Geplaatst 17/09/09 was de dag dat ik afscheid van je nam wat inmiddels al weer 4 maanden geleden is.
Mijn meisje mijn alles mijn beste maatje.
Dit jaar begint zonder jouw je was slechts 1,5 jaar van mij maar ik had je daarvoor al 1,5 jaar geleasd bij elkaar kende ik je 3 jaar maar het leek of we elkaar al meer dan dat kende.
Ik kwam bij jouw kijken samen met mijn moeder om te kijken of het wat was voor mij om te leasen, je eigenaars haalde je uit je stal en wat was je mooi ik liep naar je toe en aaide je je begon gelijk te zoeken naar lekkere snoepjes je was zo lief tegen mij wat geweldig was. Je baasjes zeiden tegen mij: ´´Ze mag je wel, het klikt wel tussen jullie ´´. Ik natuurlijk helemaal blij. Nog een keer terug gekomen om te proefrijden wat ook goed ging.
Ze zeiden dat ik je mocht leasen en tot februarie een soort proeftijd ik natuurlijk helemaal in de wolken
. Dagen verstreken en onze band versterkte steeds meer.
Ik weet het nog als de dag van gisteren ik had net met je gereden en je baasjes en mijn moeder waren blijven kijken op de terugweg naar stal terwijl ik op je zat vroeg ik heel enthousiast :'' en mag ik haar blijven leasen
'' zij zeiden: '' ja maar natuurlijk''.Wat ik tussendoor ook nog tehoren kreeg was dat ze voor mij allerlei meisjes hadden gehad voor mijn meisje maar daar klikte het totaal niet mee nu moet ik ook wel zeggen dat ze een erg appart karakter had ze mocht je of ze mocht je niet
Daarna beleefden we geweldige dagen natuurlijk wel met wat ups en downs:
- Ik had je de sport horseball geleerd en wat was je me toch een muts in het begin oehhh die bal was toch zo eng, maar na wat oefenen en rustig laten wennen ging het geweldig je was super braaf en ik vertrouwde je helmaal.
- Ook hebben we samen met een grote groep nog een strandrit gemaakt waarbij je ook ontzettend lief was wel druk maar dat was wel leuk.
-Ook had je nog een keer lichte gas koliek gehad omdat je weer zonodig zoveel moest schrokken van dat gras ik had 2uur met je gelopen maar merkte zelf niet hoe moe ik was terwijl ik liep ik moest en zou bij je blijven. En wat was het ook een gedoe om een prikje te krijgen bij de dierenarts je wist het gewoon je was ook zo slim.
- En dan nog die enorme hap uit de zijkant van je mondhoek helemaal open dus de DA gebeld en die kwam ook hij eerst ontsmetten maar dat ging al niet zonder verdoving dus hup de 1e verdoving maar dat liet je niet zo gemakkelijk toe eerst maar die praam om je lip en de assistente maar met volle gewicht eraan hangen maar nog kreeg je het voor elkaar je hoofd omhoog te gooien, nu zat gelukkig de 1e verdoving erin. Maar nog steeds haalde je je hoofd omhoog voor de hechtingen dus dan maar een 2e verdoving. Eindelijk ze konden hechten. Toen was je klaar en mocht je in je stal ff wakker worden man je leek net dronken hoe je liep ik had het idee dat je zou omvallen. Dat werd dus de komende tijd bitloos en dat pakte je erg goed op.
- En dan natuurlijk nog de 3 ponykampen waar we heen zijn geweest waar we ook geweldige tijden hebben meegemaakt.
Dagen werden weken en die weken werden maanden en die maanden werden jaren.
Ik hield elke dat steeds meer van haar en kon me geen leven zonder haar voorstellen.
Tot dat we op 17 september in de ochtend werden gebeld door de staleigenaar......
Je had koliek best wel erg maarja ik had school en de vorige keer viel het ook wel mee, dus mijn ma zei ik ga wel eerst als het erg is kom ik je halen. Dus ik wachten tot ze zou bellen maar ik kon niet wachten ik zelf gebeld en ze zei dat ze me kwam ophalen het was best ernstig. Ik mijn vriendin gebeld dat ik niet meefietste naar school en toen kwamen ze me halen. In de auto was ik super ongeduldig ik wou haar zo graag zien. De dochter van de staleigenaar die me kwam ophalen zei dat ik niet moest schrikken aangezien het best ernstig was, maar dat kon me op dat moment echt niks schelen ik moest jouw gewoon zien. En daar kwam ik aan gelopen ik zag mijn moeder huilen en dat is maar zelden, ik liep naar je toen en daar lag je.... bezweet en onder de wondjes je reageerde op me en was heel even weer helder ik ging op mijn knieen bij haar hoofd zitten en ze legde haar hoofd op de mijn schoot, haar tandvlees was wit en haar ogen rolde soms weg. De DA zei dat hij niks meer kon doen ze was al dood aan het gaan ik natuurlijk huilen en huilen en na 5 minuten dat ik nog bij je was was je weg naar de eeuwige groene weides. Ik huilen en huilen ik heb nog 1 uur bij je gezeten en wou niet weggaan aangezien ik wist dat ik je daarna nooit meer zou kunnen aaien of een kusje zou kunnen geven.
Uiteindelijk liep ik weg en zei ik je voor de laatste keer gedag en gaf ik nog een keer een kusje op je hoofdje.
Vaarwel lieverd ik zal je nooit vergeten dit jaar zal leeg worden zonder jouw.
Bedankt voor het lezen en dat je er de moeite voor hebt genomen.
