Geplaatst In de tijd dat ik jou gedaan heb zijn we zo hard vooruit gegaan. Al snel ging alleen buitenrijden goed en ging je me vertrouwen. Alles ging zo goed. We kregen zoveel complimenten dat we zo hard vooruit gingen.
Tot donderdag 5-11-'09. Toen kreeg ik het bericht dat je niet meer overeind kon komen en dat je waarschijnlijk je been gebroken had en dat ze de dierenarts hadden laten komen. Vlak daarna kreeg ik het bericht dat ze je hadden laten inslapen omdat er helemaal niks meer aan te doen was. En dat je erg veel pijn had.
Je mankeerde nooit wat. De avond ervoor heb ik gewoon nog op je gereden en de volgende dag ben je er gwn niet meer. Ik snap nog steeds niet hoe dat kan. De klap is zo groot.
Doet zoveel pijn.
Toen ik die dag op stal kwam was zo raar. Geen zacht gehinnik toen ik aan kwam, maar een lege stal en m'n paard die onder een groot blauw zeil lag.
Rust zacht allerliefste Siebe.
Mis je zo erg.
Zal je nooit vergeten.
Helaas weet ik wat je voelt 
