Het is nu bijna 1 jaar geleden, dat het paard bij mij op stal onverwachts omkwam.
Ik sta op een stal met 5 paarden,allemaal familie(Dezelfde moeder)we hadden haar net ingereden en ik was druk met haar aan het longeren. Toen ik 5 november 2008 werd gebeld op mijn werk,ik wordt normaal nooit gebeld,ze smsen mij altijd. of ik even terug wilde bellen. Ik belde terug, ze vraagt of ik zit,en zegt dat er niets met mijn paard aan de hand is.
Maar ze is dood, ze was al 3 weken kreupel(uitgegleden in de wei)wij al veel gekoeld. toch maar even de dierenarts erbij,even laten kijken. Het was fris weer en ze stonden allemaal nog op stal. Dierenarts kijkt er naar en voelt eraan, laat haar maar even in de paddock, kan ik daarkijken. Ze wordt uit stal gehaald en komt omhoog, ze komt neer en gaat nog een keer omhoog(puur enthousiasme)die 2de keer komt ze op de punt van het hek terecht. Ze heeft een slagaderlijke bloeding en was binnen 2 min dood, de dierenarts is nog naar zijn auto gerend om krammen te halen en de eigenaren zijn er opgesprongen om de bloeding dicht te houden. Het mocht niet meer baten,ze was al weg,ze heeft er weinig van gemerkt. Het bloed zat overal,het leek wel een slachtpartij.......
Alle paarden keerden zich direct om,alsof ze het niet wilden zien, ze heeft daar nog gelegen zodat ze afscheid van haar konden nemen. Daarna is ze gelijk opgebonden. ik heb haar nog gezien,zal het beeld nooit vergeten zoals ze was altijd vrolijk,te vrolijk voor haar zelf, die vrolijkheid is haar fataal geworden.Ze was zo fijn en makkelijk.
Het mooie is,haar half zusje lijkt precies op haar,hetzelfde karakter,dezelfde staart en stalgedrag. alsof het zo had moeten zijn, ze draagt nu ook haar halster......
5 november is het 1 jaar geleden,ik kijk er zo tegen op, het was wel niet mijn eigen paard,maar ze heeft me veel geleerd en wij waren zo trots op haar.
Aischa bedankt voor die mooie tijd en ik zal je nooit vergeten!!
nine1987
Berichten: 8618
Geregistreerd: 14-07-08
Woonplaats: Alphen aan den Rijn
Geplaatst: 02-11-09 21:19
Alsnog heel veel sterkte meid.. Verschrikkelijk om zo je (verzorg)paardje kwijt te raken..
Het blijft moeilijk.De lease pony van mijn dochter was 6 nov, een jaar dood. Ook zij heeft een slechte dag gehad tot een ruzie met een docent toe. Mischien helpt het om een klein herdenkingsmoment te hebben. Dat ga ik ieder geval volgend jaar proberen. Misschien een idee? mijn dochter zei later: ik wou dat ik een vuurpijl had dan had ik die voor haar de lucht ingeschoten, dan was ik even dicht bij haar geweest, dat deed realiseren hoe veel verdriet zij er nog van heeft. Sterkte ieder geval.