eventjes. Volgens mij heb je een ontzettend lieve moeder die het echt wel snapt dat je nog zo verdrietig bent.

**Geplaatst**: 13-10-10 18:21

Geplaatst: 13-10-10 18:21

ze kon het volgens mij niet vertellen omdat meisjes een andere pony die zou worden ingeslapen hadden neegenomen. Wel moeilijk dat je er niet over kon praten met mensen die het wel voor zich zouden kunnen houden, verschrikkelijk om het zelf allemaal op je schouders te krijgen. Ik wens je heel veel sterkte.

*edit* was al gezegd.

**Geplaatst**: 13-10-10 18:22

Geplaatst: 13-10-10 18:22

je hoeft niet altijd stoer en sterk te zijn. :(:)

Dat kan ook niet.
Heb je niemand waar je je vertrouwd bij voelt, op de dagebesting misschien?

**Geplaatst**: 13-10-10 18:24

Geplaatst: 13-10-10 18:24

Hey, mijn pony is 4 november alweer 5 jaar dood en nog steeds kan ik haar weleens vreselijk missen.

Ook ik had het de eerste maanden vreselijk moeilijk. Wat ik gedaan heb, is haar op allerlei manieren "herinneren" op een prettige manier. Ik heb bijvoorbeeld een mooi altaartje in huis gemaakt met haar foto, ik heb een hangertje gekocht wat ik erg bij haar vond passen en heb dat jaren onafgebroken gedragen, ik heb haar brieven geschreven, zelfs hardop tegen de hemel boven me tegen haar gepraat. Tekeningen gemaakt, gedichten geschreven, muziek geluisterd en alles hielp elke keer een beetje om het een plekje te geven. Die naam in de boom vind ik ook een goede!

Als je het moeilijk vindt om rechtstreeks met mensen over je gevoelens te praten, of te laten zien hoe verdrietig je bent, dan kunnen dat soort kleine rituelen heel erg helpen om je toch te uiten, al is het maar tegenover jezelf. Opkroppen helpt niet. Verdriet is verdriet. Iets wat voor jou zo ontzettend belangrijk is geweest, heeft een eerlijke rouwperiode nodig. Iemand zei tegen mij "Je mag zwemmen in je tranen, maar je mag er niet in verdrinken." Ik denk dat dat een goede graadmeter is. Niet jezelf ten onder laten gaan in je tranen, maar ze WEL gewoon mogen uiten.

**Geplaatst**: 13-10-10 18:27

Re: voel me zo rot .... nu me pony er niet meer is al 3 maanden

Geplaatst: 13-10-10 18:27

Je hoeft je niet altijd sterk en stoer te voelen je mag best een keer huilen! Huil het een keer uit bij een goede vriendin of familie lid dat is een grote opluchtig.

**Geplaatst**: 13-10-10 18:52

Re: voel me zo rot .... nu me pony er niet meer is al 3 maanden

Geplaatst: 13-10-10 18:52

Ik had en heb ook heel veel moeite met het verlies van mijn paard.. het is vaak zo oneerlijk de manier waarop de strijd voor zo'n dier gaat...
Ik heb veel aan dit topic, een stel meiden bij elkaar en lekker je ei kwijt kunnen aan mensen die weten wat je doormaakt..
[HK] *Met een traan en lach herdenken wij onze maatjes*

**Geplaatst**: 13-10-10 21:35

Re: voel me zo rot .... nu me pony er niet meer is al 3 maanden

Geplaatst: 13-10-10 21:35

Hier nog iemand die na 2 maanden, en mn pony al bijna 2,5 jaar, nogsteeds niet goed foto's kan terugkijken(de laatste foto's van Quinnie staan nog op mn digi, kan ze er niet eens vanaf halen..)
Kan soms ineens 'schrikken' van het idee dat ze er gewoon niet meer zijn
Dat is ook de reden dat ik gister pas een In Memoriam topic heb gemaakt, en ook mn profiel hier nogsteeds niet geheel geupdate heb, ik kán het gewoon niet.

Gister in mn profiel een foto van de stal gezien, alle 3 de paarden die op dat moment op stal stonden leven niet meer, en hoe goed ik dat ook weet(ik kom immers iedere dag op stal en weet maar al te goed dat ze er niet meer zijn, maar toch..)

Als ik er niet aan denk gaat het prima hoor, maar ik kan het niet opbrengen om aan ze te denken of foto's te bekijken.

Stukje autorijden met de muziek héél hard lucht vaak wel op, of een bosrit(ik heb het geluk dat ik nog een ander paard heb, weet niet of jij nog rijdt?) en dan lekker in het bos uitwaaien is ook fijn.
Dat je verdrietig bent is heel logisch, maar probeer wel door te gaan met allemaal leuke dingen en 'dwing' jezelf af en toe om er even niet aan te denken of alleen op een leuke manier terug te denken, laat het verdriet niet de overhand krijgen want dat is niet goed voor je.

En hier op bokt zijn er heeeeel veel lieve mensen die heel goed weten hoe moeilijk het is als je maatje er niet meer is, daar kan je natuurlijk ook altijd je verhaal bij kwijt

Sterkte!

**Geplaatst**: 13-10-10 23:10

Re: voel me zo rot .... nu me pony er niet meer is al 3 maanden

Geplaatst: 13-10-10 23:10

LZP --> IM

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-10 09:19

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-10 09:19

MarcoBorsato schreef:
Ik vind het jammer dat je het verhaal van D en N met Y hier weer bij betrekt.

Verder moet je door een rouwproces, dat duurt eventjes. Volgens mij heb je een ontzettend lieve moeder die het echt wel snapt dat je nog zo verdrietig bent.

ja maar helaas is t wel waar dat ik door hun met niemand o pstal erover heb mogen praten en dat is mij wel heel erg aan t hart gegaan....
en ergens neem ik het hun wel kwalijk...
heb t paar stal genoten de laatste dagen voordat hij ging verteld van jullie moeten afscheid nemen maar doe dat astjeblieft wel in je eigen tijd want ik wil niet dat mensen aan komen kakken op de dag dat ik hem weg breng
je eigen groot houden en vrolijk doen terwijl je weet dat t eind eraan gaat zitten komen heeft mij heel veel pijn gedaan...
en heeft mij geestelijk wel heel erg depressief gemaakt....

ik wil zeker niet iedere keer aankomen kakken bij mijn moeder of vriend om uit te huilen.... dat staat stom vind ik..

patriciavt bedankt voor de link k kom daar wel lekker verder praten...

**Geplaatst**: 14-10-10 15:01

Re: voel me zo rot .... nu me pony er niet meer is al 3 maanden

Geplaatst: 14-10-10 15:01

Ik heb het er na bijna anderhalf jaar ook nog steeds moeilijk mee.
Ik mis hem nog steeds ontzettend.
Zijn halster hangt nog steeds onaangeraakt in de schuur. Daar is hij mee bij mij gekomen en mee gegaan.

Wat bij mij erg geholpen heeft is er veel over praten of erover schrijven.

Heel veel sterkte :(:)

.