Geplaatst De paardenarts die daarna kwam heeft hem opgevoeld, maar een echte verstopping was er niet wel wat gas, met een maagsonde water en paraffine naar binnen laten lopen maar ook dat gaf geen verlichting.
Omdat hij bij de buurvrouw op het land stond hebben we hem weer meegenomen naar huis. Na een paar uur weer de paardenarts gebeld omdat hij ging liggen en niet meer op wilde staan en zeiknat was van het zweet. Einde verhaal leek het toen al.
Toen we zover waren om de laatste injecties toe te dienen stond hij plots weer op en leek het opeens beter te gaan. Toen maar besloten om hem de nacht nog te geven en te zien hoe het ging.
Tijdens de nacht ging het ineens weer slechter en leek hij een slokdarmverstopping te hebben, er kwam viezigheid uit zijn neus en 's ochtends kon hij ook niet meer drinken; het water liep door zijn neus weer naar buiten. We hebben hem toen naar de kliniek gebracht waar weer getracht is om een sonde in te brengen maar dat ging niet, hij verzette zich zo heftig!
Bloedtest wees daarna ook nog uit dat hij aan het uitdrogen was en dat zijn nieren vrijwel niet meer functioneerde; ureum was veel te hoog ( 16,7), temperatuur was 35 graden en hartslag ruim 60! Zijn darmen lagen ook nog steeds stil.
Hij had het nu echt opgegeven, terwijl hij tot een paar uur daarvoor nog zo hard gevochten had, zo hard dat we hem niet konden laten gaan. Steeds weer kwamen die oortjes er even op en wilde hij toch eten.
Toen ik hem echter in de kliniek zag staan was hij het echt beu. Op weg naar de inslaapbox was hij wankel ter been, zijn ogen waren leeg!
In de inslaapbox begon hij weer stro te eten en toen ik hem een beetje granen gaf ging weer dat koppie omhoog, oortjes erop en oogjes even helder
. Maar het was genoeg.Hij was zo snel weg, hij was zo ziek; veel zieker dan hij zelf wilde toegeven, hij was klaar met vechten
.Toen ik hem daar achterliet stond de boxdeur nog open, met uitzicht op een bos en groen weiland. Ik hoop dat hij daar snel heen is gegaan en pijnvrij kan genieten.
Mijn mannetje, mijn smurf.
Ik heb veel ellende met hem meegemaakt want het is nooit een 100% gezond paard geweest maar ondanks zijn ataxie hebben we mooie ritten gemaakt. Sinds augustus 2009 was hij met pensioen en ik had gehoopt hem nog een aantal mooie jaren op het weiland te kunnen geven, helaas heeft het niet zo mogen zijn en waren het 14 dagen op het weiland, waar hij nog wel genoten heeft en zich weer even "de hengst" voelde omdat de buurmerrie flink verliefd op hem was.
Ik ben er kapot van!
Slaap zacht , El Cid, ik zal je nooit vergeten
09-07-1997 tot 27-04-2010.
http://img.photobucket.com/albums/v420/ ... whoofd.jpg
Ontzettend jammer dat hij niet langer heeft kunnen genieten van zijn pensioen en dat jullie gevecht niet heeft mogen helpen. Je hebt gedaan wat je kon. 
