Geplaatst Dit lukte en na deze verhalen gingen nog een paar andere goede ruiters hem ook rijden. Ik reed hem toen nog als we moesten springen in de lessen en met de springwedstrijden. Ik heb zelfs dressuurwedstrijden met hem gedaan gewoon om te laten zien dat hij dat ook kon en er braaf genoeg voor was. Op een dag net als andere dagen dat er uitgemest werdt, werd Nicolaas losgelaten in de bak. Ik had toen nog even met hem gespeeld en ging boven in de kantine wat drinken samen met een paar lessers die van te voren gereden hadden. Nicolaas stond lekker alles te besnuffelen tot hij ergens van verschoot hij draaide vlug om en wilde weg galopperen maar na een stap stond hij al stil op drie benen. Ik ging erheen en probeerde het te bekijken. Ik voelde van binnen dat dit niet goed was. Nicolaas wilde lopen toen ik weg liep. Maar met zoveel moeite... Ik heb hem op een of andere manier nog in zijn stal kunnen krijgen. De dierenarts kwam langs en heeft hem ingeslapen. Onder bij zijn hoef had hij waarschijnlijk iets gebroken omdat hij zo ineens wegdraaide en weg wilde sprinten. Ik mis hem nog steeds als ik foto's van hem bekijk. Ook al heb ik mijn eigen paard, Nicolaas beschouwde ik als een vriend, mijn maatje, zoveel als mijn tweede paard. Samen stonden ze op een. Rust zacht mijn lieve Nicolaas. Ik heb je kort mogen kennen maar je zal altijd bij mij in mijn hart zijn.
