Bokt.nl

Citaat:

Een vriend van mijn ouders, die hier ook op de buurt woont heeft paarden. Welke niet bij zijn huis staan. Omdat deze paarden moesten veulenen kwamen ze bij ons staan zodat we altijd zicht op ze hadden, en er bij zouden zijn als ze zouden veulenen.
Wij hadden altijd het 'dikke' paard op zicht staan, maar toen het andere paard begon te kegelen haalden we ook deze naar voren. En de magere bracht een super gezond merrie veulen.
Een aantal dagen later om 1 uur 's middags zouden wij weg, maar zagen we de merrie liggen. Het veulen kwam maar niet. Dus kennis gebeld. Er in gevoeld, en ze dachten dat het veulen in stuitligging lag.
DA er bij, en idd. Veulen lag verkeerd. We konden hem er alleen heel snel uit trekken. Na dat gedaan te hebben kwam daar een prachtig hengstveulen. Merrie was helemaal trots, en wij blij dat het nog leefde! Helaas, toen hij opstond zagen we dat hij helemaal door de koten zakte... en niet normaal kon lopen. Dus wij DA weer bellen, en deze heeft het in gegipst. Veulen vond het vreemd, maar dit was het beste wat we konden doen.

Aantal dagen later kwam DA weer, en was heel tevreden. Nog even een beetje gips verwijderd omdat dit in zijn kroonrand drukte.
Maar 3 dagen later begon zijn hele knie op te zetten! En het enige wat we dachten was: 'Het moet er af!'. Dus wij het gips er af halen, en halverwegen begon het ontzettend te stinken! En toen het er helemaal af was zagen we dat zijn hele kootje helemaal open lag! En de huid was verrot. Er was nog geen vooruitgang, en DA moest maar weer komen. Hij schrok er heel erg van. Heeft ons wat middeltjes gegeven, en we hadden elke dag 2 keer gespoeld, en spul er op. Maar het verbeterde niet.

Gister ochtend zou ik de paarden voeren. Maar kon het veulen niet vinden! Deze was verdwaald, en lag midden in de wei, en was heel zwak geworden. Eigenlijk wist ik wat dit betekende. Ik heb hem weer bij de moeder gelaten, maar een tijdje later lag hij weer midden in de wei. De DA zou die dag nog komen gelukkig. Maar toen deze kwam, kwam ook de eigenaar, met een man welke heel veel verstand van paarden had. De DA had 'de spuit' al in de handen. Nadat die man het veulen had bekeken begon er een discussie plaats te vinden. Dat het veulen niet in moest worden geslapen, maar dat hij een kennis had, welke de wond weer beter kon maken met homeopatische middeltjes. Terwijl het zo open lag dat je de pezen kon zien, en soms zelfs de botten. Het veulen had zo'n pijn! Die man wilde het veulen mee nemen, en belde die kennis van hem met die middeltjes. Deze nam gelukkig niet op. De dierenarts, mijn ouders, ik en mijn beste vriendin wilden het veulen laten inslapen. Maar die man wilde dat veulentje beter maken met die middeltjes, terwijl hij zo'n pijn had, omdat zijn moeder een stermerrie was...
Toen barstte bij mij de bom. Ik begon hem uit te schelden dat je zo'n beestje toch niet kon laten lijden Etc.
De Homeopatische man beldde terug en de kennis van de eigenaar begon een heel verhaal te vertellen, dat de koten wel vrij stonden van de grond etc. etc. Terwijl dit niet het geval was!
Toen nam de DA de telefoon aan, en na een lang gesprek kwamen ze er uitendelijk uit dat we het veulen toch maar moesten laten gaan.

Dus 5 minuutjes later lag mijn kereltje met zijn koppie op mijn schoot terwijl hij ging. Ik heb tegen hem gepraat, en hij ging rustig weg. Het was zo'n opluchting dat hij nu geen pijn meer had, en heerlijk rondgaloppeerd op de eeuwig groene weides zonder pijn!

Ik weet dat het een grote fout was van de dierenarts, maar heb hem toch bedankt dan hij ook aan het welzijn van het veulen dacht.

Ik heb hele goede herinneringen aan het veulen en iedereen heeft er van geleerd. Ik heb foto's en gedachten en hij zal nooit meer uit mijn hart gaan.

Hij is nog niet eens 2 weken geworden. Het is hier nu zo stil, geen dierenarts, geen veulen die je moet spoelen, niet het veulen dat opstaat, en hinnikt als je in de wei komt. Maar het is beter.........
RIP mijn lieve kereltje... Ik hou van je