Mijn geluk kon niet op toen mijn ouders toestemming gaven om mijn merrie te laten dekken. Na goede navraag gedaan te hebben en ons er goed te hebben verdiept kozen we voor de hengst Troy. Het was wachten op de hengstigheid.. En eindelijk was het dan zover, op 15 juni werd ze geincimineerd. De maanden verstreken, alles ging goed.. Ook op de echo's zag alles er goed uit. Ik kon niet wachten.. Eindelijk was het dan zover, daar lag ze in de stal.. een klein hoopje paard. Ashira was een merrie.. Geboren op 24 mei. Vanaf de eerste dag was ik verliefd. Elke vrije minuut was ik bij haar. Uren kon ik naar haar kijken in de wei.. Ook mijn merrie Precious deed het SUPER als mama! Wat was ik trots.. Ashira was in mijn ogen een plaatje! Ze was donker bruin met 3 hoge witte voeten en een bles. Een heel fijn meisje was het. In mijn dromen groeide ze op en reed ik op haar..
De winter brak aan.. het was februari.. Precious stond samen met Ashira op een pension stal. Zaterdagavond, gezellig op een koude winteravond gourmetten met me ouders.. tot de telefoon ging.. Ik was net even boven om iets te pakken toen ik de telefoon hoorde. Wij hebben 4 telefoons in huis dus ik pakte hem boven op. Het was de eigenaar van de pension stal.. Er was iets ergs met Ashira.. Natuurlijk ga je niet gelijk uit van het ergste! Toen zei de stem aan de andere kant van de lijn: '' Er is echt iets heel ergs .. Ashira is verdronken".. Ik verstijfde.. De grond verdween onder me voeten.. Wat ik gedaan heb weet ik niet echt meer.. Ik weet nog dat ik ben gaan gillen.. Histerisch gillen en in paniek kwam ik naar beneden stormen.. Me ouders wisten niet wat er aan de hand was en namen de telefoon van mij over.. Hoe kon dit? Het was winter.. wat deed ze buiten? Me vader pakte de auto en zo snel als we konden reden we naar de stal.. Daar stond Precious, rustig te eten van dr hooi.. Ik begreep het niet, moest ze niet hinniken? Nee, dat is de natuur.. De stal eigenaar vertelde dat ze even een uurtje buiten liepen om hun benen te streken.. Waarschijnlijk is Ashira uitgeleden en in de sloot beland.. Daar heeft ze (bleek uit onderzoek) gelijk een hartstilstand gekregen.. Er waren ook geen graaf sporen van haar te zien.. Ik heb geschreeuwd, gehuild, boos geworden.. Misschien voor andere onbegrijpelijk maar zij was een stukje van mij.. Ashira is 9 maanden en 1 dag geworden..
Nu, 4 jaar later.. mis ik haar nog steeds.. Voor het eerst krijg ik dit jaar weer een veulentje. Niet van Precious maar van een 4 jarige Obeliks..
Neskolay
Berichten: 6484
Geregistreerd: 26-04-02
Geplaatst: 29-09-09 11:34
Och jeetje meid wat een afschuwlijk nieuws kreeg je toen... Nog heel erg veel sterkte
Those we love don't go away They walk beside us every day Unsean, unheard, but always near Still loved, still missed and very dear
Jeetje wat een rot verhaal... Ja alle dieren zijn lief maar sommigen hebben toch een speciaal plekje in je hart. Zelfs als ze er al een tijd niet meer zijn.
Wat een verschrikkelijk naar ongeluk Ik heb ongeveer een zelfde telefoontje gekregen over een verzorgveulen, hij was door de bliksem getroffen. Niet te bevatten dat ze er ineens niet meer zijn, nog zo jong.