Geplaatst Ik weet dat het de beste beslissing voor hem is geweest, maar ik mis hem nogsteeds, en ook zijn vriendinnetjes op stal missen hem.
Quentin was mijn grote vriend, mijn maatje, mijn leermeester, en de clown van stal!
Wat heb ik een hoop van hem geleerd, vooral hoe het niet moest.
Als 16 jarig meisje kreeg ik hem, een grote brutale stoere 5 jarige ruin.
Bloed, zweet en tranen volgden in de jaren daarop, want ja 2 eigenwijze pubers, dat gaf (achteraf) grappige situatie's
Als Q geen zin meer had dan ging hij omhoog en liep dan terug naar stal(of trailer) of dat nou thuis in de bak was, op wedstrijd in de ring/losrijterrein, in het bos, tijdens de clubles, als het hem niet zinde ging hij heeeeele andere dingen doen haha!
En hoe meer ik hem terug wilde sturen, hoe harder we de verkeerde kant op gingen
Mijn grote leermeester en later echt mn maatje was het!!
Na 5 jaar ploeteren waren we Z1 dressuur, met springen was het nogsteeds hinderis 1...hindernis 2... en hoppa door de uitgang heen(ook als die dicht was dmv een touwtje ofzo
) en vol gas terug naar de trailer dus dat is bij B springen gebleven hihi.Toen we eindelijk goed met elkaar overweg konden werd hij afgekeurd voor de sport, wat hij precies had was niet duidelijk maar linksachter was iets trager dan rechtsachter, en bij meer belasting werd hij duidlijker onregelmatig dus de Z was echt te zwaar voor hem.
Tranen natuurlijk, en al helemaal omdat ik hem had gekregen toen mijn 1e eigen paardje was afgekeurd voor de sport(zijn vriendinnetje Destiny, samen stonden ze aan huis)
Gelukkig was hij nog wel geschikt voor recreatief rijden en dankzij fysio/osteo/enz enz is hij weer lekker in zn vel komen te zitten, we maakten veel lol, reden onderlinge wedstrijdjes en jaja óók sprongen we nu hele parcourtjes zonder de ring uit te vliegen!
En de grootste uitdaging... maak van een brutaal en kijkerig sportpaard maar eens een leuk braaf recreatiepaard
Oriëntatiritten reden we ook veel, en bijna ieder weekend of vrije dag met vriendinnn naar de bossen toe, en zo werd die gekke stoute Quentin een paard waarmee ik kon lezen & schrijven!
En niet alleen ik, mijn (inmiddels ex) vriend heeft op hem leren rijden, waar hij naast Hilde belandde crosste hij zo met Q het hele bos door!!
Incl oriëntatieritten en alles, die 2 hadden elkaar écht gevonden!
Maar nu ging hij steeds een beetje meer achteruit, zijn koppie wilde nog wel maar zijn lijf liet hem in de steek
En dus heb ik het enige gedaan wat ik nog voor hem kon doen en zo is hij op 12 augustus op 17 jarige leeftijd naar de eeuwige groene weide's gegaan, naar zijn vriendinnetje die 2 jaar geleden al aangaf dat het voor haar genoeg was geweest...
Lieve grote vriend bedankt voor alles en ik mis je!!!
(meer foto's van Q door de jaren heen staan in mn profiel...)
.
Heb jou en Q regelmatig gevolgd, jullie hoorden bij elkaar en waren echt 1... Volgens mij had hij zich geen beter baasje kunnen wensen en heb je hem nog een super tijd gegeven. Zo moeilijk als zijn lichaam dan niet meer mee werkt. En dan heb je de moeilijkste maar juiste beslissing gemaakt, heel veel sterkte! 
