CANDY (NRPS, v: Djinn ox)

02/06/1984 – 28/09/2009
Mijn super ponybeest, mijn bitchy tante, mijn meisje... ons sprookje kent nu een eind.
Het was ook een sprookje, zoals elke penny wel wenst: meisje verzorgt paardje, meisje heeft veel angst, maar dankzij dit paardje durft ze wel rijden, maar de eigenaar van het dier kijkt er niet echt naar om, toch niet zoals de verzorgster het doet, met veel liefde en toewijding. Op een dag fluistert het meisje de pony in het oor, dat ze een geheim pact sluiten, dat ze altijd goed voor haar zal zorgen, wat er ook gebeurt, en dat de lieve pony haar over haar angsten heen zal helpen. Ze trekt de volgende dag haar stoute schoenen aan, stapt naar het baasje en verkondigt dat ze haar hartendief wil kopen. Wat na ettelijke maanden ook gebeurt, en samen worden ze gelukkig.
Dat meisje was ik en die pony was jij!
Weet je nog, toen je me per ongeluk beet voor de ogen van mijn paardenleek pa? Hoe kwaad ik op je was toen je mijn vriendje eraf wist te werken? Hoe ik altijd moest lachen met je roze lippen na het eten van rode biet? Hoe trots ik was toen ik je leerde targetten? Ik heb duizend geweldige herinneringen aan jou…
... en ook 1 hartverscheurende: onze laatste poetsbeurt, onze laatste knuffel, onze laatste stappen samen.
Op 28 september heb ik je begeleid op je laatste reis. Je was gespannen, maar rustig. De slager was aardig, en de veekoopman ook. Je bent staande gestorven, je was weg voor we het beseften. Het was het zwaarste voor mij maar het eerlijkste voor jou.
En toen was jij weg en toen kwam de pijn.
Want net als jij had ook ik tot dan op mijn tanden gebeten.
We wilden elkaar niet verontrusten, door te laten merken hoe ernstig jij eraan toe was en hoe snel de HKO voort woekerde.
En net nu het meer pijn doet dan ooit tevoren, en ik alleen ben, blijkt maar weer eens hoe goed jij onze afspraak bent nagekomen: je hebt mijn angsten met je mee genomen.
Candy, ik ben jou duizendmaal meer verschuldigd dan ik je ooit had kunnen geven. Jij gaf me het onbetaalbare gevoel vier benen te hebben, geen miskleun in het zadel te zijn en de boel wel in de hand te hebben. Voor veel mensen was jij een pissige merrie, maar mij kon het allemaal niet deren. Ik begreep jou en jij begreep mij.
Ik mis ons vreselijk.
