Vandaag, na een dag vol gezelligheid is de pony op wie ik heb leren rijden overleden.
Ik kwam op de manege om de wedstrijd te rijden, en het eerste wat ik hoor is Pepsi heeft een opstopping in haar slokdarm. Ze kon niet meer eten of drinken. De dierenartsen deden alles wat ze konden, er waren drie dierenartsen bij. Maar helaas, Peps kon niet meer geholpen hebben. Ik had de wedstrijd gereden, die helemaal geen waarde meer voor mij had, vooral toen de mededeling kwam dat Pepsi vanavond zou worden ingeslapen. Ik kreeg tranen in mijn ogen, en de rest van mijn vriendinnen ook. Alle kleine kinderen hadden (denk ik) geen besef, en keken met open mond naar degene die het vertelde.
Tijdens het afscheid nemen van haar werd het echt even slikken. Daar stond ze maar, met haar hoofd naar de muur. Arme meid, dus na een poos voor haar box staan lopen we de stal binnen. Ze keek even om, en keek me toen zo triest aan, van "het is voorbij." Ik heb haar nog een knuffel gegeven en moest er even aan denken dat zij Oscar, Barina en de vele andere paarden die zijn overleden weer zou zien. En dat is toch wel een fijn gevoel, dat zij uit haar lijden verlost is, en alle andere weer terug ziet.
Omdat het op IM niet is toegestaan een topic te openen over een paard of pony die niet van jezelf is, tenzij je toestemming hebt van de eigenaar, plaats ik hier een slotje.