Geplaatst Vorig jaar augustus gekocht, drachtig, en met een veulen aan de voet, 18 jaar oud al. In januari begon zij steeds onregelmatiger te lopen, dus naar de kliniek. Hier werden foto's en echo's gemaakt van alle benen. Uiteindelijke diagnose: voorbenen beginnende hko, beide achterbenen spat, zware artrose en als toetje een gebroken meniscus. Verwachting van de specialist: dit paard zal nooit meer pijnvrij zijn.
En wat doe je dan? Er voor gekozen om haar de dracht uit te laten dragen, en dan zolang mogelijk proberen door te gaan voor het veulen. De laatste loodjes van de dracht waren ontzettend zwaar, zelfs al aan het overwegen geweest om het veulen kunstmatig te laten komen. Gelukkig, de bevalling redelijk verlopen, mooi veulentje. 
Omdat het een relatief droge zomer was, had ze weinig last van de diverse aandoeningen, en omdat ze op vier benen slecht liep leek het allemaal wel mee te vallen. Tot afgelopen woensdag. Het weer sloeg om. En zij ook. Liep bijna op drie benen, nergens geen zin meer in. Getwijfeld, aangekeken, besloten. Het ging niet meer. Alle andere zaken zoals veulen weg brengen naar opfok etc. in orde gemaakt.
Gisteravond, rond 17;15, is er een einde gekomen aan het lijden van m'n knappe doosje. Ze heeft zich al tijdens het voorroesje helemaal overgegeven. Wat doet het pijn, en wat zal ik haar missen, maar ik ben zo blij dat ze eindelijk geen pijn meer voelt. Deze in memoriam is voor haar, omdat zij zo'n bijzonder lief knap doosje was!
Bedankt lieve Fanci, voor alles wat je me zo onzelfzuchtig gegeven hebt. Dag lieve schat, ik zal je zoons koesteren.
