Geplaatst Ik heb op 02092009, mijn Pony in laten slapen, Ze was 35 en al heel versleten,
doordat ik haar nou 10 jaar had, was het echt een verlies, dat ik nooit zal vergeten, ik heb ook haar halster op me kamer gehangen en elke keer als ik er naar kijk, zie ik haar lieve hoofdje naar mij kijken, dat is dan zo ontzettend zwaar.
Ik heb ook een verhaaltje gemaakt van haar laatste dag:
InMiddels ben je er niet meer! Je hebt het leven gegeven op TweeSeptemberTweeduizendNegen!, Het is een dag die ik niet kan vergeten, nooit in me leven Kan Ik die vergeten en Dat zal ook niet gebeuren. Smorgens ging ik nog even boodschappen doen met mama, en jij stond nog lekker in de wei met de rest, mama en ik hadden speciaal voor jou nog heel veel wortels gekocht.
We wisten niet precies hoelaat de VeeArts zou komen maar het was dus echt heel spannend allemaal. Ik ging alles voor het laatst doen, je voor het laatst poesten, We hadden allemaal een plukje manen afgeknipt, en besloten welk halster je om zou doen, Die ene waarmee je bij ons bent gekomen en nou dus ook gegaan Half negen savonds, de VeeArst kwam, en we moesten toch wel hard huilen, voor het laatst knuffelde ik jou , en we liepen met jou naar de straat, je kreeg je eerste spuitje en dat was voor de verdoving, je werd al slap en viel al bijna om, Je kreeg je Tweede spuitje, die zorgde voor dat je een Hartstil stand zou krijgen, na 30 seconden was het gebeurt en viel je op de grond, Papa probeerde je halster af te doen, maar je was al heel slap, en het ging heel moeilijk, ik ging bij je op de Grond zitten, ik kon niet Goed huilen, en ik bleef je maar Aaien, maar ja ik kan niet eeuwig bij je blijven zitten en toch nog de allerlaatste Kusje gegeven en toen moest het Zeil er over, Zelfs Lucas kwam je nog voor het laatst aaien, en toen was het toch echt genoeg.
Ik liep terug naar de stallen, met alleen je halster in me hand. In de Schuur Jamai gaf een hinnikje, Dat was zo moeilijk voor mij, Hij miste je toen al!
Elke keer als ik naar de PoolSter kijk,! weetjewel die ene grote die jij ook kan zien, denk ik aan jou en aan de hele Geweldige tijd die wij hadden!! En de bijnaam die je kreeg : 'Sokje'
Mis je Zo Kitty.
Veel Geluk in de PaardenHemel, en eens komt er een moment, dat we elkaar weer tegen komen, en dan zullen we nooit meer gescheiden worden!!
Rust In Vrede, Sokje!
Hier nog een foto!,
Liefs, Leónie
