Geplaatst Begonnen 05-06-09..
Zoals iedereen ondertussen wel weet heb ik toen der tijd een ernstig ongeluk gehad met de auto en paardentrailer met daarin de paarden.
http://www.waldnet.nl/wn/nieuws/25247/Frontale_botsing_op_N355_bij_Burum.html
De paarden leken er na omstandig heden redelijk uitgekomen te zijn en dachten dat we erg veel geluk hadden gehad!
Wij voelden ons in iedergeval heel goed zeker na zo´n enorme klap kun je je voorstellen dat er veel spierpijn van kwam en het 1 en ander aan kneuzingen maar het had veel erger gekunt..
Ik heb er natuurlijk een zeer traumatische ervaring van over gehouden en ben mijn vrijheid daarna vrijwel kwijt geraakt.. Nergens gezellig in de auto heen, geen vakantie´s of even een filmpje pakken is er nu nog niet bij!
Dat komt allemaal wel weer, daar heb ik best wel vertrouwen in.. Het heeft tijd nodig.
Maar mijn paardje Joy is een heel ander verhaal.. Joy leek er goed van afgekomen te zijn! Iedereen riep, kom op nath Joy komt er weer boven op.. en ik vertouwde daar op.
Ik heb maandelijks dierenartsen laten komen, rontgenlogische keuring laten doen.. Iedereen die ideeen had heb ik na geluisterd.. Joy had geen rontgenlogische beperkingen, wij zijn naar garijp geweest voor foto´s en daar konden ze niets vinden waar zij onregelmatig van kon zijn.. Boerema zei: Een gekanteld bekken.. Daardoor hebben we contact opgenomen met een heel goed bekend staande fysio voor paarden, Marleen Noordhof.. Marleen heeft haar vaak behandeld en ze leek losser te worden in der rug. Weer een stukje hoop voor mij, maar zodra de behandelingen ophielden ging ze vaak weer achteruit.. Iedere maand raakte ze wel een keer kreupel! Van de meest rare dingen.. En nooit hebben ze een oorzaak kunnen vinden. Ook nooit zag je iets aan haar beentjes. Even lekker spelen in de bak kon niet meer, en zeker niet buiten in de padock! Ze ging van blijdschap helemaal uit haar dak en had dan de volgende dag weer pijn.. December was relatief een goede maand voor haar. Wel eens wat stijfjes maar echt kreupel was ze niet. Ondertussen vanaf Juni was ze al ruim 6a7 keer ernstig kreupel geweest.. elke keer kwam ze er na een aantal dagen vaak wel weer goed boven op.. Iedere keer heb ik met veel liefde en vooral hoop voor haar gezorgt. De kilometers die ik naast haar heb gewandeld zijn niet meer bij te houden, ze verveelde zich namelijk stierlijk en wilde graag uit haar box om samen wat te gaan doen. Maar vaak genoeg was ze niet in staat mij te dragen of gelongeerd te worden. Hierdoor was de enige oplossing wandelen, en ik deed alles om haar bezig te houden! trukjes leren, voetjes geven, kusjes geven, ze deed alles voor een snoepje!
Elke keer als ze weer goed begon te lopen longeerde ik haar weer voorzichtig om haar weer wat sterker te maken, vaak onder bergeleiding van marleen noordhof. En daarna gingen we elke keer weer rustig dressurmatig trainen!
Soms ging het 2 week goed soms 3 week.. en zelfs hebben we het gered 1 keer een wedstrijdje mee te rijden met als resultaat een winstpunt! Snel daarna was ze al weer kreupel.. maar ik verloor nooit mijn hoop en begon gewoon weer van voor af aan.. Mensen verklaarde me voor gek, maar ik was er van overtuigd dat het goed kwam..
Maar in januari ging het weer vreselijk mis.. 12 Januari raakte ze rechts achter zo ernstig kreupel dat ze haast niet meer kon lopen.. Ze wilde de box niet uit, en kon ook echt niet op haar hoef staan. Het leek alsof ze verlamd was.
Direct hebben we weer de dierenarts gebeld en hij is gelijk gekomen.. Hij kon weer niets vinden, hij heeft haar hele been verdoofd en nog kon ze niet staan.. Ze hebben haar hele hoef uitgehold omdat we de hoop hadden op een hoefzweer, maar nee.. Weer hebben we pijnstillers in dat lijfje gespoten en hebben een dag gewacht. De volgende dag kwamen de dierenartsen met zijn 3en. Ze liep deze dag al stukken beter, en zo had ik weer hoop op een goed herstel.. Ook toen heb ik met haar gewandeld en vooral verwend met snoepgoed, wortels en appels.. na een week ging alles weer de goed kant op! Tot 3 februari, ik kom weer vrolijk op stal en wil haar uit de box halen en haar op de wasplaats zetten.. Wederom kon ze niet meer kopen, nu had ze pijn in beide voorbenen.. Toen was mijn hoop weg, ik had het gevoel dat dit genoeg is geweest.. Ik hield van haar, en nog steeds..
Dit was niet meer dierwaardig, hiervoor is ze niet op deze wereld. Ze was jong, en wilde spelen en plezier maken! Maar iedere keer hielden die benen haar tegen..
Dit was genoeg, dit wilde ik niet meer. Mijn hoop was op. Alle verdriet en ellende om haar deden mij geen goed, maar om niet te vergeten zij kon geen paard meer zijn!
Met veel verdriet en overleg met alle dierenartsen zijn we tot de conclusie gekomen dat Joy waarschijnlijk in haar rug wervels iets kapot had.. Waardoor er zenuwbeknellingen tot gevolg was.. Dat verklaard waarom ze continue aan verschillende benen pijn had.. We konden natuurlijk er voor kiezen haar naar een kliniek te brengen om bewijzen te zoeken.. Maar na 3 februari werd alles met de dag erger.. zelfs met pijstillers liep ze met haar voorbenen niet goed!
We hebben met veel verdriet samen met de dierenartsen besloten dat voor haar het beste was haar te verlossen. Niet voor mij, ik wilde nog wel jaren doorgaan.. Maar zij wilde dat zeker weten niet. Ze was haar zelf niet meer, het enige moment van de dag dat ze nog gelukkig was was wanneer ze eten kreeg!
Nog meer pijn in haar leven gunde ik haar niet.. Ik gunde haar rust. En dat heeft ze nu.
We hebben Joy op 07-02-10 in laten slapen..
Nog nooit in mijn leven heb ik zo'n moeilijke beslissing moeten maken.. Maar gelukkig met heel veel steun van mensen die mij afgelopen 8 maanden hebben zien knokken om haar er boven op te krijgen is het me geluk om voor haar te kiezen..
Zo'n einde had ik niet op gehoopt, maar er was voor haar geen betere optie.. zo'n paard die dit heeft meegemaakt verdiend het om gelukkig te zijn! En dat was ze niet..
Dag lieve Joy.
Ik vergeet je nooit..
. Ik kan me zo voorstellen dat dit echt een lijdensweg voor jullie allebei is geweest, van de initiële opluchting dat alles redelijk ok leek tot de kreupelheden/doktersbezoeken, noem maar op. Je hebt er in elk geval alles aan gedaan.