Geplaatst Het is alweer bijna een maand geleden, maar vrijdag 13 augustus heb ik mijn lieve ruin moeten laten inslapen.
Donderdagavond was hij ziek geworden, koliek. De dierenarts was geweest, hebben geprobeerd om overtollig maagsap uit zijn maag te krijgen, maar dit was mislukt. De optie was opereren, maar de dierenarts gaf hem al niet veel kans. We hebben daarom ook besloten hem niet te laten opereren, hij was toch ook al een oudje (23 jaar) en hij verdiende het gewoon niet om nu nog met die pijn naar de kliniek te gaan en opgesneden te worden. Hij had pijnstillers gekregen om de nacht door te komen. Mijn vader is die nacht bij hem gebleven. Om drie uur 's nachts zouden de medicijnen uit gewerkt zijn, en als het mis ging, werd de dierenarts weer gebeld.
's Nachts bleef het goed gaan, en de volgende ochtend oogde hij weer een beetje als zichzelf! Ik kreeg weer hoop dat het nog niet afgelopen was. We hebben hem op stal gezet, zodat hij zou drinken om uitdroging tegen te gaan. Maar hij wilde niet drinken, wat we ook probeerden. We hebben hem op stal staan en ik heb mijn pony, zíjn maatje, nog even met hem laten snuffelen. Nooit bij nagedacht dat dit de laatste keer zou zijn.
Ik ging weer, en mijn vader zou bellen als het weer mis was.
Ik was net klaar met boodschappen doen, toen mijn vader belde. Het was weer mis en de dierenarts was gebeld. Dit was het dan, dacht ik.
Ik kwam bij de stal en zag hem levenloos in de bak liggen. De dierenarts kwam en vroeg of hij nog overeind kwam. Dat hoefde ze nog niet te zeggen of hij stond alweer. Dat hij die kracht nog had. Er was nog eens geprobeerd om het maagsap uit zijn maag te krijgen, wat nu wel lukte. Maar de dierenarts had gevoeld en hij bleek helemaal verstopt te zitten.
Nu was het aan ons de keus, laten inslapen of hem dood laten gaan, want de volgende ochtend zou hij al niet meer halen.
Ze vertelde ook dat oudere paarden zich meestal stoer hielden, en zich meestal niet laten kennen als ze pijn hebben, dus ik was ook best trost op mijn mannetje dat hij nog zo gehoorzaam was!
We hebben hem naar een rustige plek gebracht en hoopte dat hij zou gaan liggen. Maar omdat hij van te voren nog wat pijnstilling had gekregen, wilde meneer blijven staan. Hij was heel ongeduldig en bleef nog lang staan toen hij de eerste verdoving kreeg. Toen hij eindelijk ging liggen en het laatste spuitje kreeg, heeft hij zich niet lang meer verzet. Weg, was mijn lieve paardje.
We hebben zijn manen en een groot stuk staart afgeknipt, zodat er een mooi sieraad ter herdenking van gemaakt kan worden.
]Foto's in zijn oude stal
http://i55.tinypic.com/2h5p76f.jpg
Een van de laatste foto's van hem, je ziet hoe slecht hij er uit zag
Lieve Kyra,
Ik zeg altijd, op Alice (mijn pony) heb ik geleerd om niet te vallen,
en op jou heb ik geleerd om te rijden en rustig te blijven als er iets gebeurde.
Je bent in een dag tijd zo oud geworden
Je was gewoon helemaal op
Het is vreselijk om je te verliezen
Maar dit was het beste voor jou
Dank je wel Kyra, voor al die mooie jaren,
Het is goed zo, jongen.
18-04-1987 - 13-08-2010
vreselijk hoor, zo te horen heeft hij behoorlijk geknokt dat ventje.
