27/06/2004-27/05/2009
Het is bijna 3 maanden geleden maar nu wil ik toch echt even helemaal mijn verhaal doen wat er met chanel gebeurd is.
op 1 oktober 2005 kwam Chanel in mijn bezit.
Het was een lief paard dat erg van tutten hield en je kon echt uren met er kroelen en wandelen.
maar ze had niet echt een optimale weerstand het begon met een hoefzweertje (linkervoorbeen) toen ze net 2 maanden van mij was.
naja opzich niet zo erg zweertje weg gehaald weekje rustig aan gedaan op het land en ze liep weer goed..
Toen ze 2enhalf was zijn we met haar gaan beginnen longeren rusig zadeltje erop en rustigaan erop.
Het ging allemaal prima ze was zo super braaf met alles in de omgang vond alles prima en vond alles bar interesant.
toen ze eenmaal ingereden was heb ik er 2 maanden op het land gezet omdat ze nog maar net 3 was toen ze ingereden werd en ik vond dit toch nog wel erg jong.
dus 2 maandjes lekker laten spelen en daarna weer rustig oppakken ook dit pakte ze weer prima op echt zo braaf! alsof ze die 2 maanden stilgestaan had gewoon had gereden er was niks aan de hand.. maar haar gezondheid bleef altijd een beetje zwak of ze was gewoon een beetje een pech vogel.
Er werd een paard ziek op stal en Chanel kreeg het ook Keelontsteking had ze. Weer rustig aangedaan 3 weken niks met er gedaan en ze was weer beter..
paar weken later weer een hoefzweer aan haar linker voorbeen weer weg gehaald en weer rustig opgebouwd..
Toen gingen we naar een andere stal ging allemaal perfect was lekker aan het lessen met er en we dachten stiekem al een beetje aan wedstrijdjes..
totdat er een veulen opstal ziek werd en Chanel ook weer ziek werd Droes bleek het te zijn en chanel lag echt op het randje van leven of dood echt vreselijk om je paard zo ziek te zien liggen.. DA vertrouwde het allemaal niet zo met er ze had al 3 dagen niks gegeten en wou zelfs niet drinken dus nachtje afgewacht anders moest ze naa de kliniek maar de volgende dag stond ze en was ze een op een beetje hooi aan het kouwen en had ze gedronken dus na 2 weken nog even rust weer rustig opgebouwd tot dat we 2 maanden later weer lekker fanatiek bezig waren ik ben echt vreselijk gek op springen maar omdat chanel nog 4 moest worden vond ik het te vroeg om op haar ruggetje te springen.. dus sprong de stl eigenaar wel een vrij met haar (hij heeft hier zeer veel ervaring mee) en Chane lvond het altijd geweldig! Tot op een dag ze zo vreselijk druk was (het was erg koud en fris buiten) ik dacht als ik er nu op ga val ik er gehijd af dus is de stal eigenaar even met haar gaaan vrijspringen. Tot ze zich verdraaide (linkervoorbeen) en niet meer verder wou ik wsit metteen dat het helemaal fout zat dus DA erbij en die zei boksrust ik dacht ja goh dat hoor je altijd van een DA zet maar boksrust dus ik wou toch met er naar de kliniek dus wij naar de kliniek in Emmeloord en daar werd gezecht een scheurtje iets anders konden ze niet vinden pijnstillers en weer naar huis.. na 5 maanden ging het nog steeds niet veel beter (wij wonen behoorlijk ver van Emmeloord af dus je rijd niet zomaar aldoor even heen en weer) we hadden aldoor telefonischcontact met emmeloord.. na 6 maanden ging het beter en konden we weer zoetjes aan iets gaan doen.. ik kreeg een schemaatje hoe ik haar moest opbouwen en dit ging prima.. we konden weer wat rijden maar ze had de ene dag een goeie dag en de andere een heel slechte (bedoel daar mee te zeggen dat ze soms zomaar een dag heel kreupel liep en de andere dag prima)
Dit bleef ik raar vinden ook was ze veel aan het bokken met rijden maja ze was onderhand al 4 dus we dachten ze is lekker ana het puberen.
Op 4 januari 2009 stond ze met een ponytje bij ons op stal buiten in de bak en was ze lekker aan het spelen totdat ze uitgleed en viel weer stok en stok kreupel op haar linker voorbeen vanaf het moment dat ze onderuit ging dacht ik okee dit is echt niet goed! dus stonden we 3 dagen later op de kliniek dit keer in slootdorp. en jawel hoor er bleek een oude breuk in haar hoefbeen (een breuk die de kliniek in emmeloord dus hadden moeten zien) te zitten de breuk was 12 cm lang en een halve cm dik je keek gewoon in een gleuf.. de kans dat ze beter werd was heel klein.. dus in het gips met een speciale hoefijzer.. het ging aldoor iets beter en dan weer slechter tot dat we in mei 2009 aankwamen en het gips erag mocht (EINDELIJK dacht ik) en het ging wat beter maar door het lange stil staan was er atrose gaan ontstaan en wist ik dat ik niet meer fanatiek met haar kon rijden bos ritjes zouden het worden.. Ik daar genoegen mee genomen ik was al blij dat ze weer beter was. dus kreeg ik weer een schema mee om haar opte bouwen.. Aan dit schem zijn we helaas nooit begonnen want een dag nadat ze teru van de kliniek was brak ze los en heeft ze 3 kwartier over een grote weg gerent.. en liep ze weer op 3 benen.. een week later hebben we besloten om haar in te laten slapen.. het was zo vreselijk mooi het inslapen gebeurde op een weiland bij de kliniek ze was zo rustig ze ging uitzich zelf liggen en na 1 zucht gaf ze op ze had er vrede mee en daardoor kan ik het zlf ook een beter plekje geven ik mis haar vreselijk! Helaas mocht ze net geen 5 worden want precies een maand voor haar 5de verjaardag heb ik haar moeten laten gaan
Rust zacht mijn lieve meisje!!!!!
sorry voor het lange verhaal