Geplaatst 
Weet het nog heel goed, ongeveer 6 jaar terug kwam Leo in mijn leven. Ik kon hem al, want hij stond als pension paard op de manege al voor een jaar 8. Ik deed toendertijd paardensport in Deurne en had geen paard. Leo stond te koop en z'n vorige eigenaar had echt geen tijd meer voor hem, dus hij was naar m'n basin gelopen, of ik hem niet mocht bijrijden als vergoeding dat ik hem dan mee mocht nemen naar Deurne, totdat hij een koper voor hem zou hebben. Dus ik kreeg dat te horen....en ik wist eigenlijk niet of ik daar wel zo blij mee zou zijn.
Want ik kende Leo als een ontzettend vervelend paard, eigenlijk had ik best een hekel aan hem. Altijd vervelend. Hartstikke lomp, liep altijd door je heen, had totaal geen respect, als je hem uit het land wou halen, kwam hij niet of viel je aan omdat hij wou spelen. Scheet altijd in z'n broek voor alles. Tijdens de scheer seizoenen (deden we van de manege altijd), moesten we hem 3 spuiten sedalin geven en nog liet hij zich boven op je klappen, wormekeuren kon je amper geven, als hij naar de tandarts moest, moest je hem bijna platspuiten. Als je hem ging poetsen, stond hij van de zenuwen alleen maar te piafferen tussen de kettingen etcetc...kortom....vond het echt een verschrikkelijke pannekoek.
Maargoed....ik moest ook een paard hebben voor m'n opleiding, dus ja....maarom niet proberen, het was toch maar voor even... Maar toen ik voor het eerst ging rijden, was er zo'n enorme klik, ik vond het een heerlijk paard! Het ging super, het gevoel wat Leo me gaf was geweldig!
Na een paar weken later, vroeg ik me af, of ik het wel leuk zou vinden dat ie verkocht zou worden....helemaal niet dus. Toen zijn we om tafel gaan zitten met z'n oude eigenaar ...Een paar uur later stond ik buiten met zijn papier in m'n handen.... Ik kon het niet geloven....Leo was van mij!Mijn Leo!! Mijn eerste echte eigen paard!
Het was hard werken met Leo, vanaf het moment dat ik hem kocht begon alle ellende. Hij was ook zo vreselijk lomp met zichzelf. Hij had echt altijd van die verschrikkelijk lompe acties. Maarja...dat was hij, achteraf konden we er altijd wel weer om lachen. Al die keren dat hij zichzelf weer verwond had...pfff radeloos kon je er van worden.. Wil je hem op het land zetten, is ie zo blij dat hij zich met een rot gang omdraaid en in het draad terecht kwam....nam ie een sprong naar voren, gleed hij uit op de stenen, kwam tussen het puin terecht, net naast een boomstonk die hartstikke scherp was die een meter uitstak...pfff doodsangst af en toe met Leo.
Van kreupel tot maanblindheid van maanblindheid tot peesblesure van peesblesure weer naar kreupel, ik heb wat keren met hem bij de arts gestaan voor een scan. Toen zijn oog eruit en tot vorig jaar de ataxie.
Ondanks alle lompe acties en ellende en het heeft even geduurt maar Leo en ik waren 1! Menig mens heeft aan me gevraagt, wanneer het eens ophoud. Maar we vochten er altijd voor, ondanks dat ik in de eerste jaren huilend op hem heb gezeten, omdat ik niet meer verder durfde!
Leo was een harde! Bikkel hard voor zichzelf! En voor ons ook totaal veranderd. Alles wat vroeger niet kon of met verdoving moest, hebben we allemaal goed gekregen!!! Leo was een super paard! We hebben Leo alles gegeven en Leo heeft ons ook alles gegeven! Het vertrouwen dat wij in mekaar hebben gekregen, was ongelooflijk, ik in hem, maar hij ook in mij! Ik heb echt een super paard aan hem gehad! Hele mooie tijden met hem meegemaakt! Het was echt m'n maatje, m'n alles!!
En nu is het voorbij....Sneller dan ik gedacht had en sneller dan dat het zou eigenlijk zou moeten...Ik had nog zoveel voor ons in petto en dan in 1 klap is het over....Mijn mannie kon niet meer, zijn geest wou zo graag, maar zijn lichaam was op.
17 jaar vind ik nog veel te jong...
De dag dat het ging gebeuren waren we lekker vroeg naar Leo gegaan. Hem even lekker in de bak gelaten en hij heeft op zijn manier nog even lekker kunnen galloperen en de hele boel bij mekaar te gebrult, want alle paarden gingen op het land.......en hij natuurlijk niet ... Daarna hem lekker buiten op de poetsplaats gezet en hem nog even lekker gepoetst! Daar heeft ie heerlijk van zijn slobber, meusli, 3 zakjes wortellen en een stuk of 6 appelen kunnen genieten.... ..
Om ff over half 9 was de dierenarts er, hebben we nog even bij hem gestaan en toen zijn we de kant op gelopen. Ik wou der wel bij zijn, maar ik wilde hem niet vasthouden, dus dat heeft Marc gedaan. Eerst kreeg hij de 1e spuit, zodat ie goed suf zou worden. En dat lukte, je kon goed zien dat hij op was, want nog geen halve minuut later zakte hij al door zijn achterhand heen. En wist zich toch nog staande te houden, maar heel moeilijk staande op zijn achterbenen...Toen bracht hij rustig het infuusje in en voegde de laatste 2 spuiten erbij. De dierenarts nam hem hierbij over...
Leo zakte eventjes later heel rustig door z'n achterbenen, ging zitten en daarna ging hij heel rustig liggen. Toen ben ik op m'n knieen bij hem gaan zitten, hij ademende rustig en heb hem tot en met zijn laatste adem rustig over zijn hoofd geaait, bij hem gebleven, hem gezegt dat het goed was en hem vaarwel gezegt
.Marc stond al die tijd achter me en zag alle paarden op het land naar Leo kijken, heel rustig stonden ze erbij. Op het moment dat hij zijn laatste adem uitblies, draaide de paarden zich om en liepen ze weg, was zo mooi om te zien
Lieve Leo,
Jaren lang heb je gevochten, maar nu was het voorbij.
Je lichaam kon niet meer en dat was niks voor jouw.
Jij was een paard met karakter en levenslust,
je wilde rennen en spelen met de groep,
maar je kon niet meer, je probeerde het!
Maar veilig was het niet meer!
Het werd gevaarlijk voor jezelf!
En dat was voor ons een stop.
Je hebt altijd gevochten en altijd voor ons je uiterste best gedaan!
Je verdiende deze lijdings weg niet!
Lieve Leo, nu ben je bij de eeuwige weiden, gezond en wel, nu kun je weer lekker rennen met al je soortgenoten. Ik zal je nooit vergeten, mijn knappe ventje, mijn maatje, mijn alles. Ik hou zo veel van jou, vergeten zal ik je nooit. Je mooie stoere blik.
Lieve Leo, Je laat een hele grote lege plek achter bij me,
maar bedankt! Voor alle jaren die je bij me bent geweest, je hebt me ontzettend veel geleerd en zal je nooit vergeten!
Lieve Leo, er komt een tijd dat we weer bij mekaar zullen zijn, tot die tijd zal ik je vreselijk missen. Ik mis je kanjer, vaarwel!
Lieve Leo, slaap zacht 20-04-1993 - 06-05-2010
