Op stal zagen we Vita wel liggen maar dat doet ze vaker, ze kwam vrolijk omhoog om ons te begroeten.
Even later lag ze weer, begon te flemen dus dan maar in de bak zetten om te kijken wat ze doet.
Ze meste wel maar had duidelijk koliek, vriendin belde de DA voor me en die zou er aan komen.
De koliek werd steeds heftiger en ze bleef rollen en maaien met haar benen.
Pijnstillers mochten niet baten, ze raakte in shock.
Zelfs de kliniek was niet meer te halen, het ging zo verschrikkelijk snel.
We hebben haar laten gaan, geen pijn meer was de enige keuze die we konden maken.
Dag lief meisje

3-4-2009 9-4-2010