Geplaatst Vrijdagavond met binnen halen vanuit de wei merkte ik direct dat er wat mis was.
Ze begon te rollen op stal.
Ik heb haar gelijk in de paddock gezet, en zag dat het ernstig was.
Ze had weleens gaskoliek, maar nooit ernstig.
Dan stopte ze met eten, ging wat staan flemen, maar dat ging altijd zo weer over.
Tot afgelopen vrijdag.
Ik heb direct de da gebeld, waar ik een bandje in moest spreken.
Omdat ik geen onnodig tijd wilde verliezen, belde ik de da bij ons in de straat.
Waar we niet heel erg tevreden over zijn, maar goed, in een spoedsituatie....
Ze was er pas na 20 minuten.. Toen ik haar na 10 minuten belde dat ze echt heel snel moest komen, kreeg ik nog een snauw, dat ze in de auto zat…
Op stal durfde ze Hamorka niet te spuiten… Die wilde natuurlijk telkens gaan liggen.
Toen heb ik alsnog de andere da gebeld, nadat ik woest naar onze buurvrouw schreeuwde dat ik anders zelf wel spoot..
Die was er binnen 15 minuten, die dook gelijk bovenop Hamorka ( die inmiddels gestrekt van de pijn in de paddock lag) en spoot in de ader.
Hamorka kon toen weer in de benen komen om de sonde in te brengen en op te voelen.
Sonde was negatief ( wat dus positief was) en ze voelde wel dat de darm niet goed lag. Weinig darmactiviteit.
Pols was vrij laag, raadde aan om naar de kliniek te rijden, omdat als het erger werd ze niet direct aanwezig kon zijn, 10 minuten kan gewoon te lang zijn in deze situatie.
Als het nodig moest zijn konden ze haar ook direct opereren.
Ze kreeg nog een sterke pijnstiller en we zijn naar de kliniek gereden.
Ze hield zich goed op de trailer. Maar ze was ook zo verdoofd door de medicijnen.
Bij het eraf halen van de trailer was ze erg attent, en ik dacht he, het gaat weer de goede kant op.
Maar binnen een paar minuten kon ze al niet meer op haar benen blijven staan.
Direct een flinke pijnstiller gespoten en onderzoek gedaan.
Haar bloedwaardes waren goed.
Op de echo was weinig darmactiviteit te zien, en de sonde was ook weer negatief ( geen verstopping dus).
Ze hoopte met het infuus haar darmactiviteit weer op gang te krijgen en vroegen ons of we voor een operatie wilde gaan als het nodig was.
Na overleg hebben we besloten wel te laten opereren, maar op de OK te bekijken hoe de kansen waren.
Een hele zware operatie en de revalidatie wilde wij haar niet aandoen.
Pas op de OK konden ze de kansen aan geven.
Ze zouden het infuus 5 uur lang afwachten en ons bellen.
Ik heb uitgebreid afscheid van haar genomen, en uiteraard ingefluisterd dat ze het heus wel zou gaan redden.
Onze bikkel, onze koningin, die zou er wel bovenop komen!
Maar helaas, na een uur werden we al gebeld, ze ging weer achteruit, het infuus sloeg niet aan, en gingen opereren.
Na een uur werden we weer gebeld, het was niet goed.
Er was inmiddels drie meter darm afgestorven, en een vetlipoom was hier de oorzaak van.
Die had de boel afgekneld en een gat veroorzaakt.
Het stuk darm moesten ze verwijderen en aan de blinde darm verbinden, het vetlipoom moesten ze weghalen en het gat dichten.
Al met al een operatie met weinig kans van slagen.
En Hamorka is ingeslapen op de operatietafel.
Ik ben de dag erna haar staart en halster op wezen halen.
De assistente nog uitgebreid gesproken.
Ook haar merrie was hieraan overleden en stond met ons mee te huilen.
Wat mis ik haar.
Lieve Hamorka, you’re my star in heaven!
