Geplaatst: 10-02-10 19:40 Dinsdag was het inmiddels al weer een jaar geleden dat ik afscheid moest nemen van mijn allerliefste vriendin [paard].
Wat kwam de klap hard aan toen ik hoorde dat ik afscheid moest nemen van mijn maatje.
Samen groeiden we op, en in die 19 jaren groeiden we dicht naar elkaar toe.
Ze was mijn vertrouwen en mijn zekerheid in mijn leven, bij haar kon ik mezelf zijn.
Ze keek me altijd aan, als of ze dwars door me heen keek.
Met die grote donkere ogen gaf ze me de zekerheid die ik zo ontzettend nodig had.
Ze vergaf mij elke fout en had zoveel geduld met mij, dat maakte mij sterk.
Vooral op momenten dat ik mij somber en eenzaam voelde keek ze mij aan en drukte haar neus tegen mij aan.
Het leek dan net of ze wilde zeggen: “ik ben er voor je, huil maar”.
Op die momenten liet ik mijn tranen de vrije loop en vleide me dan tegen haar hals aan zo dat haar manen mijn tranen droogden.
Zo stond ik dan vele malen naar haar te kijken bij het land en prees ik mij gelukkig met zo’n ongelofelijk lief, trouw en mens gericht paard.
Ik beleefde een stormachtige tijd waarin ik veel ellende te verwerken kreeg. (boerderij brande af, ouders gingen scheiden en noodgedwongen verhuizen naar een rijtjeshuis)
Gelukkig had ik [paard] en samen met haar kon ik alle veranderingen aan.
We reden lange ritten waarbij we soms wel zes uren onderweg waren.
Samen met haar voelde ik me helemaal top, ik durfde alles aan en niets kon mij breken.
Toen [paard] last kreeg van haar pees verloor ik alle moed, ik was bang haar te verliezen.
Maar mijn liefde voor [paard] was wel zo sterk dat ik haar moest laten gaan.
Ik kon mijn allerliefste vriendin niet door een hel laten gaan, alleen omdat ik haar niet zou kunnen missen.
Hoewel het me erg zwaar viel, besloot ik bij haar te blijven tot dat ze haar laatste adem uit blies.
Ik heb me sterk gehouden in het afgelopen jaar maar kon het niet helpen om zo nu en dan in huilen uit te barsten.
Nog steeds treur ik om haar afwezigheid maar vaak laat ik een traantje als ik alleen ben en terug kijk naar al die fijne momenten.
[paard] heeft me een prachtige zoon gegeven, die in gedrag en uiterlijk haar evenbeeld is.
Het geeft me een fijn gevoel dat ik [paard] heb.
Naast [paard] zijn er nog twee prachtige paarden “[paard] en [paard]”.
Ik geloof dat God aan mij dacht toen hij [paard] vormde in de buik van Elisa (haar moeder).
En ik geloof dat [paard] een veulen heeft gekregen omdat God wist hoe zeer ik haar zou gaan missen.
[paard] is mijn troost en ik hoop dat ik ooit dat zelfde gevoel met hem krijg: "die ongelofelijk eenheid met een paard" weer mag ervaren zoals ik die ervoer met [paard].
Dag mijn lieve vriendin, Ik houd van je en zal van je blijven houden.
Met dank aan Rianne Mekke die voor mij dit filmpje heeft samengesteld.
Helemaal top, je weet wat dit voor mij betekend.
heel veel sterkte! 
